«Վայել չէ, որ զբաղվեք լկտի ու գռեհիկ (հիմար) խոսակցություններով կամ խեղկատակությամբ...»:
Եփեսացիս 5:4
Գնալով գրեթե անհնար է դառնում խուսափել այլանդակ հաղորդումներից ու հատկապես հումորի քողի տակ դուրս տրվող աղբից: Ու չես էլ զգում՝ ինչպես ես ընտրում դրանցից փոքր-ինչ տանելին, ու սկսվում է մի սարսափելի գործընթաց... Սկսում ես սովորել, չնկատել, հետո ծիծաղել ու մի օր էլ ինքդ օգտագործել բառեր, որոնցից առաջ սիրտդ խառնում էր: Մի քանի օր առաջ պատահաբար մի պատգամ կարդացի: Ու առաջին անգամ հասկացա, որ մերօրյա «հումորային» ծրագրերը միգուցե ավելի կործանարար ազդեցություն ունեն, քան շատերս կարծում են:
Պահպանիր միտքդ
Մեր միտքը վերահսկում է ամեն ինչ: Այն ազդում է մեր մտածողության
վրա, որն էլ իր հերթին ազդում է մեր զգացմունքների վրա, և մեր զգացմունքները ազդում
են մեր գործողությունների վրա: Ամեն ինչ սկսվում է մտքից:
Մենք պատասխանատու չենք յուրաքանչյուր մտքի համար, որն անցնում է մեր գլխով պատահաբար
լսած խոսակցությունների կամ տեսած բաների պատճառով:
Այն, ինչի համար մենք պատասխանատու ենք, դրանք մտքերն են, որոնց մենք ընտրում եք կառչել և անընդհատ
խմորում ենք մեր գլխում: Սա խնդիր է նույնիսկ շատ քրիստոնյաների համար: Ճանաչում
եմ բազմաթիվ հավատացյալների, ովքեր դիտում են անորակ (անպատշաճ, անվայելուչ) հեռուստահաղորդումներ
և ընթերցում նույնատիպ ամսագրեր և գրականություն:
Այն ինչ ներս է թափանցում մեր միտք, անխուսափելիորեն դրսևորվում է մեր վարքագծի
և համոզմունքների մեջ: Դա թուլացնում է մեզ և մեր արժեքները, քանի որ մենք սովորում
եք դրան: Երբ որոշ երևույթներ այլևս չեն անհանգստացնում, դա ազդանշան է, որ արդեն հատել ենք
շեմը:
Կերպերից մեկը, որով Սատանան փորձում է մեղքը և շեղված վարքը ընդունելի դարձնել մեզ
դրանց վրա ծիծաղեցնելն է: Այն պահին, երբ մենք ծիծաղում եք, այևս անպաշտպան եք: Եթե
Սատանային հաջողվի մեզ ծիծաղեցնել մի բանի վրա, որը սխալ է կամ մեղք, մենք այդ պահին
տանուլ եք տալիս ճակատամարտը: Մեղքը ծիծաղելի չէ: Մեղի պատճառով ՀԻՍՈՒՍԸ խաչվեց:
No comments:
Post a Comment