Ի՞ՆՉ ԱՌԱՐԿՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ՈՒՆԵՆ ՄԱՐԴԻԿ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱ ԴԱՌՆԱԼՈՒ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ

Դ․ Ստյուարթ

Մարդիկ հիմանկանում  ներկայացնում են հետևյալ պատճառաբանությունները, թե ինչու չեն ցանկանում լինել քրիստոնյա․

Առաջին առարկություն. Ես դրա կարիքը չունեմ․ Քրիստոնեությունը ընդամենը հենարան է թույլ մարդկանց համար։

«Կյանքն հրաշալի է այնպես, ինչպես կա։ Ինքս կարող եմ կանգնել իմ ոտքերի վրա։ Ես Հիսուս Քրիստոսի կարիքը չունեմ»։ Սակայն փաստն այն է, որ մենք բոլորս Հիսուսի կարիքն ունենք։ Դուք կարող եք Ձեզ բավարարված զգալ Ձեր ներկայիս ապրելակերպով, բայց այդ բավարարվածությունը լավագույն դեպքում ընդամենը ժամանակավոր է։

Հիսուսն ասաց. «Քանի որ մարդու համար ի՞նչ օգուտ է, եթե ամբողջ աշխարհը շահի, բայց իր անձը կորցնի կամ վնասվի» (Ղուկաս 9։25): Այս կյանքում դուք կարող եք ունենալ ամեն բան՝ թե նյութական և թե էմոցիոնալ տեսակետից։ Սակայն հնարավոր է, որ չունենաք ամենակարևորը․ չճանաչեք Աստծուն անձամբ Հիսուս Քրիստոսի միջոցով։ Գուցե մեծահարուստ չեք, սակայն Ձեր պարզ ապրելակերպի շնորհիվ ունեք հոգեկան խաղաղություն։ Դա հրաշալի է։ Երկու դեպքում էլ, Դուք Հիսուս Քրիստոսի կարիքն ունեք։

Եթե կարծում եք, որ քրիստոնեությունը պարզապես հենարան է, պետք է ասել, որ մենք բոլորս օգտագործում ենք այս կամ այն տեսակի հենարան։ Խոստովանել, որ Հիսուսի կարիքն ունես, թուլության նշան չէ, այլ իմաստության նշան է։

Երկրորդ առարկություն. Չափազանց շատ կեղծավորներ կան։

Քրիստոնեական հավատքը մերժելու համար օգտագործվող ամենատարածված պատճառաբանություններից մեկը առնչվում է եկեղեցի հաճախող կեղծավորներին։ 

Կեղծավորը մի մարդ է, ով իր իրական դեմքը չի ցուցադրում։ Նա մի բան է ասում, բայց ուրիշ բան անում: Անմիջապես մատնանշվում են կեղծավորության օրինակներ՝ թե՛ անցյալում, թե՛ ներկայում, որոնցից շատերը կապված են հոգևոր ծառայության մեջ գտնվող մարդկանց հետ։ Սա, ենթադրաբար, անվավեր է դարձնում քրիստոնեական հավատքը։

Այո՛, այսօր կան մարդիկ, ովքեր եկեղեցի են գնում և կեղծավոր են։ Նրանց կյանքը հակասում է այն բանին, ինչին նրանք պնդում են, որ հավատում են։ Սակայն սա անվավեր չի դարձնում քրիստոնեությունը։ Այն պարզապես ցույց է տալիս, որ որոշ մարդիկ, ովքեր պնդում են, որ քրիստոնյա են, կեղծավոր են։ 

Պետք է հասկանալ, որ բոլոր քրիստոնյաները մեղավորներ են, բայց ոչ բոլորն են կեղծավոր։ Մարդը քրիստոնյա է դառնում՝ ընդունելով, որ մեղավոր է, և Աստծո օգնությամբ փորձում է խուսափել մեղք գործելուց։ 

Հիսուսը շատ խիստ խոսքեր ուներ կրոնական կեղծավորներին ուղղված․ «Վա՛յ ձեզ, կեղծավո՛ր  դպիրներ և Փարիսեցիներ, որ երկնքի արքայությունը փակում եք մարդկանց առաջ. դուք չեք մտնում և մտնողներին էլ թույլ չեք տալիս, որ մտնեն» (Մատթ․23։13):

Երրորդ առարկություն. Ես լավ մարդ եմ։

Ինչո՞ւ պետք է քրիստոնյա դառնամ. ես բավականաչափ լավ մարդ եմ և կգնամ դրախտ։ Մարդ չեմ սպանել. ապրել եմ պարկեշտ կյանքով։ Եթե դրախտ կա, ես անկասկած արժանի եմ այնտեղ գնալուն։ Այս տեսակետը բոլորովին անտեսում է այն, ինչ Աստվածաշունչն ասում է մարդու և Աստծո հարաբերության, դախտի և այնտեղ հասնելու մասին։ 

Աստվածաշունչը շատ համարներում հստակ ասում է, որ բարի գործերը դրախտի ճանապարհ չեն հարթում։ Հիսուսի աշակերտները հարցրին նրան, թե ի՞նչ անեն, որպեսզի արժանանան Աստծո հավանությանը․ «Ի՞նչ անենք, որ Աստծու գործերը կատարենք»։ Հիսուսը պատասխանեց և ասաց նրանց. «Սա է Աստծո գործը, որ հավատաք Նրան, ում Նա ուղարկեց» (Հովհ․ 6։28-29):

Պողոսը գրեց. «Որովհետև դուք շնորհո՛վ եք փրկվել հավատի միջոցով, և դա ո՛չ թե ձեզանից է, այլ Աստծու պարգևն է․ ո՛չ էլ գործերից է, որպեսզի ոչ ոք չպարծենա» (Եփես․ 2։8-9):

Հուսամ՝ Ձեր վստահությունը երկինք (դրախտ) գնալու հարցում հիմնված չէ Ձեր բարի գործերի վրա։ Որքան էլ լավը լինենք, ոչ մեկս չի կարող հասնել երկինք իր գործերի շնորհիվ։ 

Չորրորդ առարկություն. Ես դեռ բավարար լավ մարդ չեմ։

«Այս պահին ես բավարար լավ մարդ չեմ քրիստոնյա լինելու համար. ես դեռ ունեմ որոշ վատ սովորություններ: Երբ հրաժարվեմ դրացից, այդ ժամանակ բավականաչափ լավը կլինեմ քրիստոնյա դառնալու համար»: 

Դժբախտաբար, շատ մարդիկ այն կարծիքին են, որ քրիստոնյա լինելը նույնն է, ինչ լավ մարդ լինելը: Նրանք դիտարկում են իրենց կյանքը և տեսնում որոշ սովորություններ, որոնք չեն համապատասխանում իրենց պատկերացրած քրիստենեական կյաքին և կարծում են, որ միայն այն ժամանակ, երբ փոխեն իրենց կենսակերպը, կարող են դառնալ քրիստոնյա: 

Սա ներառում է երկու սխալ պատկերացում: Նախ, քրիստոնյան «լավ» մարդ չէ: Քրիստոնյան այն մարդն է, ով մեղավոր է և ընդունել է այդ փաստը և Աստծուց ներողություն է խնդրել: Երկրորդ, ոչ ոք չի կարող երբևէ բավականաչափ լավը լինել քրիստոնյա դառնալու համար: 

Մի քանի վատ սովորություններից հրաժարվելը մարդուն ընդունելի չի դարձնում Աստծո համար: Աստծո չափանիշը կատարելությունն է։ Աստծուն մոտենալու միակ ճանապարհը Նրա Որդու՝ Հիսուս Քրիստոսի միջոցով է: «Քանի որ մեկ Աստված և մեկ միջնորդ կա Աստծու ու մարդկանց միջև՝ Քրիստոս Հիսուս մարդը» (Ա Տիմոթես 2։5)։

Հինգերորդ առարկություն. Ես երբեք բավարար լավ մարդ չեմ լինի։

Մեկ այլ պատրվակ, որը մարդիկ օգտագործում են քրիստոնյա չդառնալու համար, այն է, որ երբեք լավ մարդ չեն լինի։ Նրանք զգում են, որ իրենց կյանքն այնքան է կործանվել, որ Աստված երբեք չի կարող ներել իրենց: Ոմանք էլ կարծում են, որ իրենք չունեն քրիստոնյա լինելու կամ քրիստոնեական կյանքով ապրելու ունակություն: Նրանք սխալմամբ կարծում են, որ Աստված չի ուզում, որ իրենք դառնան քրիստոնյա։

Բարեբախտաբար, լավ լուր կա երկու տեսակի մարդկանց համար էլ: Անկախ նրանից, թե որքան վատն եք եղել, անկախ նրանից, թե որքան եք կործանել Ձեր կյանքը, դեռևս ներում կա:

Հիսուս Քրիստոսն ասաց. «Ինձ մո՛տ եկեք, բոլո՛ր հոգնածներ ու բեռնավորվածներ, և ես հանգիստ կտամ ձեզ» (Մատթեոս 11։28)։ Նա նաև ասաց. «Բոլոր նրանք, ում Հայրը տալիս է ինձ, կգան ինձ մոտ, և ինձ մոտ եկողին բնավ դուրս չեմ անի» (Հովհ․6։37):

Ի՜նչ հիանալի լուր։ Դուք դեռ չեք անցել այն կետը, որից հետո վերադարձ չկա։ Աստված կարող է և կների ձեզ, եթե դուք խնդրեք Նրան։

Կա նաև լավ լուր նրանց համար, ովքեր չեն կարծում, որ ունեն քրիստոնեական կյանքով ապրելու ունակություն։ Քրիստոնեական կյանքով ապրելը դժվար չէ, այլ անհնարին է։ Դուք չեք կարող դա անել։ Այն պետք է ապրվի մեր միջոցով՝ Սուրբ Հոգու զորությամբ, որը բնակվում է յուրաքանչյուր հավատացյալի մեջ։ Աստված է, ով գործում է մեր միջոցով և հնարավոր է դարձնում դա։ 

Վեցերորդ առարկություն. Գուցե մի օր հավատամ, բայց ոչ հիմա:

Անկախ պատճառներից՝ այս մարդիկ դեռ պատրաստ չեն քրիստոնյա դառնալու: Խնդիրն այն է, որ վաղը երբեք չի գալիս: Մենք բոլորս հավատում ենք, որ երկար ենք ապրելու, սակայն մեզանից ո՞վ կարող է ասել, թե որքան երկար։

Հիսուսը պատմեց հետևյալ առակը. «Մի հարուստ մարդու արտերն առատ բերք տվեցին։ Եվ նա խորհեց իր մտքում ու ասաց․"Ի՞նչ անեմ. տեղ չունեմ, որ բերքն այնտեղ հավաքեմ"։

Եվ ասաց. "Ահա թե ինչ կանեմ․իմ շտեմարանները կքանդեմ, ավելի մեծերը կկառուցեմ և իմ ամբողջ բերքն ու բարիքն այնտեղ կամբարեմ։ Եվ ինքս ինձ կասեմ՝ ո՛վ մարդ, շատ տարիների համար ամբարված բազում բարիքներ ունես. հանգստացի՛ր, կե՛ր, խմի՛ր և զվարճացի՛ր"։ Բայց Աստված նրան ասաց. "Անմի՛տ, հենց այս գիշեր հոգիդ քեզանից պահանջվելու է. ուստի ո՞ւմն է լինելու ինչ որ պատրաստել ես։ Այսպես է նա, ով իր անձի համար գանձ է դիզում, բայց չի հարստանում այն ամենով, ինչ հաճելի է Աստծուն» (Ղուկաս 12։16-21)։

Մենք չգիտենք, թե երբ կգա մեր մահվան ժամը։ Աստվածաշունչը մեզ խրախուսում է վստահել Հիսուս Քրիստոսին հիմա և չհետաձգել դա։ Մի՛ սպասեք մինչև ժամը 11-ը, որպեսզի ապաշխարհեք․ միգուցե դուք մահանաք 10։30-ին։

Յոթերորդ առարկություն. Ես չեմ ուզում, որ կյանքս փոխվի։

«Իմ կյանքը լավ է այնպես, ինչպես կա»։ Այսպիսի մարդիկ գիտակցում են, որ քրիստոնյա դառնալը ենթադրում է կյանքի փոփոխություն։ Որոշ մարդիկ նախընտրում են շարունակել ապրել իրենց մեղքերի մեջ։ Հիսուսն ասաց. «Եվ ահա սա է դատապարտությունը (դատաստանը). լույսը եկավ աշխարհ, սակայն մարդիկ լույսի փոխարեն խավարը սիրեցին, քանի որ իրենց գործերը չար էին (Հովհաննես 3։19)։

Մարդիկ, ում բարձրագույն նպատակն է հաճույքը, կոչվում են հեդոնիստներ։ Նրանք զոհաբերում են ամեն ինչ իրենց եսասիրական շահերի համար։ Սակայն Հիսուս Քրիստոսին մերժելը՝ մեղքի մեջ թաթախվելու համար, ինքնաոչնչացում է։ Ժամանակավոր հաճույքի համար այս մարդիկ իրենք իրենց դատապարտում են դատաստանի և Աստծուց հավիտենական բաժանման։ 

Քանի որ Հիսուս Քրիստոսին ընդունելը ցանկացած մարդու համար կատարյալ բավարարվածություն է, հեդոնիստները պարտավոր են ի նկատի ունենալ Հիսուսի առաջարկը՝ փրկության անվճար պարգև և Քրիստոսի մեջ լիարժեք կյանքի իրական ուրախություն։ Մի՞թե չարժե մտածել անցողիկ հաճույքները հավերժական երջանկությամբ փոխարինելու մասին։ 

Ութերորդ առարկություն. Ես չեմ ուզում հավատալ։

Շատերը մերժում են Քրիստոսին պարզապես այն պատճառով, որ չեն ուզում հավատալ: Բանը նրանում չէ, որ նրանք չեն կարող հավատալ, նրանք ուղղակի չեն ուզում հավատա: Հիսուսի կատարած հրաշքներից մեկը Ղազարոս անունով մի մարդու մեռելներից հարուցանելն էր։ Կրոնական առաջնորդները, ովքեր գիտեին այս փաստի մասին, ոչ միայն ուզում էին սպանել Հիսուսին դրա համար, այլև ուզում էին սպանել Ղազարոսին: Նրանք ուզում էին ոչնչացնել ապացույցները: Նրանց անհավատությունը, անշուշտ, ապացույցների պակասի պատճառով չէր:

Իմ քրիստոնյա ընկերներից մեկը ռադիոհաղորդում է վարում, որտեղ հարցազրույց է վերցնում տարբեր հյուրերից: Նա ինձ ասաց, որ տարիների ընթացքում առիթ է ունեցել հարցազրույց վարել տասնյակ աթեիստների և ագնոստիկների հետ: Նա միշտ նրանց հարցնում է. «Եթե ես կարողանայի ձեզ հիմնավոր կերպով ապացուցել, որ Հիսուս Քրիստոսը Աստծո Որդին էր, և որ Նա հարություն առավ մեռելներից, դա կփոխե՞ր ձեր վերաբերմունքը Նրա հանդեպ»:

Գրեթե բոլորը, ում նա հարցրել է, ասել են՝ ոչ, դա ոչինչ չէր փոխի։ 

Ինչպես Հիսուսի օրերի կրոնական առաջնորդները, այնպես էլ այս մարդիկ հասկանալու հետ կապված խնդիր չունեն, նրանք կամքի (ցանկության) հետ կապված խնդիր ունեն։ Անկախ փաստերից, նրանք հրաժարվում են հավատալ։ 

Իններորդ առարկություն. Ես չեմ ուզում կրոնավոր լինել։

Շատերը կարծում են, որ քրիստոնյա դառնալը ենթադրում է սահմանափակուներով ապրելակերպի ընդունում: Քանի որ սա է քրիստոնեության մասին նրանց պատկերացումը, դա նրանց չի գրավում։ Դժբախտաբար, որոշ քրիստոնյաներ նման տպավորություն են թողնում: 

Սակայն Հիսուսն ասաց, որ Նա եկել է, որպեսզի մենք առատ կյանք ունենանք (Հովհաննես 10:10): Քրիստոնեական կյանքը միապաղաղ ու ձանձրալի չէ, ընդհակառակը՝ լի է արկածներով և լիարժեքության զգացումով։ Քրիստոնյա լինելը անչափ հետքրիր է։ Մենք ազատություն ունենք լինելու այնպիսին, ինչպիսին Աստված մեզ ցանկացել է ստեղծել։ Թեև ճիշտ է, որ կան որոշակի բաներ, որոնք Աստված մեզ պատվիրում է չանել, սակայն այդ պատվիրանները մեր բարօրության համար են: Հիսուսն ասաց. «Արդ, եթե Որդին ձեզ ազատի, իրապե՛ս ազատ կլինեք» (Հովհաննես 8:36):

Տասներորդ առարկություն. Ի՞նչ կմտածեն իմ ընկերները։

«Եթե ես դառնամ քրիստոնյա, միգուցե կորցնեմ աշխատանքս, ընտանիքում խնդիրներ ունենամ, ընկերներս կմտածեն, որ խելագար եմ»։ Այս արդարացումը տարածված է, բայց անհիմն։

Մենք միշտ վախենում ենք ուրիշների կարծիքներից։ Մարդիկ կարող են մտածել, որ մենք խորը մոլորության մեջ ենք ընկել։ Մենք չենք ուզում ռիսկի դիմել, ուստի մնում ենք մեր ապահով դիրքում, նույնիսկ եթե գիտենք, որ դա ճիշտ չէ։ Հիսուս Քրիստոսին հետևելու արդյունքում առաջացած ցանկացած բաժանում հիմնված է մի բանի վրա․ ով է հետևում ճշմարտությանը, և ով՝ ոչ։ Հիսուսը հստակեցրեց, որ նրանք, ովքեր հետևում են Իրեն, փնտրում են ճշմարտությունը։

«Հիսուսն ասաց նրան․ «Ես եմ ճանապարհը, ճշմարտությունն ու կյանքը․ ոչ ոք Հոր մոտ չի գա, եթե ոչ ինձանով» (Հովհաննես 14։6):

Այդ ի՞նչ ընկեր է, որ մերժում է Ձեզ, որովհետև Դուք խաղաղություն, ուրախություն և բավարարվածություն եք գտել։ Իսկական ընկերը ուրախ կլինի Ձեզ համար: Աստվածաշունչը հստակեցնում է, թե ով է Ձեր իրական ընկերը. Նրա անունը Հիսուս է։ Հասկանո՞ւմ եք, նա մահացավ մեզ համար։

Տասնմեկերորդ առարկություն. Ես չեմ հասկանում, թե ինչումն է խնդիրը։

Երբեմն մարդիկ քրիստոնյա չեն դառնում, քանի որ չեն հասկանում, թե ինչի մասին է խոսքը։ Անտեղյակությունը կարող է լինել դիտավորյալ կամ պարզապես թեմայի վերաբերյալ ինֆորմացիայի պակասից։

Հիսուս Քրիստոսի մասին դիտավորյալ  անտեղյակությունը տարածված է։ Մարդիկ չգիտեն Հիսուսի մասին, քանի որ չեն ցանկանում պատասխանատու լինել Նրա առջև։ Աստվածաշունչը սովորեցնում է, որ այս անտեղյակությունը մի բան է, որին անհավատը ակտիվորեն մասնակցում է. «Արդարև, Աստծու բարկությունը երկնքից հայտնվում է այն մարդկանց ողջ ամբարշտության ու անիրավության վրա, ովքեր անիրավությամբ գերի են բռնել ճշմարտությունը» (Հռոմեացիներ 1։18)։

Կա անգիտության մեկ այլ տեսակ, երբ մարդիկ տեղյակ չեն, որ հնարավոր է անձնական հարաբերություններ ունենալ Աստծո հետ Հիսուս Քրիստոսի միջոցով։ Նրանք կարծում են, որ քրիստոնեությունը պարզապես ևս մեկ կրոն է՝ ծես և մի շարք օրենքներ։ Շատերը դեռևս չգիտեն Աստծո փրկության պարգևի մասին։

Տասներկուերորդ առարկություն. Կարևոր չէ։ 

«Սա քսանմեկերորդ դարն է։ Ինչպե՞ս կարող է երկու հազար տարի առաջ ապրած մեկը որևէ ազդեցություն ունենալ իմ կյանքի վրա այսօր»։ Մարդիկ կարծում են, որ ավելի կարևոր գործեր ունեն, քան Հիսուսի ինքնության մասին մտածելը։ 

Այնուամենայնիվ, ոչինչ չի կարող ավելի հեռու լինել ճշմարտությունից։

Եթե Հիսուս Քրիստոսը տիեզերքի Տերն է, և եթե Աստծո հետ հավիտենական  երջանկությունն ու խաղաղությունը հասանելի են միայն Նրա հետ անձնական հարաբերության միջոցով, ապա Ձեր գոյության համար ավելի կարևոր ոչ մի այլ բան չկա։ 

Չնայած մարդիկ մի շարք արդարացումներ են հորինում այն մասին, թե ինչու չեն ցանկանում հավատալ Հիսուսին, այդ արդարացումներից ոչ մեկը բանի պետք չէ։


Ամփոփում
Մարդիկ մի շարք տարածված առարկություններ են ներկայացնում, երբ բախվում են Հիսուս Քրիստոսի միջոցով փրկության լուրին։ Ոմանք կարծում են, որ քրիստոնեությունը իրենց պետք չէ, քանի որ այն պարզապես թույլերի համար հենարան է։ Մյուսները կարծում են, որ եկեղեցում չափազանց շատ կեղծավորներ կան։ Կան անհատներ, ովքեր մտածում են, որ իրենք արդեն բավականին լավ մարդ են և կգնան դրախտ։ որոշներն էլ կարծում են, որ դեռ բավարար լավը չեն, բայց մի օր կարող են հասնել դրան։ Կան նաև մարդիկ, ովքեր կարծում են, որ երբեք բավարար լավը չեն լինի դրախտ գնալու համար, ուստի չեն փորձում։ Ոմանք չեն ցանկանում, որ իրենց կյանքը փոխվի։ Հետևաբար, նրանք չեն լսի բար լուրը, որ կյանք է փոխում։ Ոմանք խոստովանում են, որ ինչ-ինչ պատճառներով պարզապես չեն ցանկանում հավատալ Հիսուսին։ Կա նաև մտահոգություն, որ մարդ կարող է ստիպված լինել կրոնական լինել, եթե դառնա քրիստոնյա։ Ոմանք անհանգստանում են, թե ինչ կմտածեն իրենց ընկերները։ Կան մարդիկ, ովքեր իրականում չեն հասկանում քննարկվող հարցը։ Վերջապես, կա նաև նման պատճառաբանություն՝ քրիստոնեական հավատքն այլևս արդիական չէ։

Բոլոր առարկություններն էլ ունեն իրենց պատասխանները։ Խնդիրն այն է, որ շատերը ժամանակ չեն հատկացնի պատասխանները գտնելու համար։ Անկախ իրավիճակից՝ ոչ ոք արդարացում չունի Հիսուս Քրիստոսի միջոցով փրկության բարի լուրը մերժելու համար։

ՈՒՐԲԱԹ Է, ՍԱԿԱՅՆ ԿԻՐԱԿԻՆ ԳԱԼԻՍ Է

(Մ. Հակաբի/Ս․ Լոքրիջ)

Այս զարմանահրաշ հովիվը և հայտնի հոգևոր հսկան հաճախ էր ելույթ ունենում Բիլի Գրեհեմի ավետարանչական դպրոցներում, ինչպես նաև աշխարհի տարբեր երկրներում անցկացվող համաժողովներում։ Նրա՝ Հարության օրվա պատգամը ես առաջին անգամ լսեցի աուդիոժապավենի վրա դեռ 1970-ականներին: Մինչ օրս այն հնչում է իմ հոգում: Ոչ ոք չի կարող դա մատուցել այնպես, ինչպես դոկտոր Լոքրիջը: Ուզում եմ ձեզ հետ կիսվել նրա անմոռանալի պատգամից մի հատվածով:

ՊԱՏՐԱՍՏ ԼԻՆԵՆՔ ԱՇԽԱՐՀԻ ՎԱԽՃԱՆԻՆ

 Գ․ Լորի

«Սակայն Տիրոջ օրը գողի (գիշերվա գողի) պես պիտի գա: Այդ ժամանակ երկինքը շառաչյունով պիտի անցնի, տարրերը հրով կիզված պիտի լուծվեն, և երկիրն ու նրա վրա եղած գործերն էլ պիտի այրվեն։ Քանի որ այս ամենը պիտի քանդվի, ինչպիսի՜ սուրբ և աստվածապաշտ կյանքով պիտի ապրեք՝ սպասելով և շտապեցնելով Աստծո օրվա գալուստը, երբ երկինքը կրակով բռնված պիտի քանդվի, և տարրերը հրկիզվելով պիտի լուծվեն» (Բ. Պետրոս 3:10-12):

Ի՞ՆՉ Է ԿԱՏԱՐՎՈՒՄ ՀԱՎԱՏԱՑՅԱԼԻ ՀԵՏ ՄԱՀԻՑ ՀԵՏՈ

 (Աղբյուրը՝ Greg Laurie- What Happens Beyond the Grave?; Don Stewart- What Happens One Second After We Die?, Resurrection And Judgment, Heaven: The Final Destination For Believers)

Նյութը կարդալու համար սեղմել այստեղ 

ԵՐԿՐՊԱԳԻ՛Ր ՃՇՄԱՐԻՏ ԱՍՏԾՈՒՆ

Գ. Լորի

«Աստված Հոգի է, և Նրան երկրպագողներն էլ պետք է, որ երկրպագեն հոգով և ճշմարտությամբ»:

Հովհ. 4:24

Որոշ մարդիկ սիրում են պատկերացնել մի հեզ և մեղմ Հիսուսի, ով շրջում է՝ ուսերին դրած գառնուկ, և ասում մարդկանց. «Ինչի էլ հավատաք, ես դեմ չեմ, այնքան ժամանակ, քանի դեռ հավատարիմ եք ինքներդ ձեզ»:

ԱՍՏԾՈ ՄԵԾԱԳՈՒՅՆ ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆԸ

Գ. Լորի

«Քո աչքերը տեսան իմ կազմվածքը, որ անպատրաստ էր դեռ, և բոլոր անդամներս քո գրքում արձանագրված էին, որոնք ժամանակին պիտի կազմվեին, երբ դեռ նրանցից ոչ մեկը չկար» (Սաղմոս 139:16):

Անկասկած, մարդն Աստծո մեծագույն ստեղծագործությունն է: Մենք արարչագործության թագն ենք: Սաղմոսերգու Դավիթը գրել է Աստծո ստեղծած մարդկային մարմնի բարդության մասին. «Որովհետև դու ստեղծեցիր իմ ներքին անդամները և դու ծածկեցիր ինձ իմ մոր որովայնում։ Գոհանում եմ քեզնից, որովհետև ահավոր և զարմանալի կերպով ստեղծվեցի: Սքանչելի են քո գործերը, և իմ անձը դա լավ գիտի» (Սաղմ. 139:13-14):

Ի՞ՆՉ Է ԱՍՏՎԱԾ ՈՒԶՈՒՄ

 Գ. Լորի 

«Մի՞թե Տիրոջ առջև ողջակեզներն ու զոհերը Տիրոջ ձայնին հնազանդվելու չափ հաճելի են: Հնազանդությունը ավելի լավ է զոհից, և խոսքին ուշադիր լինելը՝ խոյերի ճարպից» (Ա. Թագ. 15:22)։ 

Սավուղ թագավորի համար իրավիճակը փոխվում էր վատից դեպի ավելի վատ: Նա արդեն անհնազանդություն էր ցուցաբերել Աստծո հանդեպ՝ զոհ մատուցելով Սամուել մարգարեի փոխարեն։ Իսկ այժմ մեկ այլ հարցում նա մասամբ էր հնազանդվել Աստծուն: 

ԺԱՄԱՆԱԿԱՎՈՐ ԳԱՆՁԵՐ

 Գ. Լորի

«ՏԻՐՈ՛ՋԸ տվեք իր անվան փառքը: Ընծա՛ բերեք և մտեք Նրա ներկայության մեջ»
(Ա. Մնաց. 16:29):

Եթե դուք երբևէ խաղացել եք Մոնոպոլիա խաղը, ապա տեսել եք, թե ինչ տարբեր ռազմավարություններ են կիրառում մարդիկ հաղթելու համար: Որոշ մարդիկ գնում են տախտակի վրա գտնվող ողջ գույքը՝ այն հույսով, որ իրենց հակառակորդներին դուրս կմղեն բիզնեսից: Մյուսները խնայում են գումարը՝ հուսալով, որ կկարողանան հյուրանոցներ տեղադրել և այդ կերպ մեծ գումար վաստակել։
Սակայն երբ խաղն ավարտվում է, նրանց շահումները նույնպես անհետանում են:

MERRY CHRISTMAS

 

ԱՍՏԾՈ ՀԱՄԱՐ ԺԱՄԱՆԱԿ ՉՈՒՆԵՆՔ

Գ. Լորի 

«Բայց երբ ժամանակի լրումը հասավ, Աստված ուղարկեց իր Որդուն, որը կնոջից ծնվեց ու օրենքի ներքո եղավ (Օրենքի տակ մտավ), որպեսզի փրկագնի օրենքի տակ եղողներին. որպեսզի մենք որդեգրությո՛ւն ընդունենք» (Գաղ. 4:4-5)։ 

Հիսուս Քրիստոսի ծնունդը բաժանեց մարդկության ժամանակը: Հռոմն այդ պահին վերահսկում էր աշխարհի մեծ մասը: Pax Romana-ն (Հռոմեական խաղաղություն)՝ Հռոմեական կայսրության օրոք խաղաղության ժամանակաշրջան էր՝ դաժան խաղաղության ժամանակաշրջան: Հռոմեացիներին ամենից շատ հետաքրքրում էր երկու բան՝ հնազանդություն Հռոմին և հարստության կայուն հոսք դեպի հռոմեական գանձարան:

(Մաս 2) ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԻՆ ՏԵՂԻ ՈՒՆԵՆԱԼԻՔ 50 ԻՐԱԴԱՐՁՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԺԱՄԱՆԱԿԱՑՈՒՅՑԸ

 

ՍԱՂՄՈՍ 109 - ՄԱՐԴՈՒ ՏՐՏՈՒՆՋԸ ՆԵՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ

Հարց.
- Արդյո՞ք քրիստոնյային հարիր է 109-րդ սաղմոս-աղոթքը բարձրացնել առ Աստված:

Հակիրճ պատասխան. Հովիվ Հ. Հալլաջյան  

Սաղմոս 109-ը բազում քրիստոնյաների մտահոգության տեղիք է տալիս: Շատերը փորձում են խուսափել այն կարդալուց: Սաղմոսում խոսվում է թշնամու կործանման և վրեժխնդրության մասին: Ակամա հիշում ենք Մատթեոսի ավետարանում՝ Լեռան քարոզում ասվածը. «Սիրե՛ք ձեր թշնամիներին, օրհնե՛ք ձեզ անիծողներին, բարի՛ք արեք ձեզ ատողներին և աղոթե՛ք ձեզ չարչարողների ու հալածողների համար, որպեսզի լինեք ձեր երկնավոր Հոր որդիները....» (Մատթ. 5:43-45): 

Այս երկու հատվածները համեմատության արդյունքում կարծես շփոթմունք է առաջանում: Կարծում եմ՝ վերլուծությունից հետո այլևս տարակուսանք չի լինի:

Երբ ընթերցում ենք Սաղմոս109-ը, տեսնում ենք, որ հեղինակը Դավիթ թագավորն է, ով ներկայացնում է ԱՍՏԾՈ ժողովրդին: Սաղմոսում նա ի նկատի ունի թշնամական զորքերը, որ կոտորելու էին Աստծո ժողովրդին: Սա անհատական աղոթք չէ: Դավիթ թագավորը ներկայացնում է ազգը և խնդրում Աստծուն սաստել, պատժել թշնամուն, որպեսզի իր ժողովուրդը փրկվի:

Եվ երբեք սխալ չէ նմանատիպ աղոթքներ բարձրացնել առ Աստված: Օրինակ այս պահին մենք աղոթում ենք Աստծուն, որպեսզի հանդիմանի չարը, սաստի թշնամուն: Այսօր 109-րդ սաղմոսը շատ տեղին է, որպեսզի հայերը բարձրացնեն առ Աստված:

Անդրադառնալով Մատթեոսի ավետարանին, որտեղ Հիսուսն ասում է, որ սիրենք մեր թշնամիներին և այլն, հատվածը կարծես ավելի շատ անհատական բնույթ է կրում և ոչ ազգային:

Նկատի ունենանք, որ 109-րդ սաղմոսը նաև մարգարեական բնույթ կրող սաղմոս է (երբ դատաստանի առջև կանգնեն, Աստված արդար դատաստան տեսնի):

Ցեղասպան նպատակներ ունեցող թշնամու դեմ այս սաղմոս-աղոթքը առ Աստված բարձրացնելը սուրբգրային է:

7 ՔԱՅԼ ՆՈՐԱՀԱՎԱՏ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ (Օր 7) – ԲԱԺՆԵԿՑԻՐ ՀԱՎԱՏՔԴ

Գ. Լորի

Հիսուսին անձամբ ճանաչելուց և Նրա հետ քայլելուց բացի քրիստոնեական կյանքի ամենամեծ օրհնություններից մեկը որևէ այլ մարդու դեպի Հիսուս Քրիստոսն առաջնորդելն է: Լավ լուրն այն է, որ Աստված ցանկանում է օգտագործել ոչ միայն հովիվներին, միսիոներներին և ավետարանիչներին, այլ հենց քեզ՝ որպես ուրիշների հետ խոսելու իր գործիք:

Հիսուսը մեզ տվեց հետևյալ պատգամը. ««Ուրեմն գնացեք, աշակերտեցեք բոլոր ազգերը, մկրտեք նրանց Հոր, Որդու և Սուրբ Հոգու անունով: Սովորեցրեք նրանց պահել այն ամենը, ինչ պատվիրեցի ձեզ: Եվ ահա ամեն օր ես ձեզ հետ եմ, մինչև աշխարհի վախճանը»: Ամէն» (Մատթ. 28:19-20):
Այս հիանալի պատգամը հայտնի է որպես «մեծ առաքելություն/հանձնարարություն», սակայն շատ քրիստոնյաներ դրան վերբերվում են կարծես «մեծ առաջարկության»:

Հավատքը բաժնեկցելը ոչ միայն Հիսուսի ցանկությունն է, այլ նրա հանձնարարությունը:

Ա. Պետրոսի 3:15-16-ը մեզ ասում է, որ միշտ  պատրաստ լինենք պատասխանելու յուրաքանչյուր մարդու, ով  մեզ կհարցնի մեր մեջ եղած հույսի պատճառը: Ահա մի քանի հատվածներ Աստծո Խոսքից, որոնք կօգնեն մեզ բաժնեկցել մեր հավատքը.

• Աստված ցանկանում է, որ մենք աղոթենք մեր անհավատ ընկերների և ընտանիքի անդամների համար (Ելից 32:9-13, 31-32):
• Հավատարիմ մնա, նույնիսկ եթե դա ուրիշներին դուր չի գալիս (Եսթեր 3:2, 10:3):
• Նրանք, ովքեր ուրիշներին առաջնորդում են դեպի հավատք, կփայլեն աստղերի պես (Դանիել 12:3):
• Քրիստոսի բոլոր հետևորդները պետք է բաժնեկցեն ավետարանը (Մատթեոս 28:19):
• Պատմեք մարդկանց ձեր փորձառությունների մասին (Հովհաննու 4:28-29):
• Բաժնեկցելու համար ձեզ հատուկ դասընթացներ պետք չեն (Հովհաննու 9:13-33):
• Բաց եղեք Աստծո առաջնորդության համար (Գործք Առաքելոց 8:4-8, 26-38):
• Պատմեք մարդկանց ձեր իսկ պատմությունը (Գործք Առաքելոց 26:1-23):
• Հասկացեք ավետարանի պարզությունը (Ա. Կորնթացիս 2:1-5):

(Մաս 1)ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԻՆ ՏԵՂԻ ՈՒՆԵՆԱԼԻՔ 50 ԻՐԱԴԱՐՁՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԺԱՄԱՆԱԿԱՑՈՒՅՑԸ

ԽԱՎԱՐԻՆ ՎԱՐԺՎԱԾ

 Գ. Լորի

«Եվ ահա սա է դատապարտությունը. լույսը աշխարհ եկավ, բայց մարդիկ խավարը լույսից ավելի սիրեցին, քանի որ իրենց գործերը չար էին» (Հովհ. 3:19):

Անգլիացի հոգևորական Ուլիամ Ֆարարը գրել է. «Ես ընդամենը մի հոգի եմ, սակայն արդեն իսկ մի հոգի: Ես չեմ կարող ամեն ինչ անել, սակայն կարող եմ ինչ-որ բան անել: Այն, ինչ կարող եմ անել, պետք է անեմ: Եվ այն, ինչ պետք է անեմ, Աստծո շնորհով, ես կանեմ»:

Ի՞նչ կարող է անել մի մարդը: Շատ բան:

Աստվածաշունչը պատմում է մի կնոջ մասին, ով փրկել է մի ողջ ազգ: Խոսքը Եսթերի մասին է, ով գեղեցկության մրցույթում հաղթելուց հետո դարձավ Մարա-Պարսկական կայսրության թագուհին։

Ունենալով շատ ազդեցիկ դիրք՝ Եսթերը, որ հրեա էր, տեղեկանում է, որ իր ժողովուրդը կանգնած է լուրջ սպառնալիքի առաջ։ Համան անունով մի չար մարդ ծրագրել էր դավադրություն՝ ոչնչացնելու կայսրության բոլոր հրեաներին։

Եսթերը մտածում էր դիմել Ասուերոս թագավորին իր ժողովրդի անունից։ Բայց այդպես վարվելով՝ նա վտանգի կենթարկեր սեփական կյանքը։ Թագավորը կարող էր նրան մահապատժի ենթարկել առանց հրավերի իրեն մոտենալու համար։

Բայց նրա զարմիկ Մուրթքեն նրան մի հաղորդագրություն ուղարկեց, որտեղ ասվում էր. «Մի՛ կարծիր, թե թագավորի տանը լինելով՝ բոլոր հրեաներից միայն դու ես փրկվելու: Եթե դու այս պահին լռես, մի այլ տեղից հրեաների համար օգնություն և փրկություն կգա, բայց դու և քո հոր տունը կկորչեք, և ո՛վ գիտե, թերևս մի այսպիսի ժամանակի համար ես դու թագուհի դարձել» (Եսթ. 4:13-14)։
Այլ կերպ ասած՝ «Եսթեր, միայն դու չես, ում Աստված կարող է օգտագործել: Սակայն դու հկամարձակվե՞ս դառնալ այն անձը, ում Աստված կօգտագործի հզոր կերպով»:

Եվ Եսթերը դարձավ այդ անձը: Արդյունքում հրեա ժողովուրդը փրկվեց: Մի անձ դարձավ այն ազդակը, որ կորուստը փոխեց փրկության:

Դու նույնպես կարող ես կարևոր փոփոխության միջոց հանդիսանալ: Կայացրո՛ւ որոշում լինելու Աստծո ներկայացուցիչը, որի համար Հիսուսը քեզ կանչել է. «Դուք եք աշխարհի լույսը. մի քաղաք, որ լեռան վրա է կառուցված, չի կարող թաքնվել» (Մատթ. 5:14):

Մենք ապրում ենք մութ աշխարհում, որտեղ մարդիկ հարմարավետ են զգում մթության մեջ: Նրանք վարժվել են մթությանը։

Սակայն մի փոքր լույսը կարող է շատ բան փոխել:

1789 թվականին Բաստիլի գրավումից հետո պատմություն տարածվեց մի բանտարկյալի մասին, որը տարիներ շարունակ փակված էր եղել մութ, անշուք զնդանում: Երբ նրան ազատ արձակեցին և դուրս բերեցին Փարիզ, արևի լուսի ներքո հայտնվելով՝  նա աղաչեց իրեն բանտ վերադարձնել: Նրա աչքերը չէին դիմանում արևի պայծառությանը։ Նրա միակ ցանկությունն էր մեռնել հենց այն մթության մեջ, որտեղ նա գերի էր եղել:

Այսօր շատ մարդիկ հենց այդ վիճակում են: Նրանք ապրում են մթության մեջ, և այնտեղ իրենց հարմարավետ է։ Բայց Աստվածաշունչն ասում է, որ երբ գալիս ենք Քրիստոսին, մենք «խավարից դառնում ենք դեպի լույս և Սատանայի իշխանությունից դեպի Աստված» (Գործք 26:18):

Մենք պետք է փայլեցնենք Հիսուս Քրիստոսի լույսը մեր խավար աշխարհի մեջ: Մենք պետք է լրջորեն վերաբերվենք դրան և ձգտենք ամեն հնարավոր պահի փոփոխություն մտցնել մեր շրջապատում, որտեղ էլ լիենք:

Յուրաքանչյուրս կարող է մի բան փոխել: Ամեն մեկս ռազմավարական կարևոր դեր ունի:

ՊԱՀՎԱԾ ԲԱՐԿՈՒԹՅՈՒՆԻՑ - ՄԱՐԱՆԱԹԱ (3)

 

ԵԿԵՂԵՑԻՆ՝ ԵՐԿՆՔՈՒՄ, ԱՇԽԱՐՀՆ՝ ԱՌԱՆՑ ԵԿԵՂԵՑՈՒ

ՀԱՓՇՏԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ԲԱՑԱՀԱՅՏՎԱԾ – ՄԱՐԱՆԱԹԱ (2)
Հովիվ՝ Հ. Հալաջյան

7 ՔԱՅԼ ՆՈՐԱՀԱՎԱՏ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ (Օր 6) – ԱՍՏԾՈՒՆ ՏՈՒՐ

Գ. Լորի

Փողը կարևոր թեմա է Աստվածաշնչում: Դա Հիսուսի պատմած առակների գրեթե կեսի հիմնական թեման է։ Որպեսզի պատկերացնեք, թե ինչպես է դա համեմատվում այլ թեմաների հետ, ասենք, որ Սուրբ Գրքում կա մոտ 500 համարներ աղոթքի վերաբերյալ, 500-ից քիչ՝ հավատքի և ավելի քան 2000 համարներ փողի մասին:

Դուք կարող եք մտածել, թե ինչ կապ ունի փողը Ձեր հավատքի հետ: Պատասխանը՝ շատ մեծ: Հիսուս Քրիստոսը ցանկանում է լինել Տերը (կառավարել) Ձեր կյանքի բոլոր ասպեկտների, ներառյալ՝ Ձեր ֆինանսների: Մարտին Լյութերը նկատել է. «Անհրաժեշտ է երեք դարձ՝ սրտի փոխակերպում, մտքի փոխակերպում և քսակի [դրամապանակի] փոխակերպում»։

Երբ մենք ճաշակենք «քսակի փոխակերպումը» և մեր ֆինանսներից ազատորեն տրամադրենք Տիրոջ գործին  (մեր եկեղեցուն, միսիոներներին կամ ծառայությանը), մենք կկատարենք հնարավոր լավագույն ներդրումը` հավերժական շահաբաժիններով: Քննենք որոշ հարցեր հարստության և նվիրատվության վերաբերյալ:

• Սիրո՞ւմ ես փող 

- Տիրոջ օրհնությունն է, որ հարստացնում է և ցավ չի ավելացնում դրա հետ (Առակաց 10:22):

• Ինչո՞ւ պետք է տալ Աստծուն 

- Մի՞թե մարդ Աստծուն կկողոպտի. սակայն դուք ինձ կողոպտեցիք։ Դուք ասում եք. “Քեզնից ի՞նչ ենք կողոպտել”. - տասանորդի և բարձրացման ընծայի մեջ։ Դուք անեծքով պատժված եք, որովհետև ազգովի կողոպտեցիք ինձ։ Ողջ տասանորդը գանձատո՛ւն տարեք, որպեսզի իմ տան մեջ կերակուր լինի: Ուրեմն սրանով ինձ փորձե՛ք,- ասում է Զորքերի Տերը,- թե արդյոք ձեզ համար չե՞մ բացելու երկնքի պատուհանները և օրհնություն հեղելու ձեզ վրա, այնքան շատ, որ բավարար տեղ չլինի (Մաղաք. 3:8-11 ):

• Ինչպե՞ս պետք է դիտել նյութական հարստությունը 

- Ձեզ համար գանձեր մի՛ դիզեք երկրի վրա, որտեղ ցեցն ու ժանգն ապականում են, և որտեղ գողերը պատը ծակում են ու գողանում։ Այլ ձեզ համար երկնքո՛ւմ գանձեր դիզեք, որտեղ ո՛չ ցեցը, ո՛չ ժանգը չեն ապականում, ո՛չ էլ գողերն են պատը ծակում ու գողանում. որովհետև որտեղ ձեր գանձն է, այնտեղ էլ ձեր սիրտը կլինի։ Մարմնի ճրագն աչքն է. արդ, եթե քո աչքը պարզ է, ամբողջ մարմինդ էլ լուսավոր կլինի։ Բայց եթե աչքդ չար է, քո ամբողջ մարմինը խավար կլինի։ Արդ, եթե քո մեջ եղած լույսը խավար է, ապա որքա՜ն է այդ խավարը։

Ոչ ոք չի կարող երկու տիրոջ ծառայել, որովհետև կա՛մ մեկին կատի և մյուսին կսիրի, կա՛մ մեկին կհարի և մյուսին կարհամարհի։ Չեք կարող ծառայել և՛ Աստծուն, և՛ մամոնային։ Ուստի ասում եմ ձեզ. մի՛ մտահոգվեք ձեր անձի համար, թե ի՛նչ պիտի ուտեք կամ ի՛նչ պիտի խմեք, ոչ էլ ձեր մարմնի համար, թե ի՛նչ պիտի հագնեք։ Միթե անձն առավել չէ՞, քան կերակուրը, և մարմինը՝ հագուստից: Նայե՛ք երկնքի թռչուններին, որոնք ո՛չ սերմանում են, ո՛չ հնձում և ո՛չ էլ շտեմարանների մեջ ամբարում, բայց ձեր երկնավոր Հայրը նրանց կերակրում է։ Չէ՞ որ դուք առավել եք, քան նրանք։ Ձեզանից ո՞վ կարող է մտահոգվելով իր հասակի վրա ևս մի կանգուն ավելացնել։ Եվ ինչո՞ւ եք մտահոգվում հագուստի համար. նայե՛ք վայրի շուշաններին՝ ինչպե՛ս են աճում. ո՛չ աշխատում են, ո՛չ էլ մանում։ Ասում եմ ձեզ, որ նույնիսկ Սողոմոնը իր ամբողջ փառքի մեջ նրանցից ոչ մեկի պես չհագնվեց։ Իսկ եթե դաշտի խոտին, որ այսօր կա, բայց վաղը հնոցն է գցվում, Աստված այդպես է հագցնում, որքա՜ն առավել ձե՛զ կհագցնի, թերահավատնե՛ր։ Ուրեմն մի՛ մտահոգվեք ասելով՝ ի՛նչ ենք ուտելու կամ ի՛նչ ենք խմելու կամ ի՛նչ ենք հագնելու, որովհետև այդ ամենը հեթանոսներն են փնտրում. որովհետև ձեր երկնավոր Հայրը գիտի, որ դուք այդ ամենի կարիքն ունեք։ Դուք նախ Աստծու արքայությունն ու նրա արդարությո՛ւնը փնտրեք, և այդ ամենը ավելիով ձեզ կտրվի։ Արդ, վաղվա մասին մի՛ մտահոգվեք, որովհետև վաղվա օրը պիտի հոգա իր համար. Բավական է օրվան իր անձկությունը (Մատթ. 6:19-34):

• Որքա՞ն է պետք տալ 

- Հիսուսը, գանձանակի դիմաց նստած, նայում էր, թե ժողովուրդն ինչպես էր գանձանակի մեջ փող գցում։ Շատ հարուստներ մեծ գումար գցեցին: Մի աղքատ այրի կին եկավ, երկու լումա գցեց, այսինքն՝ մի նաքարակիտ (քառորդ դրամ)։  Հիսուսն աշակերտներին իր մոտ կանչեց ու նրանց ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այս աղքատ այրին ավելի շատ գցեց գանձանակի մեջ, քան մյուսները, որովհետև բոլորն իրենց ավելացածից գցեցին, մինչդեռ նա, չքավոր լինելով, գցեց այն, ինչ ուներ՝ իր ամբողջ ապրուստը» (Մարկ 12:41-44):

• Որքա՞ն առատաձեռն պետք է լինել:

- Արդ, եղբայրնե՛ր, ձեզ տեղեկացնում ենք Աստծու շնորհի մասին, որ տրված է Մակեդոնիայի եկեղեցիներին։ Թե ինչպես նեղության մեծ փորձության մեջ նրանց առատ ուրախությունը և ծանր աղքատությունը ճոխացան իրենց հարուստ առատաձեռնությամբ: Արդ վկայում եմ, որ իրենց կարողության չափ, կարողությունից էլ ավելի հոժար կամքով, մեծ աղաչանքով խնդրում էին մեզ, որ ընդունենք շնորհը և սրբերի համար մատուցվող ծառայությունը։ Եվ ոչ թե արեցին այնքան, որքան ակնկալում էինք, այլ իրենց նվիրեցին նախ Տիրոջը, ապա մեզ՝ Աստծու կամքով։ Մենք էլ Տիտոսին աղաչեցինք, որ ինչպես նախապես սկսել էր, այնպես էլ այդ շնորհը ձեր մեջ ավարտին հասցնի։

Հետևաբար, ինչպես դուք ճոխացած եք ամեն բանով՝ հավատով, խոսքով, գիտությամբ, ամեն ջանքով և մեր հանդեպ ձեր սիրով, ճոխացեք նաև այդ շնորհով։

Ոչ թե հրամայելով եմ ասում, այլ ուրիշների ջանասիրության առիթով և փորձելու ձեր սիրո անկեղծությունը: Որովհետև գիտեք մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի շնորհը, որ թեպետ հարուստ էր, ձեզ համար աղքատացավ, որպեսզի դուք Նրա աղքատանալով հարստանաք։ Եվ այս մասին կարծիք եմ հայտնում, որովհետև սա ձեզ օգտակար է. Դուք, որ առաջինը սկսեցիք անցյալ տարվանից ոչ միայն անել, այլև կամենալ: Հիմա ձեռնարկե՛ք այն իրագործել, որպեսզի ինչպես որ հոժարությամբ կամեցաք, այնպես էլ իրագործեք ձեր ունեցած չափով։ Որովհետև եթե նախապես  հոժարություն լինի, տալն ընդունելի է ունեցածի չափով և ոչ թե չունեցածի չափով։ 

Քանի որ ես չեմ ցանկանում, որ ուրիշները հանգիստ լինեն և դուք տառապեք, այլ թող հավասարությամբ լինի։ Ներկայումս ձեր առատությունը թող նրանց պակասությանը ծառայի, որպեսզի նրանց առատությունն էլ ձեր պակասությանը ծառայի մի օր, և այսպես հավասարություն լինի: Ինչպես որ գրված է. «Ով շատ հավաքեց, նրանը չավելացավ, իսկ ով քիչ հավաքեց, նրանը չպակասեց» (Բ. Կորնթ. 8:1-15):

• Որո՞նք են տալու առավելությունները:

- Բայց սա իմացեք, թե ով խնայողաբար է սերմանում, խնայողաբար էլ կհնձի, իսկ ով առատությամբ է սերմանում, առատությամբ էլ կհնձի։ Ամեն մեկը թող ըստ իր սրտի հոժարության տա և ոչ թե տրտմությամբ կամ հարկադրաբար, որովհետև Աստված սիրում է ցնծությամբ տվողին։ Եվ Աստված կարող է ամեն շնորհ առատացնել ձեր մեջ, որպեսզի դուք ամեն բանում միշտ լիովին ինքնաբավ լինելով՝ ճոխանաք ամեն բարի գործով, ինչպես որ գրված է. «Բաժանեց և աղքատներին տվեց. Նրա արդարությունը մնում է հավիտյան»:

Ուրեմն նա, ով սերմ ցանողին սերմ է հայթայթում և ուտելու հաց, ձեզ համար էլ կհայթայթի ու կբազմացնի ձեր հունդը և ձեր արդարության պտուղները կաճեցնի։ Ամեն ինչում հարստացած եք ամեն տեսակ առատաձեռնությամբ, ինչը որ մեր միջոցով շնորհակալություն է առաջացնում Աստծո հանդեպ, որովհետև այս պաշտոնի սպասարկումը ոչ միայն սրբերի կարիքներն է բավարարում, այլև Աստծուն ուղղված գոհաբանությունն է շատացնում։ Այս սպասարկության փորձառությամբ նրանք փառավորում են Աստծուն՝ Քրիստոսի ավետարանին ձեր դավանած հնազանդության համար, նաև ձեր առատաձեռն բաժնեկցման համար նրանց և բոլոր մարդկանց հետ: Եվ ձեզ համար աղոթելով՝ փափագում են ձեզ տեսնել այն գերազանց շնորհի համար, որ ձեր մեջ է (Բ. Կորնթ. 9:6-14):

• Կարո՞ղ եք վայելել հարստությունը:

- Սակայն բարեպաշտությունը գոհունակության հետ միասին մեծ շահ է։ Որովհետև ոչինչ չենք բերել այս աշխարհ և անկնհայտ է, որ ոչինչ էլ չենք կարող տանել։ Ուստի կերակուր և հագուստ ունենալով՝ բավարարվենք դրանցով։ Իսկ ովքեր ուզում են հարստանալ, փորձության, որոգայթի և բազում անմիտ և վնասակար ցանկությունների մեջ են ընկնում, որոնք մարդկանց ընկղմում են կործանումի և կորստյան մեջ։ Որովհետև բոլոր չարիքների արմատը արծաթասիրությունն է, որին ձգտելով՝ ոմանք հավատից մոլորվեցին ու իրենք իրենց բազում ցավեր պատճառեցին։

Բայց դու, ո՛վ մարդ Աստծու, փախի՛ր դրանցից և հետևի՛ր արդարությանը, աստվածապաշտությանը, հավատին, սիրուն, համբերությանն ու հեզությանը։ 

Հավատի բարի պատերա՛զմ մղիր, բռնի՛ր հավիտենական կյանքը, որի համար կանչվեցիր և բազում վկաների առաջ բարի դավանանքը դավանեցիր։ 

Պատվիրում եմ քեզ Աստծու առաջ, որ ամեն ինչի կենսատուն է, և Քրիստոս Հիսուսի առաջ, որ Պոնտացի Պիղատոսի առջև բարի դավանությունը վկայեց, որ պահես այս պատվիրանը՝ ապրելով անբիծ ու անարատ մինչև մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի հայտնությունը, որ իր ժամանակին ցույց կտա Երանելին ու միակ Հզորը, Թագավորների Թագավորն ու Տերերի Տերը: Միայն Նա՛ ունի անմահությունը և բնակվում է անմերձենալի լույսի մեջ: Նրան մարդկանցից ոչ ոք չի տեսել ու ոչ էլ կարող է տեսնել։ Նրան պատիվ ու զորություն հավիտյանս։ Ամեն։

Այս աշխարհի հարուստներին պատվիրի՛ր, որ մեծամիտ չլինեն և ոչ էլ հույսը դնեն ունայն հարստության վրա, այլ Աստծու վրա, որ վայելելու համար ամեն բան առատապես տալիս է մեզ։ Թող բարիք գործեն, բարի գործերով հարստանան, առատաձեռն լինեն և ուրիշի կարիքներին հաղորդակից լինեն՝ իրենք իրենց համար լավ հիմք դնելով իբր պահեստ ապագայի համար, որպեսզի բռնեն հավիտենական կյանքը (Ա. Տիմ. 6:6-19):

ՀԱՓՇՏԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ԲԱՑԱՀԱՅՏՎԱԾ – ՄԱՐԱՆԱԹԱ (1)

 Հովիվ՝ Հ. Հալաջյան

ՔՐԻՍՏՈՍ ՀԱՐՅԱՎ Ի ՄԵՌԵԼՈՑ

ՕՐՀՆՅԱԼ Է ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՔՐԻՍՏՈՍԻ

 Սեղմիր պատկերին👆

ԽԱՉԻ ԱՆՀՐԱԺԵՇՏՈՒԹՅՈՒՆԸ

Գ. Լորի 

«Այն ինձանից ոչ ոք չի վերցնում, այլ ես ինքս եմ այն տալիս: Ես իշխանություն ունեմ այն տալու և իշխանություն ունեմ վերստին այն վերցնելու. ես այս պատվերն իմ Հորից եմ ստացել» (Հովհ.10:18): 

Երբեմն լսում ենք կարծիքներ, թե Հիսուսի խաչելության համար պատասխանատու են որոշ մարդիկ, մասնավորապես՝ հրեաները: Սակայն յուրաքանչյուր ոք, ով պնդում է, թե Աստվածաշունչը նման բան է սովորեցնում կամ մեղադրում է հրեաներին խաչելության համար, աղավաղում է Սուրբ Գիրքը:

Ճիշտ է, հրեա առաջնորդները և հռոմեացի պաշտոնյաները, ովքեր ի կատար ածեցին Հիսուսի խաչելությունը, մեղավոր են իրենց մեղքի համար: Բայց Հայր Աստված նախօրոք էր սահմանել, թե ինչպես և երբ է Իր Որդին մահանալու:

Երբ Հիսուսը խոսում էր փարիսեցի Նիկոդեմոսի հետ, ասաց. «Եվ ինչպես Մովսեսը բարձրացրեց օձը անապատի մեջ, այնպես էլ պետք է բարձրանա Մարդու Որդին, որպեսզի ով որ հավատա Նրան, չկորչի, այլ ուենանա հավիտենական կյանքը» (Հովհ. 3:14-15): 

Իսկ Մարկոսի 8:31-ում ասվում է. «Հիսուսը սկսեց նրանց ուսուցանել. «Պետք է, որ Մարդու Որդին շատ չարչարվի, մերժվի երեցներից, քահանայապետներից ու դպիրներից, պետք է սպանվի և երեք օր հետո հարություն առնի»»: 

Ուշադրություն դարձրեք, որ երկու դեպքում էլ Հիսուսն օգտագործեց «պետք է» բառը։ Սա խոսում է անհրաժեշտության մասին։ Հիսուսը պետք է մահանար խաչի վրա: Բայց արդյո՞ք Նա կանխագուշակում էր, որ ինքը հանգամանքների զոհ է դառնալու և արդյունքում խաչվելու:

ՈՉ: Հիսուսը խոսում էր Հայր Աստծո ծրագրի և նպատակի մասին: Դա պատահականություն կամ սխալ չէր. Ոչ էլ անակնկալ էր դա: Հիսուսը հստակ գիտեր, թե ինչ էր սպասվում:

Հիսուսն ասաց. «Այն ինձանից ոչ ոք չի վերցնում, այլ ես ինքս եմ այն տալիս: Ես իշխանություն ունեմ այն տալու և իշխանություն ունեմ վերստին այն վերցնելու. ես այս պատվերն իմ Հորից եմ ստացել» (Հովհ.10:18): 

Հիսուսը լիովին տնօրինում էր իրավիճակը, երբ գնաց դեպի խաչը: Նրա մահը խոնարհ հնազանդության դրսևորում էր իր Հոր կամքի հանդեպ:

ՀԱՂԹԱԿԱՆ ԹԱԳԱՎՈՐԸ

 Գ. Լորի

Հաճախ, երբ Հիսուսը հրաշք էր գործում, ասում էր հետևյալը. «Ոչ ոքի մի ասեք: Իմ ժամանակը դեռ չի եկել»։

Բայց, ի վերջո, եկավ Նրա ժամանակը.ժամանակը, որ Նա գնա և կամավոր մահանա խաչի վրա: Եվ այն օրը, երբ մենք նշում ենք Ծաղկազարդը, Հիսուսն արեց մի բան, որը մեծ ուշադրություն գրավեց: Նա ավանակի վրա մտավ Երուսաղեմ:

Այժմ մեզ կարող է տարօրինակ թվալ, որ Հիսուսը Երուսաղեմ մտավ այդ խոնարհ արարածի վրա: Մեր տեսանկյունից, երևի ավելի տեղին կլիներ արաբական հովատակը:

Սակայն թե՛ հռոմեացիներին և թե՛ հրեաներին այդ արարքի իմաստը շատ հասկանալի էր: Դա կատարյալ ընտրություն էր։ Հռոմեական մշակույթում պատերազմից հաղթական վերադարձող հերոսը քաղաք էր մտնում էշի վրա հեծած, և ամբոխը արմավենու ճյուղեր էր դնում նրա առջև։ Հռոմեացիների ընկալմամբ Հիսուսն իրեն թագավոր էր հռչակում:

Իսկ հրեաները գիտեին, որ Մեսիան գալու է էշի վրա հեծած: Խոսելով Զաքարիա մարգարեի միջոցով՝ Աստված ասել էր. «Մեծապես ուրախացի՛ր, ո՜վ Սիոնի դուստր, ցնծությամբ աղաղակի՛ր, ո՜վ Երուսաղեմի դուստր: Ահա թագավորդ քեզ մոտ է գալիս. Նա արդար է ու փրկիչ, հեզ է և էշի վրա հեծած, էշի ձագի՝ ավանակի վրա» (Զաքար. 9:9»:

Սա շատ նշանակալից բան էր, և ժողովուրդը դա հասկացավ։ Սրան ավելացնենք նաև այն փաստը, որ Հիսուսին փնտրում էին: Նրա համար գլխագին կար: Առաջնորդ քահանաները և փարիսեցիները հայտարարել էի, որ Հիսուսի տեղն իմացողն անմիջապես տեղեկացնի այդ մասին: 

Հիսուսը հստակ քայլեր էր կատարում: Հռոմեացիներին Նա իրեն հռչակում էր որպես հաղթող, իսկ հրեաներին՝ որպես Մեսիա: Հիսուսը Երուսաղեմ չմտավ որպես անօգնական զոհ։ Նա ժամանեց որպես հզոր հաղթող՝ քաջաբար մտնելով ճակատամարտի դաշտ:

7 ՔԱՅԼ ՆՈՐԱՀԱՎԱՏ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ (Օր 5) - ՀՆԱԶԱՆԴՎԵԼ ԱՍՏԾՈՒՆ

Գ. Լորի

Իսկական քրիստոնյա լինելու ապացույցը փոխված կյանքն է: Բրիտանացի մեծ քարոզիչ Չարլզ Հադդոն Սփուրջենը մի անգամ ասել է. «Ի՞նչ արժեք ունի այն շնորհը, որը ես դավանում եմ, թե ստացել եմ, եթե այն արմատապես չի փոխում իմ ապրելակերպը: Եթե այն չի փոխում իմ ապրելակերպը, ապա այն երբեք չի փոխի իմ հավիտենական վիճակը»:

Փոփոխված կյանքը սկսվում է Աստծուն հնազանդվելուց: Սա նշանակում է, որ դուք պետք է դադարեք որոշ բաներ անելուց և սկսեք մի շարք այլ բաներ անել: Թեև Աստված սկսում է փոխել ձեր սիրտն ու ցանկությունները, երբ դուք հանձնում եք ձեր կյանքը Նրան, միևնույնն է Նա ձեզ ազատություն է տալիս որոշելու, թե ձեր կյանքի որքան մասն եք  հանձնելու Նրա վերահսկողությանը: Բայց սա իմացեք. Ինչ էլ որ «զոհաբերեք»՝ Հիսուս Քրիստոսին հետևելու համար, չի կարող համեմատվել այն ամենի հետ, ինչ Նա կտա ձեզ դրա դիմաց:

Օրինակ, երբ Աստծո համար հրաժարվեք մեղսական վարքից, Նա ձեր մեղքը կփոխարինի ներմամբ և մաքուր խղճով: Տեսնենք, թե Աստվածաշունչն ինչ է ասում Աստծուն հնազանդվելու մասին:

• Ուշադրություն դարձրեք Աստծո պատվիրաններին (Ղևտ. 10:1-3, Ա. Մնաց. 13:1-10)
  
• Սուրբ դառնալու համար ամբողջովին նվիրվեք Աստծուն (Ղևտ. 11:44, Ա. Պետր. 1:15-16)
  
• Մի արեք այն, ինչ ճիշտ/հաճելի է ձեր աչքին (Դատ. 17:6)
  
• Առաջարկեք Աստծուն ավելին, քան լոկ խոսքեր (Ա. Թագ. 15:1-23)
  
• Հնազանդվեք Աստծուն, նույնիսկ երբ դա հասկանալի չէ (Դ. Թագ. 5:1-14)
  
• Աստծուն հնազանդվելը գոհացուցիչ կյանքի բանալին է (Ժող. 12:13-14)
  
• Հնազանդվեք Աստծուն, նույնիսկ երբ դա վտանգավոր է (Դանիել 3:1-29)
  
• Խոնարհաբար քայլեք Աստծո հետ (Միքիա 6:8)
  
• Մենք պետք է հանձնվենք Աստծո կատարյալ կամքին (Մարկ. 14:36)
  
• Ապրեք Աստծո սիրո մեջ (հովհ. 15:9-11)
  
• Հագեք Աստծո սպառազինությունը (13:11-14)
  
• Ընկալիր, որ դու նոր ստեղծագործություն ես (Բ. Կորնթ. 5:14-17)