Օր 9
Սուրբ Ծնունդը իմաստափոխվել է: Խոսքս միայն այն մասին չէ, որ մեծ հաջողությամբ դուրս են մղում «Ուրախ Սուրբ Ծնունդ» շնորհավորական ողջույնը և փոխարինում այն ավելի չեզոք արտահայտություններով: Այնպիսի տպավորություն է, կարծես մեր մշակույթը վերցրել է «Սուրբ Ծնունդ» բառը, զրկել այն իմաստից, աղավաղել և վերադարձրել՝ առանց զորության:
Խնդիրը միայն Սուրբ Ծննդի աշխարհիկացման մեջ չէ: Նույնիսկ քրիստոնյաները այնքան են այն սենտիմենտալ դարձրել, որ անտեսվում է իրական պատմությունը։
Երբ մտածում ենք Սուրբ Ծնունդի մասին, մեր մտքում հայտնվում է մսուրի տեսարանի սենտիմենտալ պատկեր: Ահա մանուկ Հիսուսը: Ահա Հովսեփը: Ահա նաև Մարիամը: Նրանք բոլորն ունեն լուսապսակներ: Իհարկե այնտեղ են նաև հովիվներն ու իմաստունները՝ սովորաբար որոշակի գույնի հանդերձանքով:
Իսկ իրականում ոչ ոք լուսապսակ չուներ: Իմաստունները չեն այցելել Հիսուսին, երբ Նա պառկած էր մսուրում: Մատթեոսի Ավետարանում ասվում է, որ նրանք ժամանել են միայն որոշ ժամանակ անց (մոտ երկու տարի անց): Եվ Աստծո Խոսքում չի ասվում, թե կային երեք իմաստուններ, այլ ասվում է, որ նրանք բերեցին երեք նվեր:
Սուրբ Ծնունդը առավել ռոմանտիկ ենք դարձրել ձնառատ գյուղերի պատկերներով, ձիերով ու սահնակներով, սառած պատուհաններով և կարմիր մոմերով: Ու այս ամենի մեջ կորում է օրվա իրական պատգամն ու իրական գեղեցկությունը:
Եկեք մի կողմ դնենք ավանդույթը: Եկեք մեզնից վանենք այն ամենը, որ չի թողնում մեզ տեսնել Հիսուսի ծնունդն այնպես, ինչպես այն իրականում եղել է: Ի վերջո, սա այն գիշերն էր, որը հավերժ բաժանեց ժամանակը. այն գիշերը, երբ Աստված Ինքը եկավ այս երկիր՝ դուրս եկավ դրախտից և մտավ պատմության մեջ:
Հարց յուրաքանչյուիդ. ունե՞ք մի այնպիսի ավանդույթ, որը պետք է անտեսել՝ տեսնելու Սուրբ Ծննդյան իրական իմաստը:
No comments:
Post a Comment