ԵԿԵՂԵՑԻՆ՝ ԵՐԿՆՔՈՒՄ, ԱՇԽԱՐՀՆ՝ ԱՌԱՆՑ ԵԿԵՂԵՑՈՒ

ՀԱՓՇՏԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ԲԱՑԱՀԱՅՏՎԱԾ – ՄԱՐԱՆԱԹԱ (2)
Հովիվ՝ Հ. Հալաջյան

7 ՔԱՅԼ ՆՈՐԱՀԱՎԱՏ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ (Օր 6) – ԱՍՏԾՈՒՆ ՏՈՒՐ

Գ. Լորի

Փողը կարևոր թեմա է Աստվածաշնչում: Դա Հիսուսի պատմած առակների գրեթե կեսի հիմնական թեման է։ Որպեսզի պատկերացնեք, թե ինչպես է դա համեմատվում այլ թեմաների հետ, ասենք, որ Սուրբ Գրքում կա մոտ 500 համարներ աղոթքի վերաբերյալ, 500-ից քիչ՝ հավատքի և ավելի քան 2000 համարներ փողի մասին:

Դուք կարող եք մտածել, թե ինչ կապ ունի փողը Ձեր հավատքի հետ: Պատասխանը՝ շատ մեծ: Հիսուս Քրիստոսը ցանկանում է լինել Տերը (կառավարել) Ձեր կյանքի բոլոր ասպեկտների, ներառյալ՝ Ձեր ֆինանսների: Մարտին Լյութերը նկատել է. «Անհրաժեշտ է երեք դարձ՝ սրտի փոխակերպում, մտքի փոխակերպում և քսակի [դրամապանակի] փոխակերպում»։

Երբ մենք ճաշակենք «քսակի փոխակերպումը» և մեր ֆինանսներից ազատորեն տրամադրենք Տիրոջ գործին  (մեր եկեղեցուն, միսիոներներին կամ ծառայությանը), մենք կկատարենք հնարավոր լավագույն ներդրումը` հավերժական շահաբաժիններով: Քննենք որոշ հարցեր հարստության և նվիրատվության վերաբերյալ:

• Սիրո՞ւմ ես փող 

- Տիրոջ օրհնությունն է, որ հարստացնում է և ցավ չի ավելացնում դրա հետ (Առակաց 10:22):

• Ինչո՞ւ պետք է տալ Աստծուն 

- Մի՞թե մարդ Աստծուն կկողոպտի. սակայն դուք ինձ կողոպտեցիք։ Դուք ասում եք. “Քեզնից ի՞նչ ենք կողոպտել”. - տասանորդի և բարձրացման ընծայի մեջ։ Դուք անեծքով պատժված եք, որովհետև ազգովի կողոպտեցիք ինձ։ Ողջ տասանորդը գանձատո՛ւն տարեք, որպեսզի իմ տան մեջ կերակուր լինի: Ուրեմն սրանով ինձ փորձե՛ք,- ասում է Զորքերի Տերը,- թե արդյոք ձեզ համար չե՞մ բացելու երկնքի պատուհանները և օրհնություն հեղելու ձեզ վրա, այնքան շատ, որ բավարար տեղ չլինի (Մաղաք. 3:8-11 ):

• Ինչպե՞ս պետք է դիտել նյութական հարստությունը 

- Ձեզ համար գանձեր մի՛ դիզեք երկրի վրա, որտեղ ցեցն ու ժանգն ապականում են, և որտեղ գողերը պատը ծակում են ու գողանում։ Այլ ձեզ համար երկնքո՛ւմ գանձեր դիզեք, որտեղ ո՛չ ցեցը, ո՛չ ժանգը չեն ապականում, ո՛չ էլ գողերն են պատը ծակում ու գողանում. որովհետև որտեղ ձեր գանձն է, այնտեղ էլ ձեր սիրտը կլինի։ Մարմնի ճրագն աչքն է. արդ, եթե քո աչքը պարզ է, ամբողջ մարմինդ էլ լուսավոր կլինի։ Բայց եթե աչքդ չար է, քո ամբողջ մարմինը խավար կլինի։ Արդ, եթե քո մեջ եղած լույսը խավար է, ապա որքա՜ն է այդ խավարը։

Ոչ ոք չի կարող երկու տիրոջ ծառայել, որովհետև կա՛մ մեկին կատի և մյուսին կսիրի, կա՛մ մեկին կհարի և մյուսին կարհամարհի։ Չեք կարող ծառայել և՛ Աստծուն, և՛ մամոնային։ Ուստի ասում եմ ձեզ. մի՛ մտահոգվեք ձեր անձի համար, թե ի՛նչ պիտի ուտեք կամ ի՛նչ պիտի խմեք, ոչ էլ ձեր մարմնի համար, թե ի՛նչ պիտի հագնեք։ Միթե անձն առավել չէ՞, քան կերակուրը, և մարմինը՝ հագուստից: Նայե՛ք երկնքի թռչուններին, որոնք ո՛չ սերմանում են, ո՛չ հնձում և ո՛չ էլ շտեմարանների մեջ ամբարում, բայց ձեր երկնավոր Հայրը նրանց կերակրում է։ Չէ՞ որ դուք առավել եք, քան նրանք։ Ձեզանից ո՞վ կարող է մտահոգվելով իր հասակի վրա ևս մի կանգուն ավելացնել։ Եվ ինչո՞ւ եք մտահոգվում հագուստի համար. նայե՛ք վայրի շուշաններին՝ ինչպե՛ս են աճում. ո՛չ աշխատում են, ո՛չ էլ մանում։ Ասում եմ ձեզ, որ նույնիսկ Սողոմոնը իր ամբողջ փառքի մեջ նրանցից ոչ մեկի պես չհագնվեց։ Իսկ եթե դաշտի խոտին, որ այսօր կա, բայց վաղը հնոցն է գցվում, Աստված այդպես է հագցնում, որքա՜ն առավել ձե՛զ կհագցնի, թերահավատնե՛ր։ Ուրեմն մի՛ մտահոգվեք ասելով՝ ի՛նչ ենք ուտելու կամ ի՛նչ ենք խմելու կամ ի՛նչ ենք հագնելու, որովհետև այդ ամենը հեթանոսներն են փնտրում. որովհետև ձեր երկնավոր Հայրը գիտի, որ դուք այդ ամենի կարիքն ունեք։ Դուք նախ Աստծու արքայությունն ու նրա արդարությո՛ւնը փնտրեք, և այդ ամենը ավելիով ձեզ կտրվի։ Արդ, վաղվա մասին մի՛ մտահոգվեք, որովհետև վաղվա օրը պիտի հոգա իր համար. Բավական է օրվան իր անձկությունը (Մատթ. 6:19-34):

• Որքա՞ն է պետք տալ 

- Հիսուսը, գանձանակի դիմաց նստած, նայում էր, թե ժողովուրդն ինչպես էր գանձանակի մեջ փող գցում։ Շատ հարուստներ մեծ գումար գցեցին: Մի աղքատ այրի կին եկավ, երկու լումա գցեց, այսինքն՝ մի նաքարակիտ (քառորդ դրամ)։  Հիսուսն աշակերտներին իր մոտ կանչեց ու նրանց ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այս աղքատ այրին ավելի շատ գցեց գանձանակի մեջ, քան մյուսները, որովհետև բոլորն իրենց ավելացածից գցեցին, մինչդեռ նա, չքավոր լինելով, գցեց այն, ինչ ուներ՝ իր ամբողջ ապրուստը» (Մարկ 12:41-44):

• Որքա՞ն առատաձեռն պետք է լինել:

- Արդ, եղբայրնե՛ր, ձեզ տեղեկացնում ենք Աստծու շնորհի մասին, որ տրված է Մակեդոնիայի եկեղեցիներին։ Թե ինչպես նեղության մեծ փորձության մեջ նրանց առատ ուրախությունը և ծանր աղքատությունը ճոխացան իրենց հարուստ առատաձեռնությամբ: Արդ վկայում եմ, որ իրենց կարողության չափ, կարողությունից էլ ավելի հոժար կամքով, մեծ աղաչանքով խնդրում էին մեզ, որ ընդունենք շնորհը և սրբերի համար մատուցվող ծառայությունը։ Եվ ոչ թե արեցին այնքան, որքան ակնկալում էինք, այլ իրենց նվիրեցին նախ Տիրոջը, ապա մեզ՝ Աստծու կամքով։ Մենք էլ Տիտոսին աղաչեցինք, որ ինչպես նախապես սկսել էր, այնպես էլ այդ շնորհը ձեր մեջ ավարտին հասցնի։

Հետևաբար, ինչպես դուք ճոխացած եք ամեն բանով՝ հավատով, խոսքով, գիտությամբ, ամեն ջանքով և մեր հանդեպ ձեր սիրով, ճոխացեք նաև այդ շնորհով։

Ոչ թե հրամայելով եմ ասում, այլ ուրիշների ջանասիրության առիթով և փորձելու ձեր սիրո անկեղծությունը: Որովհետև գիտեք մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի շնորհը, որ թեպետ հարուստ էր, ձեզ համար աղքատացավ, որպեսզի դուք Նրա աղքատանալով հարստանաք։ Եվ այս մասին կարծիք եմ հայտնում, որովհետև սա ձեզ օգտակար է. Դուք, որ առաջինը սկսեցիք անցյալ տարվանից ոչ միայն անել, այլև կամենալ: Հիմա ձեռնարկե՛ք այն իրագործել, որպեսզի ինչպես որ հոժարությամբ կամեցաք, այնպես էլ իրագործեք ձեր ունեցած չափով։ Որովհետև եթե նախապես  հոժարություն լինի, տալն ընդունելի է ունեցածի չափով և ոչ թե չունեցածի չափով։ 

Քանի որ ես չեմ ցանկանում, որ ուրիշները հանգիստ լինեն և դուք տառապեք, այլ թող հավասարությամբ լինի։ Ներկայումս ձեր առատությունը թող նրանց պակասությանը ծառայի, որպեսզի նրանց առատությունն էլ ձեր պակասությանը ծառայի մի օր, և այսպես հավասարություն լինի: Ինչպես որ գրված է. «Ով շատ հավաքեց, նրանը չավելացավ, իսկ ով քիչ հավաքեց, նրանը չպակասեց» (Բ. Կորնթ. 8:1-15):

• Որո՞նք են տալու առավելությունները:

- Բայց սա իմացեք, թե ով խնայողաբար է սերմանում, խնայողաբար էլ կհնձի, իսկ ով առատությամբ է սերմանում, առատությամբ էլ կհնձի։ Ամեն մեկը թող ըստ իր սրտի հոժարության տա և ոչ թե տրտմությամբ կամ հարկադրաբար, որովհետև Աստված սիրում է ցնծությամբ տվողին։ Եվ Աստված կարող է ամեն շնորհ առատացնել ձեր մեջ, որպեսզի դուք ամեն բանում միշտ լիովին ինքնաբավ լինելով՝ ճոխանաք ամեն բարի գործով, ինչպես որ գրված է. «Բաժանեց և աղքատներին տվեց. Նրա արդարությունը մնում է հավիտյան»:

Ուրեմն նա, ով սերմ ցանողին սերմ է հայթայթում և ուտելու հաց, ձեզ համար էլ կհայթայթի ու կբազմացնի ձեր հունդը և ձեր արդարության պտուղները կաճեցնի։ Ամեն ինչում հարստացած եք ամեն տեսակ առատաձեռնությամբ, ինչը որ մեր միջոցով շնորհակալություն է առաջացնում Աստծո հանդեպ, որովհետև այս պաշտոնի սպասարկումը ոչ միայն սրբերի կարիքներն է բավարարում, այլև Աստծուն ուղղված գոհաբանությունն է շատացնում։ Այս սպասարկության փորձառությամբ նրանք փառավորում են Աստծուն՝ Քրիստոսի ավետարանին ձեր դավանած հնազանդության համար, նաև ձեր առատաձեռն բաժնեկցման համար նրանց և բոլոր մարդկանց հետ: Եվ ձեզ համար աղոթելով՝ փափագում են ձեզ տեսնել այն գերազանց շնորհի համար, որ ձեր մեջ է (Բ. Կորնթ. 9:6-14):

• Կարո՞ղ եք վայելել հարստությունը:

- Սակայն բարեպաշտությունը գոհունակության հետ միասին մեծ շահ է։ Որովհետև ոչինչ չենք բերել այս աշխարհ և անկնհայտ է, որ ոչինչ էլ չենք կարող տանել։ Ուստի կերակուր և հագուստ ունենալով՝ բավարարվենք դրանցով։ Իսկ ովքեր ուզում են հարստանալ, փորձության, որոգայթի և բազում անմիտ և վնասակար ցանկությունների մեջ են ընկնում, որոնք մարդկանց ընկղմում են կործանումի և կորստյան մեջ։ Որովհետև բոլոր չարիքների արմատը արծաթասիրությունն է, որին ձգտելով՝ ոմանք հավատից մոլորվեցին ու իրենք իրենց բազում ցավեր պատճառեցին։

Բայց դու, ո՛վ մարդ Աստծու, փախի՛ր դրանցից և հետևի՛ր արդարությանը, աստվածապաշտությանը, հավատին, սիրուն, համբերությանն ու հեզությանը։ 

Հավատի բարի պատերա՛զմ մղիր, բռնի՛ր հավիտենական կյանքը, որի համար կանչվեցիր և բազում վկաների առաջ բարի դավանանքը դավանեցիր։ 

Պատվիրում եմ քեզ Աստծու առաջ, որ ամեն ինչի կենսատուն է, և Քրիստոս Հիսուսի առաջ, որ Պոնտացի Պիղատոսի առջև բարի դավանությունը վկայեց, որ պահես այս պատվիրանը՝ ապրելով անբիծ ու անարատ մինչև մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի հայտնությունը, որ իր ժամանակին ցույց կտա Երանելին ու միակ Հզորը, Թագավորների Թագավորն ու Տերերի Տերը: Միայն Նա՛ ունի անմահությունը և բնակվում է անմերձենալի լույսի մեջ: Նրան մարդկանցից ոչ ոք չի տեսել ու ոչ էլ կարող է տեսնել։ Նրան պատիվ ու զորություն հավիտյանս։ Ամեն։

Այս աշխարհի հարուստներին պատվիրի՛ր, որ մեծամիտ չլինեն և ոչ էլ հույսը դնեն ունայն հարստության վրա, այլ Աստծու վրա, որ վայելելու համար ամեն բան առատապես տալիս է մեզ։ Թող բարիք գործեն, բարի գործերով հարստանան, առատաձեռն լինեն և ուրիշի կարիքներին հաղորդակից լինեն՝ իրենք իրենց համար լավ հիմք դնելով իբր պահեստ ապագայի համար, որպեսզի բռնեն հավիտենական կյանքը (Ա. Տիմ. 6:6-19):

ՀԱՓՇՏԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ԲԱՑԱՀԱՅՏՎԱԾ – ՄԱՐԱՆԱԹԱ (1)

 Հովիվ՝ Հ. Հալաջյան

ՔՐԻՍՏՈՍ ՀԱՐՅԱՎ Ի ՄԵՌԵԼՈՑ

ՕՐՀՆՅԱԼ Է ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՔՐԻՍՏՈՍԻ

 

ԽԱՉԻ ԱՆՀՐԱԺԵՇՏՈՒԹՅՈՒՆԸ

Գ. Լորի 

«Այն ինձանից ոչ ոք չի վերցնում, այլ ես ինքս եմ այն տալիս: Ես իշխանություն ունեմ այն տալու և իշխանություն ունեմ վերստին այն վերցնելու. ես այս պատվերն իմ Հորից եմ ստացել» (Հովհ.10:18): 

Երբեմն լսում ենք կարծիքներ, թե Հիսուսի խաչելության համար պատասխանատու են որոշ մարդիկ, մասնավորապես՝ հրեաները: Սակայն յուրաքանչյուր ոք, ով պնդում է, թե Աստվածաշունչը նման բան է սովորեցնում կամ մեղադրում է հրեաներին խաչելության համար, աղավաղում է Սուրբ Գիրքը:

Ճիշտ է, հրեա առաջնորդները և հռոմեացի պաշտոնյաները, ովքեր ի կատար ածեցին Հիսուսի խաչելությունը, մեղավոր են իրենց մեղքի համար: Բայց Հայր Աստված նախօրոք էր սահմանել, թե ինչպես և երբ է Իր Որդին մահանալու:

Երբ Հիսուսը խոսում էր փարիսեցի Նիկոդեմոսի հետ, ասաց. «Եվ ինչպես Մովսեսը բարձրացրեց օձը անապատի մեջ, այնպես էլ պետք է բարձրանա Մարդու Որդին, որպեսզի ով որ հավատա Նրան, չկորչի, այլ ուենանա հավիտենական կյանքը» (Հովհ. 3:14-15): 

Իսկ Մարկոսի 8:31-ում ասվում է. «Հիսուսը սկսեց նրանց ուսուցանել. «Պետք է, որ Մարդու Որդին շատ չարչարվի, մերժվի երեցներից, քահանայապետներից ու դպիրներից, պետք է սպանվի և երեք օր հետո հարություն առնի»»: 

Ուշադրություն դարձրեք, որ երկու դեպքում էլ Հիսուսն օգտագործեց «պետք է» բառը։ Սա խոսում է անհրաժեշտության մասին։ Հիսուսը պետք է մահանար խաչի վրա: Բայց արդյո՞ք Նա կանխագուշակում էր, որ ինքը հանգամանքների զոհ է դառնալու և արդյունքում խաչվելու:

ՈՉ: Հիսուսը խոսում էր Հայր Աստծո ծրագրի և նպատակի մասին: Դա պատահականություն կամ սխալ չէր. Ոչ էլ անակնկալ էր դա: Հիսուսը հստակ գիտեր, թե ինչ էր սպասվում:

Հիսուսն ասաց. «Այն ինձանից ոչ ոք չի վերցնում, այլ ես ինքս եմ այն տալիս: Ես իշխանություն ունեմ այն տալու և իշխանություն ունեմ վերստին այն վերցնելու. ես այս պատվերն իմ Հորից եմ ստացել» (Հովհ.10:18): 

Հիսուսը լիովին տնօրինում էր իրավիճակը, երբ գնաց դեպի խաչը: Նրա մահը խոնարհ հնազանդության դրսևորում էր իր Հոր կամքի հանդեպ:

ՀԱՂԹԱԿԱՆ ԹԱԳԱՎՈՐԸ

 Գ. Լորի

Հաճախ, երբ Հիսուսը հրաշք էր գործում, ասում էր հետևյալը. «Ոչ ոքի մի ասեք: Իմ ժամանակը դեռ չի եկել»։

Բայց, ի վերջո, եկավ Նրա ժամանակը.ժամանակը, որ Նա գնա և կամավոր մահանա խաչի վրա: Եվ այն օրը, երբ մենք նշում ենք Ծաղկազարդը, Հիսուսն արեց մի բան, որը մեծ ուշադրություն գրավեց: Նա ավանակի վրա մտավ Երուսաղեմ:

Այժմ մեզ կարող է տարօրինակ թվալ, որ Հիսուսը Երուսաղեմ մտավ այդ խոնարհ արարածի վրա: Մեր տեսանկյունից, երևի ավելի տեղին կլիներ արաբական հովատակը:

Սակայն թե՛ հռոմեացիներին և թե՛ հրեաներին այդ արարքի իմաստը շատ հասկանալի էր: Դա կատարյալ ընտրություն էր։ Հռոմեական մշակույթում պատերազմից հաղթական վերադարձող հերոսը քաղաք էր մտնում էշի վրա հեծած, և ամբոխը արմավենու ճյուղեր էր դնում նրա առջև։ Հռոմեացիների ընկալմամբ Հիսուսն իրեն թագավոր էր հռչակում:

Իսկ հրեաները գիտեին, որ Մեսիան գալու է էշի վրա հեծած: Խոսելով Զաքարիա մարգարեի միջոցով՝ Աստված ասել էր. «Մեծապես ուրախացի՛ր, ո՜վ Սիոնի դուստր, ցնծությամբ աղաղակի՛ր, ո՜վ Երուսաղեմի դուստր: Ահա թագավորդ քեզ մոտ է գալիս. Նա արդար է ու փրկիչ, հեզ է և էշի վրա հեծած, էշի ձագի՝ ավանակի վրա» (Զաքար. 9:9»:

Սա շատ նշանակալից բան էր, և ժողովուրդը դա հասկացավ։ Սրան ավելացնենք նաև այն փաստը, որ Հիսուսին փնտրում էին: Նրա համար գլխագին կար: Առաջնորդ քահանաները և փարիսեցիները հայտարարել էի, որ Հիսուսի տեղն իմացողն անմիջապես տեղեկացնի այդ մասին: 

Հիսուսը հստակ քայլեր էր կատարում: Հռոմեացիներին Նա իրեն հռչակում էր որպես հաղթող, իսկ հրեաներին՝ որպես Մեսիա: Հիսուսը Երուսաղեմ չմտավ որպես անօգնական զոհ։ Նա ժամանեց որպես հզոր հաղթող՝ քաջաբար մտնելով ճակատամարտի դաշտ:

ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ԱՐՏԱՀԱՅՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՎ ԱՍՈՒՅԹՆԵՐ՝ ՄԵՐ ԱՌՕՐՅԱ ԽՈՍՔՈՒՄ

 

ԱՐԴՅՈ՞Ք ԴՈՒ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱ ԵՍ - ՏԵՍՏ

ՈՐԴԻ ՏՐՎԵՑ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 20

Աստված ամենագո է, այսինքն՝ ուր էլ որ գնանք, Նա այնտեղ է: Սակայն եթե մենք իսկապես ուզում ենք, որ Աստված մեզ հետ լինի, իսկ ավելի կոնկրետ, եթե ուզում ենք, որ Քրիստոսը ապրի մեր սրտերում, ապա պետք է հետ կանգնենք մեր մեղքերից և հավատանք Նրան:

Գեղեցիկ փոքրիկը աշխարհ եկավ մսուրում հատուկ նպատակով, և դա աշխարհի մեղքերի համար մեռնելն էր: Հիսուսի ծննդյան նպատակը Նրա մահը և ապա Նրա հարությունն էր: Նա ծնվեց՝ մեռնելու, որպեսզի մենք ապրենք։

Ծնողի համար երեխայի կորստի ցավից ավելի մեծ ցավ չկա: Եվ Աստված գիտի, թե ինչ է նշանակում երեխա կորցնել։ Մենք խոսում ենք Հիսուսի զոհաբերության մասին. Ինչպես Նա եկավ այս երկիր, մի կողմ դրեց աստվածային իր փառքը, կամովի խաչ բարձրացավ և մահացավ աշխարհի մեղքերի համար: Բայց եկեք չմոռանանք Հոր զոհաբերությունը:

Եսայիա 9:6-ը կատարյալ կերպով ամփոփում է. «Որովհետև մեզ մի Մանուկ ծնվեց, մեզ մի Որդի տրվեց, և գերիշխանությունը Նրա ուսի վրա կլինի. Նրա անունը կկոչվի Սքանչելի, Խորհրդական, Հզոր ԱՍՏՎԱԾ, Հավերժության Հայր, Խաղաղության Իշխան»:

Դա մեզ տալիս է ինչպես երկնքի, այնպես էլ երկրի հեռանկարը: Երկրի տեսանկյունից՝ մեզ համար երեխա է ծնվել: Մենք դա ենք նշում Սուրբ Ծնունդին: Իսկ երկնքի տեսանկյունից՝ մեզ Որդի տրվեց: Հայրը ուղարկեց Որդուն: Նա այդպես վարվեց, քանի որ սիրում է մեզ բոլորիս, քանի որ Նա ցանկանում է, որ մենք ունենանք գերագույն պարգևը՝ հավիտենական կյանքը: Դա միակ նվերն է, որ շարունակաբար տրվում է:

Ի՞ՆՉ ԿԱՐՈՂ Է ԱՍՏՎԱԾ ԱՆԵԼ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

ՕՐ 19

Մեր հասարակությունն իրականում չունի լուծում այն բոլոր խնդիրներին, որոնց բախվում ենք այսօր մեր երկրում: Ցավոք մեր հասարակությունը կարծես անում է ամեն բան՝ անտեսելու այն միակին, ով կարող է օգնել մեզ, և դա Հիսուս Քրիստոսն է:

Կան մարդիկ, որ բազմաթիվ անգամ ձեռբակալվել են: Կան դատավորներ, որոնք սխալ որոշումներ են կայացնում: Ընտանիքներ են քայքայվում: Եվ այս բոլոր տարրերը միասին ստեղծում են մի հասարակություն, որը շատ քիչ բան կարող է անել մարդու սիրտը փոխելու համար: Վերականգնողական ջանքերը հիմնականում ձախողվում են: Իրականում միակ ծրագրերը, որոնք կարծես տևական արդյունք են ապահովում հիմնված են հավատքի վրա, իսկ ավելի կոնկրետ՝ իրականացվում են քրիստոնյաների կողմից, ովքեր կոչ են անում մարդկանց հավատալ Հիսուս Քրիստոսին:

Հիսուսը հանդիպեց երկու մարդկանց, որոնց կյանքը վերահսկվում և կործանվում էր Սատանայի կողմից: Հասարակությունը խնդրի լուծում չուներ: Իսկ ի՞նչ արեց ՀԻՍՈՒՍԸ: Գտավ այդ մարդկանց և հույս տվեց: Ղուկասի ավետարանը պատմում է, թե ինչ պատահեց փրկված մարդկանցին մեկի հետ. «Մարդիկ դուրս եկան՝ տեսնելու պատահածը: Եկան Հիսուսի մոտ ու գտան այն մարդուն, ումից դևերը դուրս էին եկել, նստած Հիսուսի ոտքերի մոտ՝ հագնված ու սթափ, ու վախեցան» (Ղուկ. 8:35): 

Ինչո՞ւ մարդիկ վախեցան: Նրանք շփոթվել էին: Այդ մարդը այնպես էր փոխվել, որ դա վախեցրեց մյուսներին: Նրանք չէին էլ կարող պատկերացնել, որ նրա նման մեկը կարող էր այդպես հիմնովին փոխվել:

Այնքան փառահեղ բան է, երբ Քրիստոսը փոխակերպում է մարդուն այնպես, որ հնարավոր չէ պատկերացնել, որ նա ինչ-որ ժամանակ եղել է այնպիսին, ինչպիսին էր: Աստված կարող է հիմնովին փոխել քեզ ու քո կյանքը: Ահա թե ինչ կարող է անել Աստված:

ՈՒՐԱԽՈՒԹՅԱՆ ՕՐ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 18

Սուրբ Ծնունդը ուրախության օր է: Սակայն ոմանց մոտ այն կարող է տխուր հուշեր արթնացնել՝ կապված կյանքից հեռացած իրենց սիրելիների հետ:

Սուրբ Ծննդյան առաջին գիշերը, մինչ հովիվները հսկում էին իրենց հոտերը, հրեշտակը բերեց այս բարի լուրը. «Մի՛ վախեցեք, որովհետև ահա՛ ես մեծ ուրախության ավետիս եմ տալիս ձեզ, որ ողջ ժողովրդինն է լինելու» (Ղուկ. 2:10):

Ահա թե ինչպես էր երկինքը նշում առաջին Սուրբ Ծնունդը։ Այս սուրբ գիշերը երկինքը վայրկենապես եկավ երկիր: Երկինքն ու երկիրը միշտ համագոյակից են, սակայն երբեմն կարող են թվալ իրարից հեռու աշխարհներ, իսկ երբեմն էլ՝ բաժանված ընդամենը մի բարակ շղարշով: 

Երբ ողբերգություն է տեղի ունենում կամ հիվանդությունը չի ընկրկում, երկինքը կարող է շատ հեռու թվալ: Բայց երբ մենք միանում ենք հրեշտակներին՝ երկրպագելու Աստծուն և տեսնում ենք Աստծուն Իր գերազանց մեծության մեջ, երկինքը շատ մոտ է թվում: Մենք՝ հավատացյալներս, չափազանց մոտ ենք երկքնին: Ինչպես ասում է Դավիթը. «Իմ ու մահվան միջև մի քայլ է մնացել» (Ա. Թագ. 20:3): 

Սուրբ Ծնունդը երկնքում ավելի լավ է, քան երկրի վրա: Դա կատարյալ երջանկություն է: Ոչ թե առկայծող լույսեր, այլ հենց երկնքի պայծառ լույսը: Ոչ թե մետաղյա հրեշտակներ ծառերի վրա, այլ Աստծո իրական սուրբ հրեշտակներ շուրջբոլորը:

Հասկանո՞ւմ եք, երկնքում խաղաղություն է տիրում։ Երկրի վրա պատերազմ կա: Երկնքում կատարյալ ներդաշնակություն է: Երկրի վրա հաճախ բախումներ են լինում հարազատների և ընկերների միջև:

Մենք կարիք չունենք տխրելու մեր սիրելիների համար, ովքեր նշում են Սուրբ Ծնունդը երկնքում, թեև տխուր ենք մեր կյանքում նրանց բացակայության համար:

Իսկ ձեր այն սիրելիներին, ովքեր ապրում են այս երկրի վրա, այսօր անպայման ասեք, որ իրենց սիրում եք: Թերևս ձեր ծանոթներից ոմանք հաջորդ Սուրբ Ծնունդին լինեն երկնքում:

ԱՍՏԾՈ ՆՎԵՐԸ ՄԵԶ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

ՕՐ 16

Մենք նշում ենք Սուրբ Ծնունդը, որպեսզի ուրախանանք Աստծո կողմից մեզ տրված ամենաթանկ նվերով: Հիսուս Քրիստոսի ծնունդը նվեր է Աստծո կողմից, որն ուղարկվեց ամենախոնարհ պայմաններում, և որին մենք արժանի չէինք: Այս նվերը նաև բացատրում է Աստծո նպատակը մարդկության համար: 

Սա պահի տակ արված մի քայլ չէր: Շատ ավելի վաղ, քան կլիներ Բեթլեհեմի ախոռը, քան Ադամն ու Եվան իրար տեսան, նույնիսկ Եդեմի պարտեզի ստեղծումից էլ առաջ, Աստված որոշեց ուղարկել Իր Որդուն՝ Հիսուս Քրիստոսին՝ մեռնելու խաչի վրա մեր մեղքերի համար:

Ի սկզբանե Աստված գիտեր, որ մարդկությունը զրկվելու է Իր փառքից: Ահա թե ինչու Աստվածաշունչը հռչակում է, որ Հիսուս Քրիստոսը մորթվեց աշխարհի սկզբից (Հայտն.  13:8):

Աստված հենց սկզբից որոշում կայացրեց, որ Քրիստոսը գալու է այս երկիր՝ ապրելու, մահանալու և հարություն առնելու մեռելներից: Աստծո նվերը ապացուցում է Նրա՝ մեզ փրկագնելու նպատակը:

Սուրբ Ծննդի իմաստը Հիսուսն է: Հիսուսը մոտեցավ մեզ, որպեսզի մենք կարողանանք մոտենալ Նրան:

Սուրբ Ծնունդը առևտուր անելու և ծառի տակ նվերներ դնելու մասին չէ: Սուրբ Ծնունդը Աստծո տված նվերի մասին է այն խաչափայտի վրա, որտեղ Քրիստոսը մահացավ մեր մեղքերի համար՝ տալով մեզ հավիտենական կյանքի պարգևը:

Ահա սա է Աստծո նվերը: Եվ եթե դու ընդունես այն, սա կլինի քո ամենաուրախ Սուրբ Ծնունդը:

ԻՆՉԻ՞ ՄԱՍԻՆ Է ՍՈՒՐԲ ԾՆՈՒՆԴԸ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 17

Այսօր նայելով աշխարհին՝ հասկանում ենք, որ Եսայի 9:6–7-ի խոստման մի մասը դեռ չի կատարվել: Որդին տրվել է, երեխան ծնվել է, բայց Նա դեռ իշխանությունը չի վերցրել իր ուսերին: Մենք դեռ չունենք խաղաղություն իրավունքով ու արդարությամբ։ Բայց լավ լուրն այն է, որ կգա մի օր, երբ Քրիստոսը կվերադառնա: Նա կհաստատի Իր թագավորությունը այս երկրի վրա: Եվ դա կլինի հենց Աստծո արդար իշխանությունը:

Մինչ իշխանությունն իր ուսին վերցնելը, Հիսուսը նախ պետք է խաչը վերցներ իր ուսին: Մինչ Նա կկրեր փառքի թագը որպես թագավորների Թագավոր, Նա պետք է կրեր ամոթալի փշե պսակը և Իր կյանքը զոհաբերեր աշխարհի մեղքերի համար: Առաջին անգամ Նրա ժամանումը աստղը նշանավորեց: Բայց հաջորդ անգամ, երբ Նա գա, երկինքը մագաղաթի պես ետ կոլորվի, բոլոր աստղերը կթափվեն ցած երկնքից, և Նա Ինքը կլուսավորի այն:

Քրիստոսը եկավ այս երկիր: Աստված մոտեցավ ձեզ, որպեսզի դուք կարողանաք մոտենալ Նրան, Նա եկավ՝ ձեր կյանքին նպատակ ու իմաստ տալու, ձեր մեղքերը ներելու և գերեզմանից այն կողմ դրախտի հույս տալու: Սուրբ Ծնունդը գնումների կամ ծառի տակ դրվող նվերների մասին չէ: Սուրբ Ծնունդը այն նվերի մասին է, որը տրվեց խաչափայտի վրա, երբ Քրիստոսը մահացավ մեր մեղքերի համար և տվեց մեզ հավիտենական կյանքի նվերը:

ՃՇՄԱՐԻՏ ՓՆՏՐՈՂՆԵՐԸ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 15

ՔՐԻՍՏՈՍԻ ծննդյան պատմությունը Աստվածաշնչի ամենահայտնի ու ամենասիրված պատմություններից մեկն է, որը թերևս լսել են նաև մարդիկ, որ Աստվածաշնչին նույնիսկ ծանոթ չեն: Եվ իհարկե ամեն տարի Սուրբ Ծննդյան տոնին մենք լում ենք իմաստունների պատմությունը, ում աստղն առաջնորդեց այնտեղ, ուր ծնվելու էր Արքան:

Մատթեոսի ավետարանը մեզ ասում է, որ այդ իմաստունները եկել էին արևելքից (Մատթ. 2:1): Հմուտ լինելով աստղագիտության ու աստղաբանության բնագավառներում՝  այդ մարդիկ մեծ հարգանք էին վայելում իրենց մշակույթում և հատկապես հայտնի էին երազներ մեկնելու իրենց կարողությամբ: 

Շնորհիվ գիտության, մաթեմատիկայի ու պատմության ասպարեզում ունեցած իրենց գիտելիքների՝ նրանց կրոնական և քաղաքական ազդեցությունը մեծացել էր այնքան, որ նրանք դարձել էին ամենանշանավոր խորհրդականները Մարա-պարսկական և Բաբելոնյան կայսրություններում: Գուշակներ ու մոգեր լինելուց առավել նրանք բարձրաստիճան պաշտոնյաներ էին: Թեև նրանք արքաներ չէին, սակայն իրենցից մեծ կարևորություն էին ներկայացնում: 

Իրենց ողջ գիտելիքներով հանդերձ այս իմատունները դեռ չէին գտել պատասխաններ մի շարք հարցերի, որ փնտրում էին իրենց կյանքում: Կարելի է ասել նրանք փնտրողներ էին: Մենք գիտենք, որ նրանք ճշմարիտ փնտրողներ էին, քանի որ ԱՍՏՎԱԾ հայտնեց Իրեն նրանց հատուկ կերպով. աստղը առաջնորդեց նրանց մի վայր, որտեղ նրանք գտան ՀԻՍՈՒՍԻՆ: «Երբ տեսան աստղը, չափազանց ուրախացան» (Մատթ. 2:10): Ապա Նրան մատուցեցին իրենց ընծաները՝ ոսկի, կնդրուկ և զմուռս: 

ԱՍՏՎԱԾ մեզ ասում է Երեմ. 29:13-ում. «Կփնտրեք ինձ ու կգտնեք, որովհետև ինձ փնտրելու եք ձեր ամբողջ սրտով»: Եթե դուք ճշմարիտ փնտրող եք, և եթե ցանկանում եք ճանաչել ԱՍՏԾՈՒՆ, ապա ՆԱ կբացահայտի Իրեն ձեզ նույնպես:

ԻՋԵՎԱՆԱՏԱՆԸ ՏԵՂ ՉԿԱ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 14

Ժամանակակից տեխնոլոգիաների (TiVo, ձայնային փոստ, DVD ձայնագրիչներ և այլն) այս դարում մենք կարծես ոչինչ բաց չենք թողնում: Ու թեև այս բոլոր սարքերը օգնում են մեզ չանտեսել ոչ մի զանգ կամ հաղորդագրություն, բայց հենց այդ նույն սարքերը կարող են պատճառ դառնալ, որպեսզի մենք անտեսենք Սուրբ Ծննդյան տոնի իրական պատճառը:

Շատ հնարավոր է, որ Դուք այս տոնական շրջանը անցկացնեք գնումներ անելով և միջոցառումների մասնակցելով և այդպես էլ չանդրադառնաք տոնի բուն իմաստին:

Մարդկանց մեծամասնությունը բանից անտեղյակ էր նաև առաջին Սուրբ Ծննդյան տոնի ժամանակ: Մարդիկ սովորականի պես շարունակում էին իրենց գործերը՝ ուշադրություն չդարձնելով, թե ինչ է կատարվում ընդամենը մի քանի քայլ այն կողմ: 

Ղուկասի 2-րդ գլխում մենք ծանոթանում ենք մի իջևանատիրոջ հետ, որը ժամանակ չուներ Սուրբ Ծննդյան համար: Այս ծանոթ պատմության մեջ Մարիամն ու Հովսեփը եկան մի իջևանատիրոջ մոտ սենյակ վարձելու, բայց քանի որ իջևանատունը լիքն էր, նա մերժեց նրանց:

Միակ տեղը, որ նա ուներ այս երիտասարդ հղի կնոջ և նրա ամուսնու համար, ախոռն էր՝ ցուրտ, մութ և խոնավ ախոռը, որը հավանաբար քարանձավ էր: Նա չափազանց զբաղված էր այլ բաներով, որպեսզի ժամանակ տրամադրեր Սուրբ Ծննդին:

Այսօր աշխարհում նման մարդիկ շատ կան: Նրանք անպայմանորեն չեն հակառակվում կամ ատում Աստծուն: Նրանք ուղղակի զբաղված են։ Աստված և հոգևոր բաները նրանց չեն հետաքրքրում: Նրանք առավել կետրոնացած են իրենց ֆիզիկական կարիքների վրա: Իջևանատերը չափազանց զբաղված էր և ժամանակ չուներ սենյակ պատրաստելու շուտով եկող Մեսիայի համար:

Թույլ տվեք հարցնել Ձեզ. այս Սուրբ Ծնունդին տեղ ունե՞ք Հիսուսի համար: Եթե ոչ, ապա դեռ ժամանակ կա, տեղ պատրաստեք Քրիստոսի համար:

ՆՎԵՐ, ՈՐԻՆ ՄԵՆՔ ԱՐԺԱՆԻ ՉԷԻՆՔ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

ՕՐ 13

Ո՞ւմ համար եք նախատեսել նվերներ գնել Սուրբ Ծննդյան այս տոնին: Սովորաբար մենք նվերներ ենք տալիս ընտանիքի անդամներին ու ընկերներին՝ այն մարդկանց, ում սիրում ենք: Մենք հակված ենք նվեր տալ նրանց, ովքեր մեզ լավ են վերաբերվում, ովքեր բարի և ուշադիր են մեր հանդեպ: Երբեմն էլ նվեր ենք տալիս՝ ի պատասխան ստացած նվերի: 

Սովորաբար մենք նվեր չենք գնում մեր թշնամիների համար, այնպես չէ՞:  Նրանց համար, ովքեր զրպարտել են մեզ, չարախոսել կամ նույնիսկ ինչ-որ բան են գողացել:

Բայց մի պահ մտածեք. երբ ԱՍՏՎԱԾ ուղարկեց ՀԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻՆ՝ Իր Որդուն, և մեզ տվեց այս կատարյալ նվերը, դա այն ժամանակ էր, երբ մենք դեռ ՆՐԱ թշնամիներն էինք: Աստվածաշունչն ասում է. «Բայց ԱՍՏՎԱԾ մեր հանդեպ ունեցած իր սերը ապացուցեց  այն իրողությամբ, որ երբ տակավին մեղավոր էինք, ՔՐԻՍՏՈՍԸ մեռավ մեզ համար» (Հռոմ. 5:8): Մենք ոչինչ չարեցինք արժանանալու այդ նվերին: Իրականում մենք արժանի ենք դատաստանի, որովհետև մենք մեղք ենք գործել ԱՍՏԾՈ առջև: Մենք բոլորս անցել ենք այդ սահմանը:

Սուրբ Ծննդյան զարմանահրաշ ճշմարտությունն այն է, որ չնայած մեր մեղքերին, ԱՍՏՎԱԾ ուղարկեց Իր Որդուն՝ մեզ փրկելու: Բեթլեհեմյան այդ աննշան մսուրում ՆԱ տվեց մեզ մի նվեր, որին մենք արժանի չէինք:  

ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԲՈՒՆ ՊԱՏԳԱՄԸ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

ՕՐ 12

Տարվա այս եղանակին մենք ասում ենք՝ «Շնորհավոր Սուրբ Ծնունդ»: Ցավոք ոչ բոլորի համար է այս տոնը ուրախ: Եթե մեկը կորցրել է իր աշխատանքը, հաստատ նրա համար սա այնքան էլ ուրախ ժամանակ չէ: Հատկապես այն պատճառով, որ տոնը շատ նյութականացված է: 

Կան նաև մարդիկ, ովքեր կորցրել են հարազատների։ Ես այդ մարդկանցից եմ, և այն բաները, որոնք ժամանակին ինձ ուրախացնում էին տարվա այս եղանակին, հիմա ինձ տխրեցնում են: Այն բաները, որոնք ժամանակին երջանկություն էին բերում, այժմ տխրություն են բերում, քանի որ դրանք արթնացնում են հիշողություններ: Ուստի Սուրբ Ծնունդը ոմանց համար դժվար ժամանակաշրջան է:

Շատերը տարվա այս եղանակին քաջալերման կարիք ունեն։ Նրանք Սուրբ Ծննդյան նվերի կարիք չունեն: Նրանք Հիսուսի ներկայության կարիքն ունեն: 

Նրանց պետք է հիշեցնել, թե որն է այս տոնի բուն իմաստը, որը բոլորովին նյութականի ու նվերների հետ չի առնչվում:

Սուրբ Ծննդյան բուն պատգամը հետևյալն է. Էմմանուել՝ Աստված մեզ հետ է: Տառապանքի, վշտի և միայնության մեջ գտնվողներին պետք է նվիրել քաջալերանքի ընծան: Նրանք պետք է իմանան, որ Աստված իրենց հետ կլինի, Աստված իրենց կօգնի և կզօրանցնի:

Այսպիսով, այս օրերին փնտրեք Աստծո սերը բաժնեկցելու առիթներ: Այս տոնը հիանալի հնարավորություն է դժվարության մեջ եղողներին քաջալերելու: Մի պահ մտածեք, թե այսօր ո՞վ ունի Ձեր քաջալերանքի կարիքը:

ԻՆՉՈ՞Ւ ԵԿԱՎ ՀԻՍՈՒՍԸ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

ՕՐ 11

Բոլորի համար տարվա մեջ սա ամենզբաղված ժամանակն է: Քրիստոնյաներիս համար սա Հիսուսի ծննդյան ուրախ տոնակատարություն է: Մեզ հիացնում է այն փաստը, որ Աստված խոնարհեցրեց ինքն իրեն և ծնվեց քարայրի (ախոռի) մեջ: Սակայն ինչո՞ւ Նա եկավ:

Նախ՝ Հիսուս Քրիստոսը եկավ՝ բարի լուրը հռչակելու:

Նա եկավ բուժելու կոտրված սրտով մարդկանց: Բժշկությունը գտել է միջոցներ նվազեցնելու և նույնիսկ վերացնելու ցավը: Բայց կոտրված սրտի համար բուժում չկա:

Հիսուսը եկավ ազատելու մարդկանց, ովքեր կապված են մեղքով: Հիսուսը եկավ բացելու մեր հոգևոր աչքերը, որպեսզի տեսնենք մեր հոգևոր կարիքները:

Նա եկավ ոտքի կանգնեցնելու նրանց, ում ծնկի է բերել կյանքը: Նա եկավ տալու մեզ առատ կյանք: 

Հիսուսը եկավ մեզ բարձրացնելու զգայական ու  ֆիզիկական ոլորտից դեպի հոգևոր ոլորտ՝ ցույց տալու, որ կյանքն ավելին է:

Նա եկավ Իր կյանքը մեզ համար տալու: Հիսուսն ասաց. «Քանի որ մարդու Որդին եկավ ո՛չ թե սպասարկություն ընդունելու, այլ սպասարկելու և իր անձը շատերի համար որպես փրկագին տալու» (Մարկոս 10:45): Նա եկավ մեռնելու։ Հիսուս Քրիստոսը եկավ այս երկիր՝ փնտրելու և փրկելու նրանց, ովքեր կորած են, ճիշտ ինչպես հովիվն է փնտրում կորած ոչխարին:

Այսպիսով, այս ողջ եռուզեռի մեջ՝ առևտուր, վառ գույներ, գունավոր լույսեր, եկեք անդրադառնանք բուն իմաստին: Սուրբ Ծնունդն այն մասին է, որ Աստված  ուղարկեց Իր Որդուն մեռնելու խաչի վրա: Նա ծնվեց մեռնելու, մեզ առատ կյանք տալու, մեզ տալու մի կյանք, որն արժե ապրել:

ԲԱՐԵՊԱՇՏ ԿՅԱՆՔ ԱՄԲԱՐԻՇՏ ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

 Օր 10

Եթե Հիսուսը աշխարհ գար այսօր, ձեր կարծիքով ո՞ր քաղաքում կծնվեր: Երուսաղե՞մ, Հռո՞մ, Լոնդո՞ն, Փարի՞զ կամ Նյու Յո՞րքը: Մի՞գուցե Լաս Վեգաս: Վերջինը բացասական ասոցիացիա ունի, այնպես չէ՞:

Հիսուսի օրերում մարդիկ ճանաչում էին Նրան որպես Հիսուս Նազովրեցի: Նազարեթի հետ կապված նույնպես բացասական ասոցիաիա կար: Այնուամենայնիվ այդ անսուրբ վայրում ապրում էր մի կին Մարիամ անունով, ով ապացուցեց, որ կարելի է անսուրբ վայրում սուրբ կյանքով ապրել:

Իր երկրորդ նամակում Պետրոսը նկարագրում է աշխարհի ազդեցությունը երկու հավատացյալների վրա: Երկուսն էլ ապրում էին չար մշակույթի մեջ: 

Առաջինը Նոյն էր: Նրա օրոք ամեն ինչ այնքան ապականված էր, որ Աստված զղջաց, որ ստեղծել է մարդուն և պատրաստ էր դատել երկիրը: Այնուամենայնիվ, այս խավար ժամանակներում Նոյը «շնորհ գտավ Տիրոջ առջև» (Ծննդոց 6:8), քանի որ նա քայլեց Աստծո հետ: Նա բարեպաշտ մարդ էր, որ ապրում էր պիղծ վայրում, սակայն երբեք զիջումների չէր գնում:

Երկրորդը Ղովտն էր, որ  ապրում էր Սոդոմում և Գոմորում։ Նա հավանություն չէր տալիս շրջապատի մարդկանց արարքներին, բայց ոչինչ չէր անում դա փոխելու: Սուրբ Գիրքն ասում է, որ նա ապրում էր այդ մարդկանց մեջ՝ ամեն օր տանջելով իր արդար հոգին իր տեսածով ու լսածով, նրանց անօրինական ու չար գործերով։ Նրա կյանքը լի էր փոխզիջումներով: Եվ երբ Տիրոջ հրեշտակը եկավ նրան ազատելու Սոդոմից, նա դժկամությամբ հեռացավ:

Այս երկու մարկանցից որի՞ն եք Ձեզ ավելի նմանեցնում: Նոյի՞ն թե՞ Ղովտին: Կամ այլ կերպ ասած՝ Դո՞ւք եք մշակույթը փոխում, թե՞ մշակույթը փոխում է Ձեզ։

Հարց. Արդյո՞ք կարողանում ես բարեպաշտ կյանքով ապրել այս ամբարիշտ աշխարհում:

ԳԻՇԵՐԸ, ՈՐՆ ՀԱՎԻՏԵՆԱՊԵՍ ԲԱԺԱՆԵՑ ԺԱՄԱՆԱԿԸ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 9

Սուրբ Ծնունդը իմաստափոխվել է: Խոսքս միայն այն մասին չէ, որ մեծ հաջողությամբ դուրս են մղում «Ուրախ Սուրբ Ծնունդ» շնորհավորական ողջույնը և փոխարինում այն ավելի չեզոք արտահայտություններով: Այնպիսի տպավորություն է, կարծես մեր մշակույթը վերցրել է «Սուրբ Ծնունդ» բառը, զրկել այն իմաստից, աղավաղել և վերադարձրել՝ առանց զորության:

Խնդիրը միայն Սուրբ Ծննդի աշխարհիկացման մեջ չէ: Նույնիսկ քրիստոնյաները այնքան են այն սենտիմենտալ դարձրել, որ անտեսվում է իրական պատմությունը։

Երբ մտածում ենք Սուրբ Ծնունդի մասին, մեր մտքում հայտնվում է մսուրի տեսարանի սենտիմենտալ պատկեր: Ահա մանուկ Հիսուսը: Ահա Հովսեփը: Ահա նաև Մարիամը: Նրանք բոլորն ունեն լուսապսակներ: Իհարկե այնտեղ են նաև հովիվներն ու իմաստունները՝ սովորաբար որոշակի գույնի հանդերձանքով:

Իսկ իրականում ոչ ոք լուսապսակ չուներ: Իմաստունները չեն այցելել Հիսուսին, երբ Նա պառկած էր մսուրում: Մատթեոսի Ավետարանում ասվում է, որ նրանք ժամանել են միայն որոշ ժամանակ անց (մոտ երկու տարի անց): Եվ Աստծո Խոսքում չի ասվում, թե կային երեք իմաստուններ, այլ ասվում է, որ նրանք բերեցին երեք նվեր: 

Սուրբ Ծնունդը առավել ռոմանտիկ ենք դարձրել ձնառատ գյուղերի պատկերներով, ձիերով ու սահնակներով, սառած պատուհաններով և կարմիր մոմերով: Ու այս ամենի մեջ կորում է օրվա իրական պատգամն ու իրական գեղեցկությունը:

Եկեք մի կողմ դնենք ավանդույթը: Եկեք մեզնից վանենք այն ամենը, որ չի թողնում մեզ տեսնել Հիսուսի ծնունդն այնպես, ինչպես այն իրականում եղել է: Ի վերջո, սա այն գիշերն էր, որը հավերժ բաժանեց ժամանակը. այն գիշերը, երբ Աստված Ինքը եկավ այս երկիր՝ դուրս եկավ դրախտից և մտավ պատմության մեջ:

Հարց յուրաքանչյուիդ. ունե՞ք մի այնպիսի  ավանդույթ, որը պետք է անտեսել՝ տեսնելու Սուրբ Ծննդյան իրական իմաստը:

ԴԱՆԴԱՂԵՑՐԵՔ ՁԵՐ ԸՆԹԱՑՔԸ, ԳԻՏԱԿՑԵՔ, ՀԱՆԴԱՐՏ ՄՆԱՑԵՔ... ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

 Օր 8

Սուրբ Ծնունդը կարող է շատ դժվար ժամանակաշրջան լինել ոմանց համար: Տարվա այս եղանակին շատ մարդիկ դիմում են ալկոհոլի և թմրանյութերի, իսկ ինքնասպանության փորձերն ավելանում են : 

Տոնը կարող է առանձնահատուկ տխուր լինել ընտանեկան խնդիրների պատճառով: Հնարավոր է՝ ծնողներդ բաժանվել են։ Գուցե Ձեր կինը կամ ամուսինը լքել է Ձեզ: Անցյալ տարի դու նրանց հետ էիր, իսկ այս տարի՝ մենակ։ Կամ գուցե Դուք կորցրել եք Ձեր սիրելիին: Նրանք անցյալ տարի Ձեզ հետ էին, իսկ այս տարի չկան: Խորը ցավ կա:

Մինչ ոմանք զվարճանում են Սուրբ Ծննդին, մյուսները խոր վշտի մեջ են: Նրանք պետք է իմանան, որ տոնակատարության իրական պատգամն այս է՝ Աստված եկավ այս երկիր և ծնվեց ախոռում, այնուհետև Նա խաչ բարձրացավ և մահացավ աշխարհի (մեր) մեղքերի համար: Նա ծնվեց՝ մահանալու, որպեսզի մենք ապրենք: Նա խաչ բարձրացավ, մեռավ, հարություն առավ և այժմ կանգնած է մեր կյանքի դռան առջև ու թակում է:

Եկեք այս տարի Հիսուսի ծնունդը տոնելիս առաջինը Նրան հրավիրենք իր իսկ տոնախմբությանը: Եկեք մեր բազմազբաղության մեջ չկորցնենք էականը: Եկեք բացենք մեր կյանքի դուռը և ներս հրավիրենք Նրան:

Երբեմն ուզում եք իմանալ, թե որտեղ է Աստված ձեր կյանքում: Մտածում եք՝ արդյո՞ք Նա լքել է ձեզ: Ոչ, Նա չի լքել ձեզ: Նա այստեղ է։ Նա Էմմանուելն է՝ Աստված մեզ հետ: Տոնական եռուզեռի մեջ եկեք դանդաղեցնենք մեր ընթացքը, գիտակցենք իրական պատգամը, հանդարտ մնանք և իմանանք, որ Նրա Աստված է:

ԱՐԴՅՈ՞Ք ԿՈՐՑՐԵԼ ԵՔ ՀԻՍՈՒՍԻՆ ՁԵՐ ՏԵՍԱԴԱՇՏԻՑ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

 ՕՐ 7 

Մի անգամ, երբ Հիսուսը տասներկու տարեկան էր, կորավ: Մարիամն ու Հովսեփը երեք օր փնտրեցին, մինչև գտան Նրան: Նրանք Երուսաղեմում էին Զատիկի տոնին, և երբ տուն էին վերադառնում, նկատեցին, որ Հիսուսը իրենց ազգականների ու ծանոթների մեջ չէ: Ի՞նչն է հետաքրքրական. Նրանք գրեթե մի ամբողջ օր ճամփորդեցին, մինչ նկատեցին, որ Հիսուսը չկար:

Կարո՞ղ է սա պատահել նաև մեզ հետ: Պատասխանը «այո» է: Հնարավոր է, որ անցնի մի օր, մի շաբաթ, նույնիսկ մի ամիս, և մենք այդպես էլ Աստծո մասին չհիշենք: Կհիշենք Նրան, երբ ինչ-որ ճգնաժամի մեջ հայտնվենք:

Այս տոնական օրերին Հիսուսին անտեսելը ամենահեշտ բանն է: Մենք այնքան ենք զբաղված մեր առօրյա հոգսերով, որ ժամանակ չունենք Աստծո Խոսքը կարդալու և նունիսկ աղոթելու:

Եթե կարծում եք, որ կորցրել եք Հիսուսին կյանքի զբաղվածության մեջ, ապա պետք է վերադասավորել ձեր առաջնահերթությունները: Լավ լուրն այն է, որ նույնիսկ եթե մենք կորցնենք Հիսուսին, Նա երբեք չի կորցնում մեզ:

ԻՆՉՈ՞Ւ Է ՀԻՍՈՒՍԻ ԿՈՒՍԱԿԱՆ ԾՆՈՒՆԴԸ ԿԱՐԵՎՈՐ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

ՕՐ 6

Լարի Քինգը մի անգամ ասել է, որ եթե ինքը հարցազրուցի նպատակով կարողանար ընտրել ցանկացած անձի, որ երբևէ ապրել է, ապա նա հարցազրույց կվերցներ Հիսուս Քրիստոսից: Քինգի խոսքերով՝ նա կցանկանար հարցնել Հիսուսին, թե իսկապե՞ս Նա կույսից է ծնվել: «Այդ հարցի պատասխանն ինձ համար բեկումնային կլիներ»: Լարի Քինգը հասկանում է կուսական ծնունդի կարևորությունը: 

Եթե դու Աստվածաշնչին հավատացող քրիստոնյա ես, ապա չես կարող մերժել այն, ինչ Աստվածաշունչը սովորեցնում է այս թեմայով: Կասեի ավելին՝ եթե չես հավատում Հիսուսի կուսական ծնունդին, ապա իրականում քրիստոնյա լինել չես կարող:

Սա քրիստոնեական վարդապետության էական մասն է: Եթե Քրիստոսը չի հղացվել Մարիամի որովայնում Սուրբ Հոգուց, եթե իրականում Նրա կենսաբանական հայրը Հովսեփն էր, ապա Նա մեղավոր էր: Եվ եթե Նա մեղավոր էր, ապա նրա մահը խաչի վրա չքավեց ոչ իմ և ոչ էլ քո մեղքերը:

Սակայն փաստն այն է, որ քանի որ Հիսուսը գերբնականորեն հղացվեց Մարիամի որովայնում, Նա լիովին Աստված էր, բայց նաև լիովին մարդ: Հիսուսն ասաց. «Եթե չհավատաք, որ ԵՍ ԵՄ, կմեռնեք ձեր մեղքերի մեջ» (Հովհ. 8.24): Այլ կերպ ասած՝ «Եթե չես հավատում, որ ես Աստված եմ, ուրեմն դու իրականում հավատացյալ չես»:

ԵՍ ԵՄ-ը Աստծո հայտարարությունն է Իր մասին: Երբ Մովսեսը ցանկացավ իմանալ, թե ինչ պետք է պատասխանի մարդկանց հարցին, թե ով է ուղարկել իրեն, Աստված ասաց նրան. «ԵՍ ԵՄ ՆԱ, որ է: Սա ասա Իսրայելի որդիներին՝ Ինձ «ԵՍ ԵՄ»-ը ուղարկեց ձեզ մոտ» (Ելք 3:14):

Ահա թե ինչու է Կուսական ծնունդը էական ուսուցում: Քրիստոսն Աստված չէր, որովհետև կույսից ծնվեց. Նա ծնվեց կույսից, որովհետև Աստված էր:

ԱՍՏՎԱԾ ՄԵԶ ՀԵՏ Է - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

 Օր 5

Էմմանուել՝ Աստված մեզ հետ է. Աստված եկավ մեզ մոտ: Ինչպիսի ցնցող միտք։ Սա իսկապես քրիստոնեական հավատքի ու քրիստոնեական կյանքի էությունն է։ Բոլոր կրոնական գաղափարախոսությունները ասում են, որ դուք պետք է ինչ-որ բան անեք: Սա արեք, և դուք կգտնեք ներքին խաղաղություն: Այն արեք, և դուք կհասնեք նիրվանայի: Արեք մեկ այլ բան, և միգուցե կգնաք դրախտ: Իսկ Քրիստոնեությունն ասում է, որ դա արված է. արված է ձեզ համար Խաչի մոտ՝ վճարված Հիսուս Քրիստոսի արյունով:

Քրիստոնյա լինելը չի նշանակում ընդամենը հավատամք ունենալ: Քրիստոնյա լինել նշանակում է, որ Քրիստոսն ապրում է քո մեջ և քո միջոցով՝ տալով քեզ ուժ լինելու այն անձը, որ Նա կանչել է քեզ լինելու: Հիսուսն ասաց. «Ահա, ամեն օր ես ձեզ հետ եմ՝ մինչև աշխարհի վախճանը» (Մատթ. 28:20) և «Բնա՛վ քեզ չեմ թողնելու ու չեմ լքելու» (Եբրայեցիս 13:5):

Սուրբ Ծննդյան պատգամն է՝ Աստված մեզ հետ: Դա կարևոր է իմանալ, հատկապես այն ժամանակ, երբ մենք դժվարությունների միջով ենք անցնում։ Սաղմոսերգուն ասում է. «Եթե արշալույսի թևերն առնեմ և ծովի ծայրամասում բնակվեմ, այնտեղ էլ քո ձեռքն է ինձ առաջնորդելու և քո աջ ձեռքն է ինձ բռնելու» (Սաղմ. 139:9-10): Պարզապես հրաշալի է իմանալ, որ Աստված քեզ հետ է, որտեղ էլ որ լինես:

Աստվածաշունչը երբեք չի սովորեցնում, որ իրբև քրիստոնյա ունենալու ենք խնդիրներից զերծ կյանք: Սակայն Աստծո Խոսքը սովորեցնում է, որ մենք երբեք մենակ չենք լինի: Եվ հենց այդ պատճառով մենք չպետք է վախենանք: Ռեյ Սթեդմանի խոսքերով՝ «Քրիստոնյայի գլխավոր նշանը պետք է լինի վախի բացակայությունը և ուրախության առկայությունը»:

Սա է այն պատգամը, որ պետք է լսի մեղքով հիվանդ այս աշխարհը. Էմմանուել՝ Աստված մեզ հետ է:

ԵԿԵՔ ԵՐԿՐՊԱԳԵՆՔ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

 Օր 4

«Սուրբ Ծնունդ» բառը զրկվել է իր իմաստից, խեղաթյուրվել և մարդկանց մատուցվել՝ առանց իր զորության: Ոմանք նախընտրում են տարվա այս եղանակին օգտագործել ավելի քաղաքականապես ճիշտ տերմինաբանություն, օրինակ՝ «Ուրախ տոներ»։ 

Կարծում եմ, որ մենք պետք է հրաժարվենք Սուրբ Ծննդյան այն տարբերակից, որը լցված է աղմուկով և անվերջ ակտիվությամբ, որը ոչ մի առնչություն չունի Քրիստոսի հետ: Դրա փոխարեն մենք պետք է տոնենք Հիսուս Քրիստոսի ծնունդը: Դա է Սուրբ Ծննդյան իրական իմաստը:

Միգուցե ձեզ սպասվում են դժվարություններ այս Սուրբ Ծննդյան օրերին: Միգուցե կարծում եք, որ Սուրբ Ծնունդն այս տարի այնքան լավ չի անցնի, որքան նախկինում: Սակայն մի պահ պատկերացրեք, թե որքան ավելի լավ կանցներ այն, եթե դուք ստիպված չլինեիք կենտրոնանալ առևտրի ու ավելորդ վավզոցի վրա, այլ միայն տոնի բուն իմաստի:

Սուրբ Ծննդյան հիմնական պատգամը սա է. Աստված մեզ հետ է: Եսայիա 7.14-ում ասվում է. «Ուստի Տերն Ինքը ձեզ նշան կտա. Ահա կույսը կհղիանա և որդի կծնի և նրա անունը Էմմանուել կկոչի»։ Էմանուել նշանակում է «Աստված մեզ հետ է»։

Այսպիսով, այս տոնի խորհուրդը առատ ձյունը կամ գնումներ կատարելը չէ: Սուրբ Ծննդյան իրական ուղերձն է. «Եկեք երկրպագենք»: Երկրպագելու էին գնացել իմաստունները: Եվ մենք պետք է վարվենք ճիշտ նույն կերպ:

ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԽՈՍՏՈՒՄԸ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր  3

Տարվա այս ժամանակը յուրահատուկ է: Եվ այդ ի՞նչն է, որ մենք այդքան սիրում ենք Սուրբ Ծննդյան տոների հետ կապված: Կարծում եմ՝ հրաշքի, գեղեցկության և սպասման զգացողությունն է: Երաժշտությունն է, հրաշալի կերակուրներն են, ընտանիքի և լավ ընկերների ներկայությունն է:

Սակայն Սուրբ Ծննդյան տոները մեծ մասամբ վերածվում են մարդու ուղեղը թմրեցնող հեռուստատեսային անվերջ գովազդների: Մեզ ճնշում են ակնկալիքները, որ ուրիշները ունեն մեզ հետ կապված և սպասումները, որ մենք ինքներս ունենք: Տոներին հաջորդում է հիասթափություն:

Ինչպիսի՞ն է դարձել Սուրբ Ծննդյան տոնը: Կոմերցիոն, դատարկ, հոգնեցնող և շատ թանկ մի արարողություն, որ շարունակվում է ամիսներ: 

Ինչպիսի՞ն պետք է լինի Սուրբ Ծննդյան տոնը: Այն պետք է լինի գալիք բաների ստվերը՝ գեղեցկություն, պաշտամունքի երաժշտություն, սեր, ջերմություն, խոստում, հույս... 

Ինչպիսին էլ լինեն մեր ակնկալիքները այս տոներից, կարևոր է հիշել մի բան՝ այն չի կարող լինել այնպիսին, ինչպիսին մենք ենք ցանկանում: Այն չի կարող բերել ձեր ընտանքին ներդաշնակություն, աշխարհին խաղաղություն  և ոչ էլ երջանկություն:

Բայց ՔՐԻՍՏՈՍԸ կարող է անել այդ ամենը և շատ ավելին: Իրականում ՆՐԱ կարիքն է, որ մենք ունենք: 

ԽԱՆՁԱՐՈՒՐՈՎ ՓԱԹԱԹՎԱԾ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 2

Կան մարդիկ, որ մեծ ջանքեր են գործադրում ամանորյա նվերները փաթեթավորելու համար: Իսկ ոմանց համար փաթեթավորումը կարծես խոչընդոտ լինի իրենց ու նվերի միջև. նրանք պարզապես ցանկանում են տեսնել իրենց նվերը: 

Աստծո պարգևը մեզ տրվեց շատ պարզ փաթաթված: Հիսուսը ծնվեց Բեթլեհեմում՝ անչափ խոնարհ միջավայրում: Մի պահ մտածեք, թե որքան դժվար էր Մարիամի և Հովսեփի համար Նազարեթից Բեթլեհեմ ճանապարհորդությունը: Եվ երբ տեղ հասան, նրանք ստիպված էին մնալ մի փոքրիկ ախոռում, որտեղ պահվում էին կենդանիներ։ Կարծում եմ ախոռը ցուրտ էր, և այն բուրում էր, ինչպես ցանկացած այլ ախոռ: Սարսափելի միջավայր երեխա լույս աշխարհ բերելու համար:

Հասկանո՞ւմ եք տիեզերքի Արարիչը, Ամենակարող Աստվածը եկավ և խոնարհեցրեց իրեն՝ դառնալով փոքրիկ մանուկ՝ ծնված Բեթլեհեմի ախոռում:

Նրան մսուրի մեջ պառկեցրին ոչ թե ատլասե սավաններով, այլ խանձարուրի մեջ։ Նրան պառկեցրին ոչ թե թագավորին վայել ոսկյա անկողնում, այլ կենդանիների կերակրամանի մեջ: Ահա Նա՝ մեծագույն պարգևը՝ պարզ բարուրված:

Հիսուսը տեղ գտավ ախոռում, որպեսզի մենք տուն ունենաք երկնքում:

ԴՈՒՔ ՊԱՏՐԱ՞ՍՏ ԵՔ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

(Օր 1)

Առաջին Սուրբ ծննդյան տոնը՝ այն օրը, երբ Հիսուսը ծնվեց, մարդկաց կողմից անցավ գրեթե աննկատ: Զարդարված չէին տներն ու բակերը, չէր հնչում երաժշտություն. այդ գիշերը նման էր մնացած բոլոր գիշերներին: 

Սակայն առաջին Սուրբ Ծնունդն ուներ իր նշանները: Իրադարձությունից դարեր առաջ հրեա մարգարեները կանխատեսել էին, որ Մեսիան գալու է, և նրանք շատ կոնկրետ նշել էին, որ Նա ծնվելու է փոքրիկ Բեթղեհեմ գյուղում:

«Իսկ դու, ով Բեթլեհեմ Եփրաթա, թեպետ Հուդայի հազարավորների մեջ փոքր ես, քեզնից պիտի ելնի ինձ համար Նա, որ Իսրայելի վրա կառավարիչ պիտի լինի. Նրա ծագումը վաղեմի, հավիտենական օրերից է» (Միքիայի 5:2):

Սուրբ Ծննդյան առաջին տոնին ամեն ինչ սովորականի պես էր ընթանում: Հրեա ժողովրդի համար ամեն ինչ մռայլ էր։ Չորս հարյուր տարի ոչ մի մարգարե չէր եղել: Ոչ մի հրաշք չէր կատարվել: Նրանք գտնվում էին Հռոմի բռնակալության տակ։ Ամեն ինչ խավարի մեջ էր:  Մեսիայի ժամը հասունացել էր: 

Այնուամենայնիվ, երբ Նա վերջապես եկավ, ընդամենը մի քանի մարդ էր պատրաստ այդ իրադարձությանը: Ոչ պանդոկապետը հասկացավ, ոչ Բեթլեհեմի ժողովուրդը, ոչ Հորվդեսը և ոչ էլ Հռոմը:

Հիսուս Քրիստոսը կրկին վերադառնալու է այս երկիր:  Հարցն այն է, թե արդյո՞ք մենք պատրաստ ենք այդ իրադարձությանը: Գուցե մենք բոլորս պատրաստ ենք Սուրբ Ծննդին, բայց  պատրա՞ստ ենք Քրիստոսի վերադարձին:

                                                   

Ի՞ՆՉ Է ԿԱՏԱՐՎՈՒՄ ՀԱՎԱՏԱՑՅԱԼԻ ՀԵՏ ՄԱՀԻՑ ՀԵՏՈ

(Աղբյուրը՝ Greg Laurie- What Happens Beyond the Grave?; Don Stewart- What Happens One Second After We Die?, Resurrection And Judgment, Heaven: The Final Destination For Believers)

Հարց – Ի՞նչ է պատահում հավատացյալի հետ մահից հետո:

Պատ.– Ննջած (մահացած) հավատցյալի հոգին վերադառնում է Աստծո մոտ:
«Այդ ժամանակ հողը երկրին պիտի դառնա, ինչպես, որ առաջ այնտեղ էր, ու հոգին պիտի վերադառնա Աստծուն, որ այն տվել էր» (Ժող. 12:7)։

Հարց – Ե՞րբ է մահացած հավատացյալի հոգին վերադառնում Աստծո մոտ:

Պատ.– Անմիջապես մահվանից հետո: 

Մահվան պահին հավատացյալի հոգին մտնում է Քրիստոսի ներկայության մեջ: 

 Հիսուսը խաչի վրա մահացող ավազակին խոստացավ, որ մահից անմիջապես հետո կլինի Իր հետ:  «Եվ Հիսուսը նրան ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում քեզ. դու այսօր ինձ հետ դրախտում կլինես»» (Ղուկ. 23:43)։

Պողոս Առաքյալը նույնպես ուսուցանում էր, որ հավատացյալները կլինեն Քրիստոսի ներկայության մեջ անմիջապես իրենց մահվան պահին: 

«Արդարև գիտենք, որ եթե մեր վրանի նման երկրային տունը ավերվի, Աստծուց ստեղծված մի բնակավայր ունենք՝ անձեռագործ հավիտենական մի տուն երկնքում… Արդ ամեն ժամ վստահությամբ լի ենք՝ գիտենալով, թե մինչ մարմնի մեջ ենք, հեռու ենք Տիրոջից... Բայց վստահություն ունենք և առավելապես կուզենք  հեռանալ մարմնից և մոտ լինել Տիրոջը» (Բ. Կորնթ. 5:1-8)։ 

(Տես այլ համարներ՝ Փիլ. 1:23, Հովհ. 17:24)

 Իր մահվան պահին նահատակ Ստեփանոսը կանչեց Հիսուսին և խնդրեց ընդունել իր հոգին։

«Իսկ նա (Ստեփանոսը), Սուրբ Հոգով լցված, ակնապիշ նայեց դեպի երկինք ու տեսավ Աստծու փառքը և Հիսուսին՝ Աստծու աջ կողմում կանգնած, և ասաց. «Ահա տեսնում եմ երկինքը բացված ու մարդու Որդուն՝ Աստծո աջ կողմում կանգնած»։ Իսկ նրանք, բարձրաձայն աղաղակելով, փակեցին իրենց ականջները, և բոլորը միասին հարձակվեցին նրա վրա և քաղաքից դուրս հանելով՝ քարկոծեցին նրան: Մինչ Ստեփանոսին քարկոծում էին, նա կանչում էր Հիսուսին՝ ասելով. «Տե՛ր Հիսուս, ընդունի՛ր իմ հոգին» (Գործք 7:55, 56, 59): 

 Հավատացյալները մահվանից հետո Աստծո հետ են: Երբ աղքատ Ղազարոսը  մահացավ, հրեշտակները Աբրահամի գոգը* տարան նրան: Իսկ երբ հարուստը մեռավ, նա դժոխքում տանջանքների մեջ էր (Ղուկ. 16: 22-23):

* Աբրահամի գոգ – ննջեցյալների երանավետ կայան, ննջած արդարների երանավետ կայան

Հարց – Ինչպիսի՞ մարմին են ստանում հավատացյալները մահվանից հետո:

Պատ.– Թեև Աստվածաշունչում միանշանակ հստակ է, որ մավհանից հետո հավատացյալի հոգին անմիջապես գնում է Աստծո ներկայության մեջ, այնումանայնիվ չի պարզաբանվում, թե ինպիսի մարմնով՝ անմարմի՞ն, ինչպես հրեշտակները, թե ինչ-որ ժամանակավոր մարմնո՞վ: Աստվածաշունչը ավելի  շատ անդրադառնում է հարուցյալ և փառավորյալ վիճակին: 

Հարց – Ովքե՞ր են հարություն առնելու:

Պատ.– Աստվածաշնչի համաձայն՝ հարություն են առնելու թե՛ արդարները (հավատացյալները) և թե՛ անարդարները (անհավատները): 

«Տեսա նաև գահեր, որոնց վրա բազմեցին, և նրանց տրվեց դատավարությունը: Տեսա նաև Հիսուսի վկայության համար ու Աստծո խոսքի համար գլխատվածների անձերը: Որոնք չերկրպագեցին գազանին ու ոչ էլ նրա պատկերին, չընդունեցին նրա դրոշմը իրենց ճակատին կամ իրենց ձեռքի վրա:  Ուստի ապրեցին և Քրիստոսի հետ հազար տարի թագավորեցին։ Իսկ մնացած մեռելները չվերապրեցին, մինչև հազար տարին լրացավ։ Սա է առաջին հարությունը։ Երանելի և սուրբ են նրանք, որ բաժին ունեն առաջին հարության մեջ: Երկրորդ մահը իշխանություն չունի նրանց վրա, այլ նրանք պիտի լինեն Աստծո և Քրիստոսի քահանաները և հազար տարի պիտի թագավորեն նրա հետ» (Հայտ. 20:4-6):

Հարց– Հավատացյալների քանի՞ հարություն է լինելու.

Պատ.– Հիսուսն առաջինն էր, ով հարություն առավ: Պողոս առաքյալն ասում է. «Իսկ հիմա Քրիստոսը մահացածներից հարություն է առել՝ լինելով երախայրիքը նրանց, որ ննջեցին... Բայց յուրաքանչյուրն իր հերթին. նախ երախայրիքը՝ Քրիստոսը, հետո Քրիստոսին պատկանողները՝ Նրա գալստյան ժամանակ: (Ա. Կոնթ. 15:20, 23)։

Հավատացյալների առաջին հարությունը եկեղեցու հափշտակության ժամանակ է լինելու՝ ննջած հավատցյալները հարություն կառնեն, իսկ ողջ հավատացյալների մարմինները կփոխվեն: Պողոս առաքյալը Կորնթոսի եկեղեցուն պատմում է այդ փոփոխության մասին: 

«Ահա մի խորհուրդ եմ հայտնում ձեզ. «Ոչ բոլորս ենք ննջելու, բայց բոլորս էլ փոխվելու  ենք. հանկարծ, մի ակնթարթում, վերջին փողի հնչման ժամանակ, որովհետև փողը պիտի հնչի, մեռելները հարություն պիտի առնեն՝ առանց ապականության, և մենք էլ պիտի փոխվենք»: Որովհետև այս ապականացու մարմինը պետք է որ հագնի անապականություն, և այս մահկանացուն՝ անմահություն: Ուստի երբ այս ապականացու մարմինը հագնի անապականություն, և այս մահկանացուն՝ անմահությամբ, այդ ժամանակ կկատարվի այն խոսքը, որ գրված է. «Մահը հաղթության մեջ ընկղմվեց (Ես. 25.8)։ «Մահ, ո՞ւր է քո խայթոցը, դժոխք, ո՞ւր է քո հաղթությունը (Ովս. 13:14)»։ Մահվան խայթոցը մեղքն է, իսկ մեղքի զորությունը՝ օրենքը։ Բայց շնորհակալություն Աստծուն, որ մեզ հաղթություն տվեց մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի միջոցով։ Հետևաբար, իմ սիրելի՛ եղբայրներ, եղե՛ք հաստատուն և անսասան, ամեն ժամ ավելի՛ առաջ գնացեք Տիրոջ գործի մեջ՝ իմանալով, որ ձեր աշխատանքը զուր չէ Տիրոջով» (Ա. Կորնթ. 15:51-58) ։

Մեծ նեղության շրջանի և Հին Կտակարանի հավատացյալների հարությունը 

Նեղության շրջանի սրբերը հարություն կառնեն Քրիստոսի Երկրորդ Գալուստի ժամանակ (Հայտն. 20:4-6), ինչպես նաև Հին Կտակարանի հավատացյալները (Դանիել 12:1-2):

Հազարամյա թագավորության սրբերի հարությունը

Հազարամյայի վերջում հարություն կառնեն նաև այդ ժամանակահատվածում ծնված ու մահացած հավատացյալները:

Հարց– Մենք կհանդիպե՞նք մեր արդեն ննջած հավատացյալ հարազատներին:

Պատ.– Թեսաղոնիկեի հավատացյալներին անհանգստացնում էր այս նույն հարցը՝ կտեսնե՞ն իրենց սիրելիներին, որ արդեն մահացել են: Եվ Պողոսը նրանց բացատրում է, որ կհանդիպեն հափշտակության ժամանակ:

«Ննջեցյալների հարությունը և Տիրոջ գալուստը

Չենք կամենում, եղբայրնե՛ր, որ ննջեցյալների մասին անտեղյակ լինեք ու տրտմեք, ինչպես ուրիշները, որ հույս չունեն։ Արդարև եթե հավատում ենք, որ Հիսուսը մեռավ ու հարություն առավ, նույնպես էլ հավատանք, թե Աստված Հիսուսով ննջեցյալներին պիտի բերի Նրա հետ։ Ահա Տիրոջ խոսքի հիման վրա սա ենք ասում ձեզ, թե մենք՝ մինչև Տիրոջ գալուստը ողջ մնացողներս, ննջեցյալներից առաջ չենք անցնի: Քանի որ Տերն ինքը պիտի իջնի երկնքից՝ ազդարարության հրամանով, հրեշտակապետի ձայնով ու Աստծու փողով, ու նախ Քրիստոսով մեռածները հարություն պիտի առնեն: Ապա մենք՝ ողջ մնացողներս, նրանց հետ միասին ամպերի մեջ կհափշտակվենք՝ Տիրոջը դիմավորելու օդի մեջ, և այդպես Տիրոջ հետ կլինենք հավիտյան: Ուրեմն միմյանց մխիթարե՛ք այս խոսքերով» (Ա. Թեսաղ. 4:12-17)։

Հարց– Ի՞նչ մարմին են ստանալու հավատացյալները հարությունից հետո: 

Պատ.– Հավատացյալները (ողջ և ննջած) հափշտակության ժամանակ կստանան  փառավորյալ մարմիններ: 

 Այդ մարմինը նման կլինի հարություն առած Քրիստոսի մարմնին: 

«Սիրելիներ, հիմա մենք Աստծո զավակներ ենք, և տակավին բացահայտ չէ, թե ինչ պիտի լինենք. Բայց գիտենք, թե երբ ինքը երևա, իր պես պիտի լինենք, որովհետև պիտի տեսնենք նրանք, ինչպես որ է» (Ա. Հովհ. 3:2):

 Փիլիպպեցիներին գրած նամակում Պողոս առաքյալը ընդգծում է, որ հավատացյալների մարմինները Հիսուսի մարմնի պես հզոր և փառավո կլինեն (Փիլ. 3:21):

 Այս փոփոխությունը կլինի ակնթարթային (Ա. Կորնթ. 15:52-53): 

 Նրանք կլինեն հրեշտակների նման: Թեև հավատցյալները չեն դառնում հրեշտակներ (հրեշտակները բոլորովին այլ կարգի էակներ են), սակայն ինչ-որ կերպ նման են լինում հրեշտակներին՝ չեն ամուսնանում և չեն մահանում (Մատթ. 22:30, Ղուկ. 20:35-36): 

 Մարմինը կլինի անմահ և անապական՝ այլևս ոչ մի հիվանդություն, ոչ մի տկարություն, ծերություն կամ մահ (Ա. Կորնթ. 15:42, 53):

 Մարմինը կլինի փառավորյալ (Ա. Կորնթ. 15:43):

Հարց– Կհիշե՞նք ու կճանաչե՞նք մեր հարազատներին երկնքում:

Պատ.– Աստվածաշնչի բազմաթիվ համարներ փաստում են, որ մենք կճանաչենք մեր  հարազատներին երկնքում, և կպահպանենք մեր ինքնությունը մահից հետո: 

 Դավիթ թագավորը, որ նաև մարգարե էր, վկայում է այն մասին, որ ինքը մի օր միավորվելու է մահացած որդու հետ: Եթե նա վստահ չլիներ, որ ճանաչելու է իր որդուն, ապա չէր կարող անել այդ հայտարարությունը (Բ. Թագավ. 12:22-23):

 Մովսեսն ու Եղիան ճանաչելի էին Հիսուսի այլակերպության ժամանակ (Մարկ 9:4-5):

 Հարուստ մարդը ճանաչեց Ղազարոսին ու Աբրահամին (Ղուկ. 16:19-31):

 Համաձայն Աստվածաշնչի՝ մեր հարուցյալ մարմինները նման կլինեն Հիսուսի հարուցյալ մարմնին: Իսկ Հիսուսին հարությունից հետո ճանաչեցին (Հովհ. 20:19-24, 26-28):

 Աստվածաշունչը վստահեցնում է, որ մեր գիտելիքները երկնքում ավելի շատ կլինեն և ոչ ավելի պակաս (Ա. Կորնթ. 13:12):

Հարց– Կարո՞ղ ենք մենք արդյոք շփվել մեր հանգուցյալ հարազատների հետ, երբ մենք դեռ ողջ ենք:  

Պատ.– Հաճախ կարելի է լսել մարդկանցից, որ զգացել են կյանքից հեռացած իրենց սիրելիի ներկայությունը, կամ որ ննջեցյալները իրենց հետ խոսում են, իրենց զգուշացնում կամ պահպանում են: Որքան էլ մեծ է ցավն ու կարոտը, սակայն պետք է հստակ իմանալ, որ նրանք մեզ հետ չեն հաղորդակցվում: Նրանք մեզ հետ չեն, այլ Աստծո հետ են: 

Ննջեցյալների հետ հաղորդակցվելու ողջերի փորձը կոչվում է սպիրիտիզմ, և դա  խստորեն արգելվում է Սուրբ Գրքում: Այս երևույթը հատուկ էր հեթանոսներին (Բ. Օրին. 18:9-12, Եսայի 8:19-20): Այս պրակտիկան ոչ միայն մարդկանց խաբեության մեջ է գցում, այլ նաև հեռացնում է Աստծուց: 

Ողջերը չեն կարող հաղորդակցվել ննջեցյալների  հետ: Դա անհնար է: Երբ ինչ-որ մեկը պնդում է, թե խոսել է կամ զգացել է ննջած հարազատի ներկայություն, կա երկու տարբերակ՝ կամ խաբեբայի (ոգեհարցուկ) ձեռք է ընկել, կամ էլ խոսել է չար ոգու հետ, որը ձևացրել է, թե ննջեցյալն է: 

Ելնելով աստվածաշնչյան բազում զգուշացումներից ու պատմություններից, հստակ է, որ սպիրոտիզմով զբաղվել չի կարելի. դրա վերջը միշտ կործանում է:

Հարց– Իսկ ե՞րբ է անհավատների հարությունը լինելու:

Պատ.– Մեծ, Ճերմակ գահի դատաստանի ժամանակ՝ Հազարամյայի վախճանին:

 «Հետո տեսա մի մեծ, ճերմակ գահ ու նրա վրա բազմողին, որի երեսից երկինքն ու երկիրը  փախան, և նրանց համար տեղ չգտնվեց։ Տեսա նաև մեռելներ՝ մեծ ու փոքր, ովքեր կանգնած էին Աստծո առջև: Գրքերը բացվեցին. Բացվեց նաև մի ուրիշ գիրք, որ կյանքի գիրքն է: Եվ մեռելները դատվեցին գրքերում գրվածների համաձայն, իրենց արարքների համեմատ: Ծովն իր մեջ եղած մեռելներին տվեց, մահն ու դժոխքը՝ իրենց միջի մեռելներին, և նրանք դատվեցին, յուրաքանչյուրը՝ իր արարքների համեմատ: Մահն ու դժոխքը հրե լիճը գցվեցին. սա է երկրորդ մահը։ Եվ ով կյանքի գրքի մեջ գրված չգտնվեց, նա հրե լիճը գցվեց» (Հայտն. 20:11-15):

Եզրակացություն.

Քննելուց հետո, թե ինչ է ասում Աստվածաշունչը հավատացյալի մահվանից հետո մինչև հափշտակությունը ընկած «միջանկյալ» վիճակի մասին, կարելի է եզրակացնել հետևյալը:

1. Մահվան պահին հավատացյալի հոգին անմիջապես գնում է Աստծո ներկայության մեջ: 

2. Աստվածաշունչը նաև ասում է, որ հավատացյալը գնում է Քրիստոսի մոտ Տիրոջ ներկայության մեջ:

3. Հավատացյալները կենդանի և գիտակից վիճակի մեջ են: Աստվածաշնչում ոչ մի գաղափար չկա քնած կամ սպասողական վիճակի մասին (գերեզմանում, թե որևէ այլ վայրում):

4. Թեև դա նրանց վերջնական պարգևը (վիճակը) չէ, սակայն դա հանգստի, սպասման, գործնեության և սբության վայր է: 

Մի օր մահանալու ենք, և դա անխուսափելի է: Ինչպես Ժողովողի Գրքում է ասվում. «Ամեն բանի համար ժամանակ կա: Ծնվելու ժամանակ և մեռնելու ժամանակ»: Երկու բան հստակ է. Մահը վերջը չէ, դրանից հետո մեր կյանքը շարունակվում է մի այլ վայրում, և եթե դու քրիստոնյա ես, այդ վայրը երկինքն է:  

Եթե որևէ մեկը վստահ չէ, թե որտեղ է անցկացնելու հավիտենականությունը, պետք է հասկանա, որ ընտրությունն իրենն է: Երկինքը լավ ու բարի մարդկանց համար չէ, այլ նրանց համար, ու  մեղքերը Աստված ներել է: Եվ ամեն ոք, ով խնդրի Աստծուն ներել իր մեղքերը և երես դարձնի մեղքին, կարող է կատարյալ վստահություն ունենալ, որ երբ ժամանակը գա, կգնա երկինք: 

1. Նախ անհրաժեշտ է ընդունել խնդիրը՝ դու մեղավոր ես: Աստվածաշունչն ասում է. «Բոլորը մեղանչեցին և զրկված են Աստծո փառքից» (Հռոմ. 3:23): Մեզանից յուրաքանչյուրը խախտել է Աստծո պատվիրանները: Բոլորս էլ Նրա չափանիշից  թերացել ենք։ Ուստի պետք է սկսել հենց այսպես՝ ընդունել, որ մեղավոր ես:

2. Երկրորդ՝ դու պետք է գիտակցես, որ Հիսուս Քրիստոսը՝ Աստծո Որդին, խաչի վրա մահացավ քեզ համար: 2000 տարի առաջ Հիսուսը եկավ այս աշխարհ: Նա ծնվեց մսուրում: Նա ապրեց կատարյալ կյանքով: Ապա մահացավ խաչի վրա և երեք օր անց մեռելներից հարություն առավ: Նա մահացավ մեր մեղքերի համար. եկավ վճարելու մի պարտք, որն իրենը չէր: Քանի որ մենք ունեինք պարտք, որն ի վիճակի չէինք վճարելու: Աստվածաշունչն ասում է. «Երբ տակավին մեղավոր էինք, Քրիստոսը մեռավ մեզ համար» (Հռոմ. 5:8):

3. Երրորդ՝ դու պետք է ապաշխարես:  Դու պետք է կամենաս հետ կանգնել քո մեղքերից: Ապա դու պետք է ընդունես Հիսուս Քրիստոսին քո կյանքի մեջ: Հասկանո՞ւմ ես, քրիստոնյա լինել չի նշանակում պարզապես հավատամք ունենալ, կիրակի օրերին եկեղեցի գնալ կամ փորձել մի շարք կանոններով ապրել:

Լինել քրիստոնյա, շատ պարզ ասած՝ նշանակում է հարաբերություն ունենալ Աստծո հետ: Աստվածաշունչն ասում է. «Բայց նրանց, որ ընդունեցին Իրեն, իշխանություն տվեց Աստծո զավակներ լինելու» (Հովհ. 1:12):

Այսպիսով, սա հարաբերություն է, սա բարեկամություն է: Դու խնդրում ես հենց իրեն՝ Հիսուսին, գալ քո մեջ և ապրել իր կյանքը քո միջոցով: Հիսուսն ասում է. «Ահա կանգնած եմ դռան առջև և բախում եմ: Եթե մեկն իմ ձայնը լսի և բաց անի դուռը, ես ներս կմտնեմ...» (Հայտն. 3:20):

Եթե չես ապաշխարել, ոչ մի պահ մի կորցրու, աղոթիր հենց հիմա: Եթե դու անես այս աղոթքն ի սրտե, Աստված քեզ կլսի: Աստվածաշունչն ասում է. «Ով որ Տիրոջ անունը կանչի, պիտի փրկվի» (Հռոմ. 10:13):

Ապաշխարության աղոթք.

Տեր Աստված, ես ընդունում եմ, որ մեղավոր եմ: Սակայն ես նաև հավատում եմ, որ Հիսուս Քրիստոսը խաչի վրա մահացավ, թափեց իր սուրբ արյունը իմ մեղքերի համար  և հարություն առավ։ Եվ այժմ Տեր Հիսուս, բացում եմ սիրտս քո առաջ և խնդրում քեզ մուտք գործել իմ կյանք և օգնել ինձ ապրելու այնպես, ինչպես Դու ես կամենում։  Ինձ նոր մարդ դարձրու։ Կյանքս թող լինի քո կամքին համեմատ։ Ես հանձնում եմ կյանքս քեզ և խնդրում քեզ լինել իմ Փրկիչը, Տերն ու Աստվածը։ Շնորհակալ եմ ինձ կանչելու, ինձ սիրելու և ընդունելու համար։ Աղոթում եմ քո անունով, Տեր Հիսուս։  Ամեն։ 

Եթե հենց նոր ի սրտե աղոթեցիր, ուզում եմ՝ իմանաս, որ համաձայն Աստծո խոսքի՝ Քրիստոսն ինքը եկավ ապրելու քո մեջ: Եվ ուզում եմ ասել քեզ՝ շնորհավոր և բարի գալուստ Աստծո ընտանիք:

ՀԱՆԳԻՍՏ ՉՏՎՈՂ ՀԱՐՑԵՐ

 Լ.Հ.

Ավելի քան 30 տարի առաջ էր, որ պատմության դասաժամին ուսուցչուհին սկսեց խեսել մարդու՝ կապիկից առաջացման մասին: Երևի փոքր ժամանակ ավելի համարձակ էի, որովհետև հարցրի, թե ինչո՞ւ բոլոր կապիկները մարդ չդարձան: Նպատակս բոլորովին ուսուցչուհուն սխալ դուրս բերելը չէր: Պարզապես ուզում էի հասկանալ: Եվ ուսուցչուն, որ հուսամ՝ ինքն էլ չէր հավատում այդ անհեթեթությանը, ինձ անպատասխան չթողեց. «Կապիկների այն տեսակը, որ պետք է մարդ դառնար, դարձավ, մյուսենրը մնացին կապիկ»: 

Երբ հետադարձ հայացք եմ նետում անցած տարիների վրա ու փորձում հասկանալ, թե ինչպես եղավ, որ «գտա» Աստծուն, հստակ է, որ մտածող, փնտրող, հարցեր տվող մարդու (homo sapiens) համար դա անխուսափելի ու բնական հանգրվան է:

Ինչպե՞ս է առաջացել աշխարհը, ո՞րն է կյանքի իմաստը, ի՞նչ է պատահում մահից հետո և միջանկյալ շատ հարցեր: Անհնար է լռելցնել պարբերաբար գլուխ բարձրացնող այս հարցերի աղմուկը ու ձևացնել, թե կենդանու կամ բույսի պես գալիս ենք, մի պահ ապրում ու անհետ անցնում: Հետո՝ շատ տարիներ անց, պիտի կարդայի. «Եվ մարդու մտքի (սրտի) մեջ հավիտենականությունը դրեց» (Ժող. 3:11): Ի ծնե բոլորիս գիտակցության մեջ կա այն միտքը, որ գոյությունը ֆիզիկական կյանքով չի ավարտվում, ու որ կա ավելին:

Չեմ կարծում՝ կա մեկը, որ Աստծո ներկայությունը չի զգացել իր կյանքում, կհամարձակվեմ ավելացնել՝ պարբերաբար: Ոմանք ընդունում են այդ փաստը, ոմանք հերքում, ոմանք պայքարում դրա դեմ: Իսկ Աստված շարունակում է բախել դուռը՝ պարբերաբար, մեր ողջ կյանքում, ամենատարբեր ու անսպասելի ձևերով:

Առաջին «բախոցը», որ հիշում եմ, կարծում եմ՝ 7-9 տարեկան պիտի լինեի: Կարդում էի Անդերսենի «Ձյունե թագուհին», երբ հանդիպեցի հետևյալ տողերին. «Կայը ամբողջ մարմնով դողալով փորձում էր «Հայր մերը» ասել, բայց նրա գլխում պտույտ էր գալիս միայն բազմապատկման աղյուսակը»: Փաստորեն եթե Կայը հիշեր «Հայր մերը», կփրկվե՞ր: Այս հարցի պատասխանը գտա մի քանի էջ հետո. «Գերդան սկսեց «Հայր մեր» արտասանել: Ահա մառախուղի մեջ սկսեցին նշմարվել մանրիկ լուսավոր հրեշտակներ, որոնք գետին իջնելով աճում, մեծանում, դառնում էին խոշոր, ահեղ հրեշտակներ սաղավարտները գլխներին, նիզակն ու վահանը ձեռքներին: Նրանց թիվը շարունակ ավելանում էր, և երբ Գերդան իր աղոթքն ավարտեց, նրան շրջապատել էր հրեշտակների մի ամբողջ լեգեոն»: Աստված օգտագործեց հեքիաթի տողերը՝ ինձ ճշմարտություն հասկացնելու: Եվ ես հասկացա: Ու դրանից հետո ցանկացած տհաճ իրադրության մեջ Աստծուն դիմելը դարձավ իմ առաջին արձագանքը:

Սակայն դեռ պետք էր գտնել այն Աստծուն, ով ինձ կանչում էր: Նա թույլ տվեց, որ բախեմ սխալ դռներ, բայց երբեք չթողեց ներս մտնել ու առավել ևս մոլորվել: Փնտրեցի հունական ու հռոմեական դիցաբանության մեջ: Մարդկային ամենազազրելի արատներով օժտված գերբնական էակների պատմությունները սկզբում գրավում և ի վերջո հիասթափեցնում ու վանում էին: Զարմանքով նկատեցի, որ հայկական դիցարանն էլ ոչ մի յուրօրինակություն չունի՝ Արամազդը նույն ինքը Զևսն էր, Անահիտը՝ Հերան, իսկ Վահագն էլ Արեսը: Ծանոթացա բուդդիզմի ու հիդուիզմի գաղափարներին, ընթերցեցի տարբեր փիլիսոփաների, ու ամեն ինչ թվաց մարդահնար, սին ու ժամավաճառություն: 

Աշխարհի առաջարկած աստվածներից ոչ մեկը նա չէր, ում ես փնտրում էի, ով ինձ կանչում էր: Փնտրտուքս իր գագաթնակետին հասավ 2001թ.: Կեչարիսի վանքում Աստված ինձ առաջնորդեց ապաշխարության: Պարզապես ամբողջ ծանրությամբ ինձ զգացրեց իմ մեղավոր ու իրեն անարժան լինելը: Մի ակնթարթում հասկացա Աստծու փոխարեն սովորութներով ու ավանդույթներով ապրելու թաքնված վտանգը: Սարսափեցի այն մտքից, որ կարող էի ապրել մի ողջ կյանք ու մեռնել առանց Աստծո: 

Անցել է 21 տարի: Մուլտֆիլմի հերոս Նաղաշի նման փնտրեցի հեռուներում, երբ ինձ իմ փնրածից (Աստծուց) մի աղոթք էր բաժանում: Իսկ բոլոր հարցերիս պատասխանը մի գրիքի մեջ էր, որը դրված էր մեր պահարանում որպես մասունք: 

Կարդում ես Աստվածաշունչը ու աներկբա ընդունում գրքի աստվածային ծագումը: Մարդկային ապականված բնույթին հակառակ է ամեն միտք այս մատյանում: Աստծո խոսքի իմացությունն է, որ մեզ օգնում է խուսափել կեղծ ուսուցումներից ու աղանդներից, կռապաշտությունից ու կրոնապաշտությունից: 

Աստվածաշնչի էջերում ենք ծանոթանում Սուրբ Երրոդությանը՝ տիեզերքն ու մեզ ստեծած Աստծուն՝ սուրբ, արդար, գերիշխան, հավիտենական, սիրող, ողորմած, ամենազոր: Տեսնում ենք Նրա անհուն սերն ու համբերատարությունը ի հեճուկս  մարդկային անհնազադության: Տեսնում ենք նաև Աստծո զոհաբերության ու շնորհի անչափելիությունը: Քաջալերվում ենք մարգարեությունները կատարված տեսնելով ու հավատքով անցնում ենք մեր կյանքը՝ վստահ իմանալով, որ մի օր կգնանք մեր իրական ու հավիտենական տուն՝ մեր Աստծո, Տիրոջ ու Փրկչի մոտ:

ՄԵՐ ԿԱՏԱՐԱԾ ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՀԵՌԱՀԱՐ ՀԵՏԵՎԱՆՔՆԵՐԸ

Գ.Լորի 

«Որովհետև գիտությունը ատեցին ու Տիրոջ վախը չընտրեցին» (Առակ. 1:29): 

Ամեն օր մենք կատարում ենք ընտրություններ՝ ի՞նչ  հագնել, ի՞նչ ուտել և այլն: Բայց այն, ինչ մենք հագնում կամ ուտում ենք, կյանքում ամենակարևոր ընտրությունները չեն: 

Մյուս կողմից, որոշ ընտրություններ շատ կարևոր են, նույնիսկ բեկումնային, ինչպես օրինակ՝ մեր կարիերայի կամ կողակցի ընտրությունը: Սակայն ամենակարևոր ընտրությունն այն է, թե արդյոք մենք հետևելու ենք Հիսուս Քրիստոսին: Դա կազդի ոչ միայն մեր երկրային, այլև նաև հավիտենական կյանքի վրա:

Աստվածաշնչում հանդիպում ենք մարդկանց, ովքեր լավ կամ վատ ընտրություններ են կատարել: Մովսեսը նախընտրեց օգնել իր եբրայեցի ազգակիցներին, քան թե  վայելել Եգիպտոսի հարստությունն ու իշխանությունը: Հովսեփը նախընտրեց դիմադրել Պետափրեսի կնոջ սիրահետումներին: Դանիելը նախընտրեց չուտել թագավորի սեղանի կերակուրը։ Այս բոլոր ընտրությունները լավն էին, որոնք հանգեցրին հիանալի արդյունքների:

Սակայն կարդում ենք նաև մարդկանց մասին, ովքեր սխալ ընտրություն են կատարել: Ադամի սխալ ընտրությունը նրան արժեցավ Եդեմի պարտեզը, Եսավի ընտրությունը զրկեց նրան իր անդրանիկության իրավունքից, Սավուղ թագավորն իր ընտրության արդյունքում կորցրեց իր թագավորությունը:

Աստված մեզ ցույց է տալիս, թե ինչ պետք է անենք և ինչ ճանապարհով ընթանանք, սակայն, ի վերջո, թողնում է ընտրությունը մեզ: Նա մեզ ազատ կամք է տվել։ Եվ նույնիսկ երբ մենք ընտրություն չենք կատարում, դա ինքնին ընտրություն է:

Ընտրությունները, որոնք մենք այսօր կատարում ենք, ոչ միայն կազդեն մեզ վրա, այլև  մեր երեխաների ու թոռների վրա: Եթե ճիշտ ընտրություն կատարենք և թողնենք աստվածային ժառանգություն, դա իր ազդեցությունը կունենա մեր շրջապատի մարդկանց վրա: Եթե մենք սխալ ընտրություն կատարեք և թողնեք անաստված ժառանգություն, դա նույնպես ազդեցություն կունենա: Հետևանքներ կլինեն ամեն դեպքում՝ լավ կամ վատ:

ՓՐԿՈՒԹՅԱՆ ՄԻԱԿ ՃԱՆԱՊԱՐՀԸ

Գ.Լորի

«Եվ ուրիշ ոչ մեկի միջոցով փրկություն չկա, որովհետև բացի Նրանից չկա ուրիշ անուն երկնքի տակ՝ մարդկանց տրված, որով կարող ենք փրկվել»։

2021 թվականին կատարված մի հետազոտության համաձայն՝ 18-39 տարեկան մարդկանց ավելի քան 60%-ը, ովքեր պնդել են, որ վերստին ծնված քրիստոնյաներ են, հավատում են, որ Հիսուսը, Բուդդան և Մուհամեդը կարող են մեզ տանել դեպի փրկության ճանապարհը:

Սա ցույց է տալիս, որ նրանք չեն հասկանում, թե ինչ է ասում Աստվածաշունչը: Հիսուսն առանձնանում է յուրաքանչյուր կրոնական առաջնորդից, մարգարեից և գուրուից: Գործք Առաքելոց 4:12-ում ասվում է. «Եվ ուրիշ ոչ մեկի միջոցով փրկություն չկա, որովհետև բացի Նրանից չկա ուրիշ անուն երկնքի տակ՝ մարդկանց տրված, որով կարող ենք փրկվել»։

Մենք չենք կարող լիովին գնահատել լավ լուրը, քանի դեռ չենք իմացել վատ լուրը: Իսկ վատ լուրն այն է, որ, համաձայն Սուրբ Գրքի՝ Հռոմ. 3:23. «բոլորը մեղանչեցին, և զրվուած են Աստուծո փառքից [մենք չենք համապատասխանում Աստծո չափանիշներին]»: Մեզնից յուրաքանչյուրը խախտել է Աստծո պատվիրանները: 

Մարդիկ պետք է ըմբռնեն, որ իրենք մեղավոր են։ Գիտեմ՝ որոշ մարդկանց դա դուր չի գալիս, նույնիսկ՝ որոշ քարոզիչների: 

Բայց դա ասված է Աստվածաշնչում. Աստծո հետ ճիշտ հարաբերություն ունենալու համար մենք պետք է ապաշխարենք (տես Գործք 2.38):

«Ապաշխարել» բառը ռազմական տերմին է, որը նշանակում է «հետ դարձ»: Դա ենթադրում է փոխել մեր ուղղությունը: Եթե մենք փախչում էինք Աստծուց, ապա վազենք դեպի Աստված: Մի ամաչեք մարդկանց ասել, որ նրանք մեղավոր են: Մի վախեցեք մարդկանց ասել, որ նրանք պետք է ապաշխարեն:

Հիսուսն այնքան պարզ ասաց. «Ես եմ ճանապարհը, ճշմարտությունն ու կյանքը. Ոչ ոք չի կարող գալ Հոր մոտ, եթե ոչ ինձնով»: Եթե որևէ կրոնական առաջնորդ կարողանար մեզ Երկինք (դրախտ) տանել, ապա ինչո՞ւ Աստված կուղարկեր Իր Որդուն՝ Հիսուս Քրիստոսին երկիր՝ չարչարվելու և խաչի վրա մահանալու:

Աստծո արդար պահանջները բավարարելու այլ ճանապարհ չկար: Հիսուս Քրիստոսը միակ ճանապարհն է դեպի Հայրը: Եվ այս իրողությանը հակասող ցանցած հայտարարություն ճշմարիտ ավետարան չէ: