ՍԱՂՄՈՍ 109 - ՄԱՐԴՈՒ ՏՐՏՈՒՆՋԸ ՆԵՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵՋ

Հարց.
- Արդյո՞ք քրիստոնյային հարիր է 109-րդ սաղմոս-աղոթքը բարձրացնել առ Աստված:

Հակիրճ պատասխան. Հովիվ Հ. Հալլաջյան  

Սաղմոս 109-ը բազում քրիստոնյաների մտահոգության տեղիք է տալիս: Շատերը փորձում են խուսափել այն կարդալուց: Սաղմոսում խոսվում է թշնամու կործանման և վրեժխնդրության մասին: Ակամա հիշում ենք Մատթեոսի ավետարանում՝ Լեռան քարոզում ասվածը. «Սիրե՛ք ձեր թշնամիներին, օրհնե՛ք ձեզ անիծողներին, բարի՛ք արեք ձեզ ատողներին և աղոթե՛ք ձեզ չարչարողների ու հալածողների համար, որպեսզի լինեք ձեր երկնավոր Հոր որդիները....» (Մատթ. 5:43-45): 

Այս երկու հատվածները համեմատության արդյունքում կարծես շփոթմունք է առաջանում: Կարծում եմ՝ վերլուծությունից հետո այլևս տարակուսանք չի լինի:

Երբ ընթերցում ենք Սաղմոս109-ը, տեսնում ենք, որ հեղինակը Դավիթ թագավորն է, ով ներկայացնում է ԱՍՏԾՈ ժողովրդին: Սաղմոսում նա ի նկատի ունի թշնամական զորքերը, որ կոտորելու էին Աստծո ժողովրդին: Սա անհատական աղոթք չէ: Դավիթ թագավորը ներկայացնում է ազգը և խնդրում Աստծուն սաստել, պատժել թշնամուն, որպեսզի իր ժողովուրդը փրկվի:

Եվ երբեք սխալ չէ նմանատիպ աղոթքներ բարձրացնել առ Աստված: Օրինակ այս պահին մենք աղոթում ենք Աստծուն, որպեսզի հանդիմանի չարը, սաստի թշնամուն: Ասյօր 109-րդ սաղմոսը շատ տեղին է, որպեսզի հայերը բարձրացնեն առ Աստված:

Անդրադառնալով Մատթեոսի ավետարանին, որտեղ Հիսուսն ասում է, որ սիրենք մեր թշնամիներին և այլն, հատվածը կարծես ավելի շատ անհատական բնույթ է կրում և ոչ ազգային:

Նկատի ունենանք, որ 109-րդ սաղմոսը նաև մարգարեական բնույթ կրող սաղմոս է (երբ դատաստանի առջև կանգնեն, Աստված արդար դատաստան տեսնի):

Ցեղասպան նպատակներ ունեցող թշնամու դեմ այս սաղմոս-աղոթքը առ Աստված բարձրացնելը սուրբգրային է:

7 ՔԱՅԼ ՆՈՐԱՀԱՎԱՏ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ (Օր 7) – ԲԱԺՆԵԿՑԻՐ ՀԱՎԱՏՔԴ

Գ. Լորի

Հիսուսին անձամբ ճանաչելուց և Նրա հետ քայլելուց բացի քրիստոնեական կյանքի ամենամեծ օրհնություններից մեկը որևէ այլ մարդու դեպի Հիսուս Քրիստոսն առաջնորդելն է: Լավ լուրն այն է, որ Աստված ցանկանում է օգտագործել ոչ միայն հովիվներին, միսիոներներին և ավետարանիչներին, այլ հենց քեզ՝ որպես ուրիշների հետ խոսելու իր գործիք:

Հիսուսը մեզ տվեց հետևյալ պատգամը. ««Ուրեմն գնացեք, աշակերտեցեք բոլոր ազգերը, մկրտեք նրանց Հոր, Որդու և Սուրբ Հոգու անունով: Սովորեցրեք նրանց պահել այն ամենը, ինչ պատվիրեցի ձեզ: Եվ ահա ամեն օր ես ձեզ հետ եմ, մինչև աշխարհի վախճանը»: Ամէն» (Մատթ. 28:19-20):
Այս հիանալի պատգամը հայտնի է որպես «մեծ առաքելություն/հանձնարարություն», սակայն շատ քրիստոնյաներ դրան վերբերվում են կարծես «մեծ առաջարկության»:

Հավատքը բաժնեկցելը ոչ միայն Հիսուսի ցանկությունն է, այլ նրա հանձնարարությունը:

Ա. Պետրոսի 3:15-16-ը մեզ ասում է, որ միշտ  պատրաստ լինենք պատասխանելու յուրաքանչյուր մարդու, ով  մեզ կհարցնի մեր մեջ եղած հույսի պատճառը: Ահա մի քանի հատվածներ Աստծո Խոսքից, որոնք կօգնեն մեզ բաժնեկցել մեր հավատքը.

• Աստված ցանկանում է, որ մենք աղոթենք մեր անհավատ ընկերների և ընտանիքի անդամների համար (Ելից 32:9-13, 31-32):
• Հավատարիմ մնա, նույնիսկ եթե դա ուրիշներին դուր չի գալիս (Եսթեր 3:2, 10:3):
• Նրանք, ովքեր ուրիշներին առաջնորդում են դեպի հավատք, կփայլեն աստղերի պես (Դանիել 12:3):
• Քրիստոսի բոլոր հետևորդները պետք է բաժնեկցեն ավետարանը (Մատթեոս 28:19):
• Պատմեք մարդկանց ձեր փորձառությունների մասին (Հովհաննու 4:28-29):
• Բաժնեկցելու համար ձեզ հատուկ դասընթացներ պետք չեն (Հովհաննու 9:13-33):
• Բաց եղեք Աստծո առաջնորդության համար (Գործք Առաքելոց 8:4-8, 26-38):
• Պատմեք մարդկանց ձեր իսկ պատմությունը (Գործք Առաքելոց 26:1-23):
• Հասկացեք ավետարանի պարզությունը (Ա. Կորնթացիս 2:1-5):

ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԻՆ ՏԵՂԻ ՈՒՆԵՆԱԼԻՔ 50 ԻՐԱԴԱՐՁՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԺԱՄԱՆԱԿԱՑՈՒՅՑԸ (Մաս 1)

ԽԱՎԱՐԻՆ ՎԱՐԺՎԱԾ

 Գ. Լորի

«Եվ ահա սա է դատապարտությունը. լույսը աշխարհ եկավ, բայց մարդիկ խավարը լույսից ավելի սիրեցին, քանի որ իրենց գործերը չար էին» (Հովհ. 3:19):

Անգլիացի հոգևորական Ուլիամ Ֆարարը գրել է. «Ես ընդամենը մի հոգի եմ, սակայն արդեն իսկ մի հոգի: Ես չեմ կարող ամեն ինչ անել, սակայն կարող եմ ինչ-որ բան անել: Այն, ինչ կարող եմ անել, պետք է անեմ: Եվ այն, ինչ պետք է անեմ, Աստծո շնորհով, ես կանեմ»:

Ի՞նչ կարող է անել մի մարդը: Շատ բան:

Աստվածաշունչը պատմում է մի կնոջ մասին, ով փրկել է մի ողջ ազգ: Խոսքը Եսթերի մասին է, ով գեղեցկության մրցույթում հաղթելուց հետո դարձավ Մարա-Պարսկական կայսրության թագուհին։

Ունենալով շատ ազդեցիկ դիրք՝ Եսթերը, որ հրեա էր, տեղեկանում է, որ իր ժողովուրդը կանգնած է լուրջ սպառնալիքի առաջ։ Համան անունով մի չար մարդ ծրագրել էր դավադրություն՝ ոչնչացնելու կայսրության բոլոր հրեաներին։

Եսթերը մտածում էր դիմել Ասուերոս թագավորին իր ժողովրդի անունից։ Բայց այդպես վարվելով՝ նա վտանգի կենթարկեր սեփական կյանքը։ Թագավորը կարող էր նրան մահապատժի ենթարկել առանց հրավերի իրեն մոտենալու համար։

Բայց նրա զարմիկ Մուրթքեն նրան մի հաղորդագրություն ուղարկեց, որտեղ ասվում էր. «Մի՛ կարծիր, թե թագավորի տանը լինելով՝ բոլոր հրեաներից միայն դու ես փրկվելու: Եթե դու այս պահին լռես, մի այլ տեղից հրեաների համար օգնություն և փրկություն կգա, բայց դու և քո հոր տունը կկորչեք, և ո՛վ գիտե, թերևս մի այսպիսի ժամանակի համար ես դու թագուհի դարձել» (Եսթ. 4:13-14)։
Այլ կերպ ասած՝ «Եսթեր, միայն դու չես, ում Աստված կարող է օգտագործել: Սակայն դու հկամարձակվե՞ս դառնալ այն անձը, ում Աստված կօգտագործի հզոր կերպով»:

Եվ Եսթերը դարձավ այդ անձը: Արդյունքում հրեա ժողովուրդը փրկվեց: Մի անձ դարձավ այն ազդակը, որ կորուստը փոխեց փրկության:

Դու նույնպես կարող ես կարևոր փոփոխության միջոց հանդիսանալ: Կայացրո՛ւ որոշում լինելու Աստծո ներկայացուցիչը, որի համար Հիսուսը քեզ կանչել է. «Դուք եք աշխարհի լույսը. մի քաղաք, որ լեռան վրա է կառուցված, չի կարող թաքնվել» (Մատթ. 5:14):

Մենք ապրում ենք մութ աշխարհում, որտեղ մարդիկ հարմարավետ են զգում մթության մեջ: Նրանք վարժվել են մթությանը։

Սակայն մի փոքր լույսը կարող է շատ բան փոխել:

1789 թվականին Բաստիլի գրավումից հետո պատմություն տարածվեց մի բանտարկյալի մասին, որը տարիներ շարունակ փակված էր եղել մութ, անշուք զնդանում: Երբ նրան ազատ արձակեցին և դուրս բերեցին Փարիզ, արևի լուսի ներքո հայտնվելով՝  նա աղաչեց իրեն բանտ վերադարձնել: Նրա աչքերը չէին դիմանում արևի պայծառությանը։ Նրա միակ ցանկությունն էր մեռնել հենց այն մթության մեջ, որտեղ նա գերի էր եղել:

Այսօր շատ մարդիկ հենց այդ վիճակում են: Նրանք ապրում են մթության մեջ, և այնտեղ իրենց հարմարավետ է։ Բայց Աստվածաշունչն ասում է, որ երբ գալիս ենք Քրիստոսին, մենք «խավարից դառնում ենք դեպի լույս և Սատանայի իշխանությունից դեպի Աստված» (Գործք 26:18):

Մենք պետք է փայլեցնենք Հիսուս Քրիստոսի լույսը մեր խավար աշխարհի մեջ: Մենք պետք է լրջորեն վերաբերվենք դրան և ձգտենք ամեն հնարավոր պահի փոփոխություն մտցնել մեր շրջապատում, որտեղ էլ լիենք:

Յուրաքանչյուրս կարող է մի բան փոխել: Ամեն մեկս ռազմավարական կարևոր դեր ունի:

ՊԱՀՎԱԾ ԲԱՐԿՈՒԹՅՈՒՆԻՑ - ՄԱՐԱՆԱԹԱ (3)

 

ԵԿԵՂԵՑԻՆ՝ ԵՐԿՆՔՈՒՄ, ԱՇԽԱՐՀՆ՝ ԱՌԱՆՑ ԵԿԵՂԵՑՈՒ

ՀԱՓՇՏԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ԲԱՑԱՀԱՅՏՎԱԾ – ՄԱՐԱՆԱԹԱ (2)
Հովիվ՝ Հ. Հալաջյան

7 ՔԱՅԼ ՆՈՐԱՀԱՎԱՏ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ (Օր 6) – ԱՍՏԾՈՒՆ ՏՈՒՐ

Գ. Լորի

Փողը կարևոր թեմա է Աստվածաշնչում: Դա Հիսուսի պատմած առակների գրեթե կեսի հիմնական թեման է։ Որպեսզի պատկերացնեք, թե ինչպես է դա համեմատվում այլ թեմաների հետ, ասենք, որ Սուրբ Գրքում կա մոտ 500 համարներ աղոթքի վերաբերյալ, 500-ից քիչ՝ հավատքի և ավելի քան 2000 համարներ փողի մասին:

Դուք կարող եք մտածել, թե ինչ կապ ունի փողը Ձեր հավատքի հետ: Պատասխանը՝ շատ մեծ: Հիսուս Քրիստոսը ցանկանում է լինել Տերը (կառավարել) Ձեր կյանքի բոլոր ասպեկտների, ներառյալ՝ Ձեր ֆինանսների: Մարտին Լյութերը նկատել է. «Անհրաժեշտ է երեք դարձ՝ սրտի փոխակերպում, մտքի փոխակերպում և քսակի [դրամապանակի] փոխակերպում»։

Երբ մենք ճաշակենք «քսակի փոխակերպումը» և մեր ֆինանսներից ազատորեն տրամադրենք Տիրոջ գործին  (մեր եկեղեցուն, միսիոներներին կամ ծառայությանը), մենք կկատարենք հնարավոր լավագույն ներդրումը` հավերժական շահաբաժիններով: Քննենք որոշ հարցեր հարստության և նվիրատվության վերաբերյալ:

• Սիրո՞ւմ ես փող 

- Տիրոջ օրհնությունն է, որ հարստացնում է և ցավ չի ավելացնում դրա հետ (Առակաց 10:22):

• Ինչո՞ւ պետք է տալ Աստծուն 

- Մի՞թե մարդ Աստծուն կկողոպտի. սակայն դուք ինձ կողոպտեցիք։ Դուք ասում եք. “Քեզնից ի՞նչ ենք կողոպտել”. - տասանորդի և բարձրացման ընծայի մեջ։ Դուք անեծքով պատժված եք, որովհետև ազգովի կողոպտեցիք ինձ։ Ողջ տասանորդը գանձատո՛ւն տարեք, որպեսզի իմ տան մեջ կերակուր լինի: Ուրեմն սրանով ինձ փորձե՛ք,- ասում է Զորքերի Տերը,- թե արդյոք ձեզ համար չե՞մ բացելու երկնքի պատուհանները և օրհնություն հեղելու ձեզ վրա, այնքան շատ, որ բավարար տեղ չլինի (Մաղաք. 3:8-11 ):

• Ինչպե՞ս պետք է դիտել նյութական հարստությունը 

- Ձեզ համար գանձեր մի՛ դիզեք երկրի վրա, որտեղ ցեցն ու ժանգն ապականում են, և որտեղ գողերը պատը ծակում են ու գողանում։ Այլ ձեզ համար երկնքո՛ւմ գանձեր դիզեք, որտեղ ո՛չ ցեցը, ո՛չ ժանգը չեն ապականում, ո՛չ էլ գողերն են պատը ծակում ու գողանում. որովհետև որտեղ ձեր գանձն է, այնտեղ էլ ձեր սիրտը կլինի։ Մարմնի ճրագն աչքն է. արդ, եթե քո աչքը պարզ է, ամբողջ մարմինդ էլ լուսավոր կլինի։ Բայց եթե աչքդ չար է, քո ամբողջ մարմինը խավար կլինի։ Արդ, եթե քո մեջ եղած լույսը խավար է, ապա որքա՜ն է այդ խավարը։

Ոչ ոք չի կարող երկու տիրոջ ծառայել, որովհետև կա՛մ մեկին կատի և մյուսին կսիրի, կա՛մ մեկին կհարի և մյուսին կարհամարհի։ Չեք կարող ծառայել և՛ Աստծուն, և՛ մամոնային։ Ուստի ասում եմ ձեզ. մի՛ մտահոգվեք ձեր անձի համար, թե ի՛նչ պիտի ուտեք կամ ի՛նչ պիտի խմեք, ոչ էլ ձեր մարմնի համար, թե ի՛նչ պիտի հագնեք։ Միթե անձն առավել չէ՞, քան կերակուրը, և մարմինը՝ հագուստից: Նայե՛ք երկնքի թռչուններին, որոնք ո՛չ սերմանում են, ո՛չ հնձում և ո՛չ էլ շտեմարանների մեջ ամբարում, բայց ձեր երկնավոր Հայրը նրանց կերակրում է։ Չէ՞ որ դուք առավել եք, քան նրանք։ Ձեզանից ո՞վ կարող է մտահոգվելով իր հասակի վրա ևս մի կանգուն ավելացնել։ Եվ ինչո՞ւ եք մտահոգվում հագուստի համար. նայե՛ք վայրի շուշաններին՝ ինչպե՛ս են աճում. ո՛չ աշխատում են, ո՛չ էլ մանում։ Ասում եմ ձեզ, որ նույնիսկ Սողոմոնը իր ամբողջ փառքի մեջ նրանցից ոչ մեկի պես չհագնվեց։ Իսկ եթե դաշտի խոտին, որ այսօր կա, բայց վաղը հնոցն է գցվում, Աստված այդպես է հագցնում, որքա՜ն առավել ձե՛զ կհագցնի, թերահավատնե՛ր։ Ուրեմն մի՛ մտահոգվեք ասելով՝ ի՛նչ ենք ուտելու կամ ի՛նչ ենք խմելու կամ ի՛նչ ենք հագնելու, որովհետև այդ ամենը հեթանոսներն են փնտրում. որովհետև ձեր երկնավոր Հայրը գիտի, որ դուք այդ ամենի կարիքն ունեք։ Դուք նախ Աստծու արքայությունն ու նրա արդարությո՛ւնը փնտրեք, և այդ ամենը ավելիով ձեզ կտրվի։ Արդ, վաղվա մասին մի՛ մտահոգվեք, որովհետև վաղվա օրը պիտի հոգա իր համար. Բավական է օրվան իր անձկությունը (Մատթ. 6:19-34):

• Որքա՞ն է պետք տալ 

- Հիսուսը, գանձանակի դիմաց նստած, նայում էր, թե ժողովուրդն ինչպես էր գանձանակի մեջ փող գցում։ Շատ հարուստներ մեծ գումար գցեցին: Մի աղքատ այրի կին եկավ, երկու լումա գցեց, այսինքն՝ մի նաքարակիտ (քառորդ դրամ)։  Հիսուսն աշակերտներին իր մոտ կանչեց ու նրանց ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այս աղքատ այրին ավելի շատ գցեց գանձանակի մեջ, քան մյուսները, որովհետև բոլորն իրենց ավելացածից գցեցին, մինչդեռ նա, չքավոր լինելով, գցեց այն, ինչ ուներ՝ իր ամբողջ ապրուստը» (Մարկ 12:41-44):

• Որքա՞ն առատաձեռն պետք է լինել:

- Արդ, եղբայրնե՛ր, ձեզ տեղեկացնում ենք Աստծու շնորհի մասին, որ տրված է Մակեդոնիայի եկեղեցիներին։ Թե ինչպես նեղության մեծ փորձության մեջ նրանց առատ ուրախությունը և ծանր աղքատությունը ճոխացան իրենց հարուստ առատաձեռնությամբ: Արդ վկայում եմ, որ իրենց կարողության չափ, կարողությունից էլ ավելի հոժար կամքով, մեծ աղաչանքով խնդրում էին մեզ, որ ընդունենք շնորհը և սրբերի համար մատուցվող ծառայությունը։ Եվ ոչ թե արեցին այնքան, որքան ակնկալում էինք, այլ իրենց նվիրեցին նախ Տիրոջը, ապա մեզ՝ Աստծու կամքով։ Մենք էլ Տիտոսին աղաչեցինք, որ ինչպես նախապես սկսել էր, այնպես էլ այդ շնորհը ձեր մեջ ավարտին հասցնի։

Հետևաբար, ինչպես դուք ճոխացած եք ամեն բանով՝ հավատով, խոսքով, գիտությամբ, ամեն ջանքով և մեր հանդեպ ձեր սիրով, ճոխացեք նաև այդ շնորհով։

Ոչ թե հրամայելով եմ ասում, այլ ուրիշների ջանասիրության առիթով և փորձելու ձեր սիրո անկեղծությունը: Որովհետև գիտեք մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի շնորհը, որ թեպետ հարուստ էր, ձեզ համար աղքատացավ, որպեսզի դուք Նրա աղքատանալով հարստանաք։ Եվ այս մասին կարծիք եմ հայտնում, որովհետև սա ձեզ օգտակար է. Դուք, որ առաջինը սկսեցիք անցյալ տարվանից ոչ միայն անել, այլև կամենալ: Հիմա ձեռնարկե՛ք այն իրագործել, որպեսզի ինչպես որ հոժարությամբ կամեցաք, այնպես էլ իրագործեք ձեր ունեցած չափով։ Որովհետև եթե նախապես  հոժարություն լինի, տալն ընդունելի է ունեցածի չափով և ոչ թե չունեցածի չափով։ 

Քանի որ ես չեմ ցանկանում, որ ուրիշները հանգիստ լինեն և դուք տառապեք, այլ թող հավասարությամբ լինի։ Ներկայումս ձեր առատությունը թող նրանց պակասությանը ծառայի, որպեսզի նրանց առատությունն էլ ձեր պակասությանը ծառայի մի օր, և այսպես հավասարություն լինի: Ինչպես որ գրված է. «Ով շատ հավաքեց, նրանը չավելացավ, իսկ ով քիչ հավաքեց, նրանը չպակասեց» (Բ. Կորնթ. 8:1-15):

• Որո՞նք են տալու առավելությունները:

- Բայց սա իմացեք, թե ով խնայողաբար է սերմանում, խնայողաբար էլ կհնձի, իսկ ով առատությամբ է սերմանում, առատությամբ էլ կհնձի։ Ամեն մեկը թող ըստ իր սրտի հոժարության տա և ոչ թե տրտմությամբ կամ հարկադրաբար, որովհետև Աստված սիրում է ցնծությամբ տվողին։ Եվ Աստված կարող է ամեն շնորհ առատացնել ձեր մեջ, որպեսզի դուք ամեն բանում միշտ լիովին ինքնաբավ լինելով՝ ճոխանաք ամեն բարի գործով, ինչպես որ գրված է. «Բաժանեց և աղքատներին տվեց. Նրա արդարությունը մնում է հավիտյան»:

Ուրեմն նա, ով սերմ ցանողին սերմ է հայթայթում և ուտելու հաց, ձեզ համար էլ կհայթայթի ու կբազմացնի ձեր հունդը և ձեր արդարության պտուղները կաճեցնի։ Ամեն ինչում հարստացած եք ամեն տեսակ առատաձեռնությամբ, ինչը որ մեր միջոցով շնորհակալություն է առաջացնում Աստծո հանդեպ, որովհետև այս պաշտոնի սպասարկումը ոչ միայն սրբերի կարիքներն է բավարարում, այլև Աստծուն ուղղված գոհաբանությունն է շատացնում։ Այս սպասարկության փորձառությամբ նրանք փառավորում են Աստծուն՝ Քրիստոսի ավետարանին ձեր դավանած հնազանդության համար, նաև ձեր առատաձեռն բաժնեկցման համար նրանց և բոլոր մարդկանց հետ: Եվ ձեզ համար աղոթելով՝ փափագում են ձեզ տեսնել այն գերազանց շնորհի համար, որ ձեր մեջ է (Բ. Կորնթ. 9:6-14):

• Կարո՞ղ եք վայելել հարստությունը:

- Սակայն բարեպաշտությունը գոհունակության հետ միասին մեծ շահ է։ Որովհետև ոչինչ չենք բերել այս աշխարհ և անկնհայտ է, որ ոչինչ էլ չենք կարող տանել։ Ուստի կերակուր և հագուստ ունենալով՝ բավարարվենք դրանցով։ Իսկ ովքեր ուզում են հարստանալ, փորձության, որոգայթի և բազում անմիտ և վնասակար ցանկությունների մեջ են ընկնում, որոնք մարդկանց ընկղմում են կործանումի և կորստյան մեջ։ Որովհետև բոլոր չարիքների արմատը արծաթասիրությունն է, որին ձգտելով՝ ոմանք հավատից մոլորվեցին ու իրենք իրենց բազում ցավեր պատճառեցին։

Բայց դու, ո՛վ մարդ Աստծու, փախի՛ր դրանցից և հետևի՛ր արդարությանը, աստվածապաշտությանը, հավատին, սիրուն, համբերությանն ու հեզությանը։ 

Հավատի բարի պատերա՛զմ մղիր, բռնի՛ր հավիտենական կյանքը, որի համար կանչվեցիր և բազում վկաների առաջ բարի դավանանքը դավանեցիր։ 

Պատվիրում եմ քեզ Աստծու առաջ, որ ամեն ինչի կենսատուն է, և Քրիստոս Հիսուսի առաջ, որ Պոնտացի Պիղատոսի առջև բարի դավանությունը վկայեց, որ պահես այս պատվիրանը՝ ապրելով անբիծ ու անարատ մինչև մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի հայտնությունը, որ իր ժամանակին ցույց կտա Երանելին ու միակ Հզորը, Թագավորների Թագավորն ու Տերերի Տերը: Միայն Նա՛ ունի անմահությունը և բնակվում է անմերձենալի լույսի մեջ: Նրան մարդկանցից ոչ ոք չի տեսել ու ոչ էլ կարող է տեսնել։ Նրան պատիվ ու զորություն հավիտյանս։ Ամեն։

Այս աշխարհի հարուստներին պատվիրի՛ր, որ մեծամիտ չլինեն և ոչ էլ հույսը դնեն ունայն հարստության վրա, այլ Աստծու վրա, որ վայելելու համար ամեն բան առատապես տալիս է մեզ։ Թող բարիք գործեն, բարի գործերով հարստանան, առատաձեռն լինեն և ուրիշի կարիքներին հաղորդակից լինեն՝ իրենք իրենց համար լավ հիմք դնելով իբր պահեստ ապագայի համար, որպեսզի բռնեն հավիտենական կյանքը (Ա. Տիմ. 6:6-19):

ՀԱՓՇՏԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ՝ ԲԱՑԱՀԱՅՏՎԱԾ – ՄԱՐԱՆԱԹԱ (1)

 Հովիվ՝ Հ. Հալաջյան

ՔՐԻՍՏՈՍ ՀԱՐՅԱՎ Ի ՄԵՌԵԼՈՑ

ՕՐՀՆՅԱԼ Է ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՔՐԻՍՏՈՍԻ

 

ԽԱՉԻ ԱՆՀՐԱԺԵՇՏՈՒԹՅՈՒՆԸ

Գ. Լորի 

«Այն ինձանից ոչ ոք չի վերցնում, այլ ես ինքս եմ այն տալիս: Ես իշխանություն ունեմ այն տալու և իշխանություն ունեմ վերստին այն վերցնելու. ես այս պատվերն իմ Հորից եմ ստացել» (Հովհ.10:18): 

Երբեմն լսում ենք կարծիքներ, թե Հիսուսի խաչելության համար պատասխանատու են որոշ մարդիկ, մասնավորապես՝ հրեաները: Սակայն յուրաքանչյուր ոք, ով պնդում է, թե Աստվածաշունչը նման բան է սովորեցնում կամ մեղադրում է հրեաներին խաչելության համար, աղավաղում է Սուրբ Գիրքը:

Ճիշտ է, հրեա առաջնորդները և հռոմեացի պաշտոնյաները, ովքեր ի կատար ածեցին Հիսուսի խաչելությունը, մեղավոր են իրենց մեղքի համար: Բայց Հայր Աստված նախօրոք էր սահմանել, թե ինչպես և երբ է Իր Որդին մահանալու:

Երբ Հիսուսը խոսում էր փարիսեցի Նիկոդեմոսի հետ, ասաց. «Եվ ինչպես Մովսեսը բարձրացրեց օձը անապատի մեջ, այնպես էլ պետք է բարձրանա Մարդու Որդին, որպեսզի ով որ հավատա Նրան, չկորչի, այլ ուենանա հավիտենական կյանքը» (Հովհ. 3:14-15): 

Իսկ Մարկոսի 8:31-ում ասվում է. «Հիսուսը սկսեց նրանց ուսուցանել. «Պետք է, որ Մարդու Որդին շատ չարչարվի, մերժվի երեցներից, քահանայապետներից ու դպիրներից, պետք է սպանվի և երեք օր հետո հարություն առնի»»: 

Ուշադրություն դարձրեք, որ երկու դեպքում էլ Հիսուսն օգտագործեց «պետք է» բառը։ Սա խոսում է անհրաժեշտության մասին։ Հիսուսը պետք է մահանար խաչի վրա: Բայց արդյո՞ք Նա կանխագուշակում էր, որ ինքը հանգամանքների զոհ է դառնալու և արդյունքում խաչվելու:

ՈՉ: Հիսուսը խոսում էր Հայր Աստծո ծրագրի և նպատակի մասին: Դա պատահականություն կամ սխալ չէր. Ոչ էլ անակնկալ էր դա: Հիսուսը հստակ գիտեր, թե ինչ էր սպասվում:

Հիսուսն ասաց. «Այն ինձանից ոչ ոք չի վերցնում, այլ ես ինքս եմ այն տալիս: Ես իշխանություն ունեմ այն տալու և իշխանություն ունեմ վերստին այն վերցնելու. ես այս պատվերն իմ Հորից եմ ստացել» (Հովհ.10:18): 

Հիսուսը լիովին տնօրինում էր իրավիճակը, երբ գնաց դեպի խաչը: Նրա մահը խոնարհ հնազանդության դրսևորում էր իր Հոր կամքի հանդեպ:

ՀԱՂԹԱԿԱՆ ԹԱԳԱՎՈՐԸ

 Գ. Լորի

Հաճախ, երբ Հիսուսը հրաշք էր գործում, ասում էր հետևյալը. «Ոչ ոքի մի ասեք: Իմ ժամանակը դեռ չի եկել»։

Բայց, ի վերջո, եկավ Նրա ժամանակը.ժամանակը, որ Նա գնա և կամավոր մահանա խաչի վրա: Եվ այն օրը, երբ մենք նշում ենք Ծաղկազարդը, Հիսուսն արեց մի բան, որը մեծ ուշադրություն գրավեց: Նա ավանակի վրա մտավ Երուսաղեմ:

Այժմ մեզ կարող է տարօրինակ թվալ, որ Հիսուսը Երուսաղեմ մտավ այդ խոնարհ արարածի վրա: Մեր տեսանկյունից, երևի ավելի տեղին կլիներ արաբական հովատակը:

Սակայն թե՛ հռոմեացիներին և թե՛ հրեաներին այդ արարքի իմաստը շատ հասկանալի էր: Դա կատարյալ ընտրություն էր։ Հռոմեական մշակույթում պատերազմից հաղթական վերադարձող հերոսը քաղաք էր մտնում էշի վրա հեծած, և ամբոխը արմավենու ճյուղեր էր դնում նրա առջև։ Հռոմեացիների ընկալմամբ Հիսուսն իրեն թագավոր էր հռչակում:

Իսկ հրեաները գիտեին, որ Մեսիան գալու է էշի վրա հեծած: Խոսելով Զաքարիա մարգարեի միջոցով՝ Աստված ասել էր. «Մեծապես ուրախացի՛ր, ո՜վ Սիոնի դուստր, ցնծությամբ աղաղակի՛ր, ո՜վ Երուսաղեմի դուստր: Ահա թագավորդ քեզ մոտ է գալիս. Նա արդար է ու փրկիչ, հեզ է և էշի վրա հեծած, էշի ձագի՝ ավանակի վրա» (Զաքար. 9:9»:

Սա շատ նշանակալից բան էր, և ժողովուրդը դա հասկացավ։ Սրան ավելացնենք նաև այն փաստը, որ Հիսուսին փնտրում էին: Նրա համար գլխագին կար: Առաջնորդ քահանաները և փարիսեցիները հայտարարել էի, որ Հիսուսի տեղն իմացողն անմիջապես տեղեկացնի այդ մասին: 

Հիսուսը հստակ քայլեր էր կատարում: Հռոմեացիներին Նա իրեն հռչակում էր որպես հաղթող, իսկ հրեաներին՝ որպես Մեսիա: Հիսուսը Երուսաղեմ չմտավ որպես անօգնական զոհ։ Նա ժամանեց որպես հզոր հաղթող՝ քաջաբար մտնելով ճակատամարտի դաշտ:

7 ՔԱՅԼ ՆՈՐԱՀԱՎԱՏ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ (Օր 5) - ՀՆԱԶԱՆԴՎԵԼ ԱՍՏԾՈՒՆ

Գ. Լորի

Իսկական քրիստոնյա լինելու ապացույցը փոխված կյանքն է: Բրիտանացի մեծ քարոզիչ Չարլզ Հադդոն Սփուրջենը մի անգամ ասել է. «Ի՞նչ արժեք ունի այն շնորհը, որը ես դավանում եմ, թե ստացել եմ, եթե այն արմատապես չի փոխում իմ ապրելակերպը: Եթե այն չի փոխում իմ ապրելակերպը, ապա այն երբեք չի փոխի իմ հավիտենական վիճակը»:

Փոփոխված կյանքը սկսվում է Աստծուն հնազանդվելուց: Սա նշանակում է, որ դուք պետք է դադարեք որոշ բաներ անելուց և սկսեք մի շարք այլ բաներ անել: Թեև Աստված սկսում է փոխել ձեր սիրտն ու ցանկությունները, երբ դուք հանձնում եք ձեր կյանքը Նրան, միևնույնն է Նա ձեզ ազատություն է տալիս որոշելու, թե ձեր կյանքի որքան մասն եք  հանձնելու Նրա վերահսկողությանը: Բայց սա իմացեք. Ինչ էլ որ «զոհաբերեք»՝ Հիսուս Քրիստոսին հետևելու համար, չի կարող համեմատվել այն ամենի հետ, ինչ Նա կտա ձեզ դրա դիմաց:

Օրինակ, երբ Աստծո համար հրաժարվեք մեղսական վարքից, Նա ձեր մեղքը կփոխարինի ներմամբ և մաքուր խղճով: Տեսնենք, թե Աստվածաշունչն ինչ է ասում Աստծուն հնազանդվելու մասին:

• Ուշադրություն դարձրեք Աստծո պատվիրաններին (Ղևտ. 10:1-3, Ա. Մնաց. 13:1-10)
  
• Սուրբ դառնալու համար ամբողջովին նվիրվեք Աստծուն (Ղևտ. 11:44, Ա. Պետր. 1:15-16)
  
• Մի արեք այն, ինչ ճիշտ/հաճելի է ձեր աչքին (Դատ. 17:6)
  
• Առաջարկեք Աստծուն ավելին, քան լոկ խոսքեր (Ա. Թագ. 15:1-23)
  
• Հնազանդվեք Աստծուն, նույնիսկ երբ դա հասկանալի չէ (Դ. Թագ. 5:1-14)
  
• Աստծուն հնազանդվելը գոհացուցիչ կյանքի բանալին է (Ժող. 12:13-14)
  
• Հնազանդվեք Աստծուն, նույնիսկ երբ դա վտանգավոր է (Դանիել 3:1-29)
  
• Խոնարհաբար քայլեք Աստծո հետ (Միքիա 6:8)
  
• Մենք պետք է հանձնվենք Աստծո կատարյալ կամքին (Մարկ. 14:36)
  
• Ապրեք Աստծո սիրո մեջ (հովհ. 15:9-11)
  
• Հագեք Աստծո սպառազինությունը (13:11-14)
  
• Ընկալիր, որ դու նոր ստեղծագործություն ես (Բ. Կորնթ. 5:14-17)

ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ԱՐՏԱՀԱՅՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԵՎ ԱՍՈՒՅԹՆԵՐ՝ ՄԵՐ ԱՌՕՐՅԱ ԽՈՍՔՈՒՄ

 

ԱՐԴՅՈ՞Ք ԴՈՒ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱ ԵՍ - ՏԵՍՏ

ՈՐԴԻ ՏՐՎԵՑ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 20

Աստված ամենագո է, այսինքն՝ ուր էլ որ գնանք, Նա այնտեղ է: Սակայն եթե մենք իսկապես ուզում ենք, որ Աստված մեզ հետ լինի, իսկ ավելի կոնկրետ, եթե ուզում ենք, որ Քրիստոսը ապրի մեր սրտերում, ապա պետք է հետ կանգնենք մեր մեղքերից և հավատանք Նրան:

Գեղեցիկ փոքրիկը աշխարհ եկավ մսուրում հատուկ նպատակով, և դա աշխարհի մեղքերի համար մեռնելն էր: Հիսուսի ծննդյան նպատակը Նրա մահը և ապա Նրա հարությունն էր: Նա ծնվեց՝ մեռնելու, որպեսզի մենք ապրենք։

Ծնողի համար երեխայի կորստի ցավից ավելի մեծ ցավ չկա: Եվ Աստված գիտի, թե ինչ է նշանակում երեխա կորցնել։ Մենք խոսում ենք Հիսուսի զոհաբերության մասին. Ինչպես Նա եկավ այս երկիր, մի կողմ դրեց աստվածային իր փառքը, կամովի խաչ բարձրացավ և մահացավ աշխարհի մեղքերի համար: Բայց եկեք չմոռանանք Հոր զոհաբերությունը:

Եսայիա 9:6-ը կատարյալ կերպով ամփոփում է. «Որովհետև մեզ մի Մանուկ ծնվեց, մեզ մի Որդի տրվեց, և գերիշխանությունը Նրա ուսի վրա կլինի. Նրա անունը կկոչվի Սքանչելի, Խորհրդական, Հզոր ԱՍՏՎԱԾ, Հավերժության Հայր, Խաղաղության Իշխան»:

Դա մեզ տալիս է ինչպես երկնքի, այնպես էլ երկրի հեռանկարը: Երկրի տեսանկյունից՝ մեզ համար երեխա է ծնվել: Մենք դա ենք նշում Սուրբ Ծնունդին: Իսկ երկնքի տեսանկյունից՝ մեզ Որդի տրվեց: Հայրը ուղարկեց Որդուն: Նա այդպես վարվեց, քանի որ սիրում է մեզ բոլորիս, քանի որ Նա ցանկանում է, որ մենք ունենանք գերագույն պարգևը՝ հավիտենական կյանքը: Դա միակ նվերն է, որ շարունակաբար տրվում է:

Ի՞ՆՉ ԿԱՐՈՂ Է ԱՍՏՎԱԾ ԱՆԵԼ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

ՕՐ 19

Մեր հասարակությունն իրականում չունի լուծում այն բոլոր խնդիրներին, որոնց բախվում ենք այսօր մեր երկրում: Ցավոք մեր հասարակությունը կարծես անում է ամեն բան՝ անտեսելու այն միակին, ով կարող է օգնել մեզ, և դա Հիսուս Քրիստոսն է:

Կան մարդիկ, որ բազմաթիվ անգամ ձեռբակալվել են: Կան դատավորներ, որոնք սխալ որոշումներ են կայացնում: Ընտանիքներ են քայքայվում: Եվ այս բոլոր տարրերը միասին ստեղծում են մի հասարակություն, որը շատ քիչ բան կարող է անել մարդու սիրտը փոխելու համար: Վերականգնողական ջանքերը հիմնականում ձախողվում են: Իրականում միակ ծրագրերը, որոնք կարծես տևական արդյունք են ապահովում հիմնված են հավատքի վրա, իսկ ավելի կոնկրետ՝ իրականացվում են քրիստոնյաների կողմից, ովքեր կոչ են անում մարդկանց հավատալ Հիսուս Քրիստոսին:

Հիսուսը հանդիպեց երկու մարդկանց, որոնց կյանքը վերահսկվում և կործանվում էր Սատանայի կողմից: Հասարակությունը խնդրի լուծում չուներ: Իսկ ի՞նչ արեց ՀԻՍՈՒՍԸ: Գտավ այդ մարդկանց և հույս տվեց: Ղուկասի ավետարանը պատմում է, թե ինչ պատահեց փրկված մարդկանցին մեկի հետ. «Մարդիկ դուրս եկան՝ տեսնելու պատահածը: Եկան Հիսուսի մոտ ու գտան այն մարդուն, ումից դևերը դուրս էին եկել, նստած Հիսուսի ոտքերի մոտ՝ հագնված ու սթափ, ու վախեցան» (Ղուկ. 8:35): 

Ինչո՞ւ մարդիկ վախեցան: Նրանք շփոթվել էին: Այդ մարդը այնպես էր փոխվել, որ դա վախեցրեց մյուսներին: Նրանք չէին էլ կարող պատկերացնել, որ նրա նման մեկը կարող էր այդպես հիմնովին փոխվել:

Այնքան փառահեղ բան է, երբ Քրիստոսը փոխակերպում է մարդուն այնպես, որ հնարավոր չէ պատկերացնել, որ նա ինչ-որ ժամանակ եղել է այնպիսին, ինչպիսին էր: Աստված կարող է հիմնովին փոխել քեզ ու քո կյանքը: Ահա թե ինչ կարող է անել Աստված:

ՈՒՐԱԽՈՒԹՅԱՆ ՕՐ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 18

Սուրբ Ծնունդը ուրախության օր է: Սակայն ոմանց մոտ այն կարող է տխուր հուշեր արթնացնել՝ կապված կյանքից հեռացած իրենց սիրելիների հետ:

Սուրբ Ծննդյան առաջին գիշերը, մինչ հովիվները հսկում էին իրենց հոտերը, հրեշտակը բերեց այս բարի լուրը. «Մի՛ վախեցեք, որովհետև ահա՛ ես մեծ ուրախության ավետիս եմ տալիս ձեզ, որ ողջ ժողովրդինն է լինելու» (Ղուկ. 2:10):

Ահա թե ինչպես էր երկինքը նշում առաջին Սուրբ Ծնունդը։ Այս սուրբ գիշերը երկինքը վայրկենապես եկավ երկիր: Երկինքն ու երկիրը միշտ համագոյակից են, սակայն երբեմն կարող են թվալ իրարից հեռու աշխարհներ, իսկ երբեմն էլ՝ բաժանված ընդամենը մի բարակ շղարշով: 

Երբ ողբերգություն է տեղի ունենում կամ հիվանդությունը չի ընկրկում, երկինքը կարող է շատ հեռու թվալ: Բայց երբ մենք միանում ենք հրեշտակներին՝ երկրպագելու Աստծուն և տեսնում ենք Աստծուն Իր գերազանց մեծության մեջ, երկինքը շատ մոտ է թվում: Մենք՝ հավատացյալներս, չափազանց մոտ ենք երկքնին: Ինչպես ասում է Դավիթը. «Իմ ու մահվան միջև մի քայլ է մնացել» (Ա. Թագ. 20:3): 

Սուրբ Ծնունդը երկնքում ավելի լավ է, քան երկրի վրա: Դա կատարյալ երջանկություն է: Ոչ թե առկայծող լույսեր, այլ հենց երկնքի պայծառ լույսը: Ոչ թե մետաղյա հրեշտակներ ծառերի վրա, այլ Աստծո իրական սուրբ հրեշտակներ շուրջբոլորը:

Հասկանո՞ւմ եք, երկնքում խաղաղություն է տիրում։ Երկրի վրա պատերազմ կա: Երկնքում կատարյալ ներդաշնակություն է: Երկրի վրա հաճախ բախումներ են լինում հարազատների և ընկերների միջև:

Մենք կարիք չունենք տխրելու մեր սիրելիների համար, ովքեր նշում են Սուրբ Ծնունդը երկնքում, թեև տխուր ենք մեր կյանքում նրանց բացակայության համար:

Իսկ ձեր այն սիրելիներին, ովքեր ապրում են այս երկրի վրա, այսօր անպայման ասեք, որ իրենց սիրում եք: Թերևս ձեր ծանոթներից ոմանք հաջորդ Սուրբ Ծնունդին լինեն երկնքում:

ԱՍՏԾՈ ՆՎԵՐԸ ՄԵԶ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

ՕՐ 16

Մենք նշում ենք Սուրբ Ծնունդը, որպեսզի ուրախանանք Աստծո կողմից մեզ տրված ամենաթանկ նվերով: Հիսուս Քրիստոսի ծնունդը նվեր է Աստծո կողմից, որն ուղարկվեց ամենախոնարհ պայմաններում, և որին մենք արժանի չէինք: Այս նվերը նաև բացատրում է Աստծո նպատակը մարդկության համար: 

Սա պահի տակ արված մի քայլ չէր: Շատ ավելի վաղ, քան կլիներ Բեթլեհեմի ախոռը, քան Ադամն ու Եվան իրար տեսան, նույնիսկ Եդեմի պարտեզի ստեղծումից էլ առաջ, Աստված որոշեց ուղարկել Իր Որդուն՝ Հիսուս Քրիստոսին՝ մեռնելու խաչի վրա մեր մեղքերի համար:

Ի սկզբանե Աստված գիտեր, որ մարդկությունը զրկվելու է Իր փառքից: Ահա թե ինչու Աստվածաշունչը հռչակում է, որ Հիսուս Քրիստոսը մորթվեց աշխարհի սկզբից (Հայտն.  13:8):

Աստված հենց սկզբից որոշում կայացրեց, որ Քրիստոսը գալու է այս երկիր՝ ապրելու, մահանալու և հարություն առնելու մեռելներից: Աստծո նվերը ապացուցում է Նրա՝ մեզ փրկագնելու նպատակը:

Սուրբ Ծննդի իմաստը Հիսուսն է: Հիսուսը մոտեցավ մեզ, որպեսզի մենք կարողանանք մոտենալ Նրան:

Սուրբ Ծնունդը առևտուր անելու և ծառի տակ նվերներ դնելու մասին չէ: Սուրբ Ծնունդը Աստծո տված նվերի մասին է այն խաչափայտի վրա, որտեղ Քրիստոսը մահացավ մեր մեղքերի համար՝ տալով մեզ հավիտենական կյանքի պարգևը:

Ահա սա է Աստծո նվերը: Եվ եթե դու ընդունես այն, սա կլինի քո ամենաուրախ Սուրբ Ծնունդը:

ԻՆՉԻ՞ ՄԱՍԻՆ Է ՍՈՒՐԲ ԾՆՈՒՆԴԸ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 17

Այսօր նայելով աշխարհին՝ հասկանում ենք, որ Եսայի 9:6–7-ի խոստման մի մասը դեռ չի կատարվել: Որդին տրվել է, երեխան ծնվել է, բայց Նա դեռ իշխանությունը չի վերցրել իր ուսերին: Մենք դեռ չունենք խաղաղություն իրավունքով ու արդարությամբ։ Բայց լավ լուրն այն է, որ կգա մի օր, երբ Քրիստոսը կվերադառնա: Նա կհաստատի Իր թագավորությունը այս երկրի վրա: Եվ դա կլինի հենց Աստծո արդար իշխանությունը:

Մինչ իշխանությունն իր ուսին վերցնելը, Հիսուսը նախ պետք է խաչը վերցներ իր ուսին: Մինչ Նա կկրեր փառքի թագը որպես թագավորների Թագավոր, Նա պետք է կրեր ամոթալի փշե պսակը և Իր կյանքը զոհաբերեր աշխարհի մեղքերի համար: Առաջին անգամ Նրա ժամանումը աստղը նշանավորեց: Բայց հաջորդ անգամ, երբ Նա գա, երկինքը մագաղաթի պես ետ կոլորվի, բոլոր աստղերը կթափվեն ցած երկնքից, և Նա Ինքը կլուսավորի այն:

Քրիստոսը եկավ այս երկիր: Աստված մոտեցավ ձեզ, որպեսզի դուք կարողանաք մոտենալ Նրան, Նա եկավ՝ ձեր կյանքին նպատակ ու իմաստ տալու, ձեր մեղքերը ներելու և գերեզմանից այն կողմ դրախտի հույս տալու: Սուրբ Ծնունդը գնումների կամ ծառի տակ դրվող նվերների մասին չէ: Սուրբ Ծնունդը այն նվերի մասին է, որը տրվեց խաչափայտի վրա, երբ Քրիստոսը մահացավ մեր մեղքերի համար և տվեց մեզ հավիտենական կյանքի նվերը:

ՃՇՄԱՐԻՏ ՓՆՏՐՈՂՆԵՐԸ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 15

ՔՐԻՍՏՈՍԻ ծննդյան պատմությունը Աստվածաշնչի ամենահայտնի ու ամենասիրված պատմություններից մեկն է, որը թերևս լսել են նաև մարդիկ, որ Աստվածաշնչին նույնիսկ ծանոթ չեն: Եվ իհարկե ամեն տարի Սուրբ Ծննդյան տոնին մենք լում ենք իմաստունների պատմությունը, ում աստղն առաջնորդեց այնտեղ, ուր ծնվելու էր Արքան:

Մատթեոսի ավետարանը մեզ ասում է, որ այդ իմաստունները եկել էին արևելքից (Մատթ. 2:1): Հմուտ լինելով աստղագիտության ու աստղաբանության բնագավառներում՝  այդ մարդիկ մեծ հարգանք էին վայելում իրենց մշակույթում և հատկապես հայտնի էին երազներ մեկնելու իրենց կարողությամբ: 

Շնորհիվ գիտության, մաթեմատիկայի ու պատմության ասպարեզում ունեցած իրենց գիտելիքների՝ նրանց կրոնական և քաղաքական ազդեցությունը մեծացել էր այնքան, որ նրանք դարձել էին ամենանշանավոր խորհրդականները Մարա-պարսկական և Բաբելոնյան կայսրություններում: Գուշակներ ու մոգեր լինելուց առավել նրանք բարձրաստիճան պաշտոնյաներ էին: Թեև նրանք արքաներ չէին, սակայն իրենցից մեծ կարևորություն էին ներկայացնում: 

Իրենց ողջ գիտելիքներով հանդերձ այս իմատունները դեռ չէին գտել պատասխաններ մի շարք հարցերի, որ փնտրում էին իրենց կյանքում: Կարելի է ասել նրանք փնտրողներ էին: Մենք գիտենք, որ նրանք ճշմարիտ փնտրողներ էին, քանի որ ԱՍՏՎԱԾ հայտնեց Իրեն նրանց հատուկ կերպով. աստղը առաջնորդեց նրանց մի վայր, որտեղ նրանք գտան ՀԻՍՈՒՍԻՆ: «Երբ տեսան աստղը, չափազանց ուրախացան» (Մատթ. 2:10): Ապա Նրան մատուցեցին իրենց ընծաները՝ ոսկի, կնդրուկ և զմուռս: 

ԱՍՏՎԱԾ մեզ ասում է Երեմ. 29:13-ում. «Կփնտրեք ինձ ու կգտնեք, որովհետև ինձ փնտրելու եք ձեր ամբողջ սրտով»: Եթե դուք ճշմարիտ փնտրող եք, և եթե ցանկանում եք ճանաչել ԱՍՏԾՈՒՆ, ապա ՆԱ կբացահայտի Իրեն ձեզ նույնպես:

ԻՋԵՎԱՆԱՏԱՆԸ ՏԵՂ ՉԿԱ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 14

Ժամանակակից տեխնոլոգիաների (TiVo, ձայնային փոստ, DVD ձայնագրիչներ և այլն) այս դարում մենք կարծես ոչինչ բաց չենք թողնում: Ու թեև այս բոլոր սարքերը օգնում են մեզ չանտեսել ոչ մի զանգ կամ հաղորդագրություն, բայց հենց այդ նույն սարքերը կարող են պատճառ դառնալ, որպեսզի մենք անտեսենք Սուրբ Ծննդյան տոնի իրական պատճառը:

Շատ հնարավոր է, որ Դուք այս տոնական շրջանը անցկացնեք գնումներ անելով և միջոցառումների մասնակցելով և այդպես էլ չանդրադառնաք տոնի բուն իմաստին:

Մարդկանց մեծամասնությունը բանից անտեղյակ էր նաև առաջին Սուրբ Ծննդյան տոնի ժամանակ: Մարդիկ սովորականի պես շարունակում էին իրենց գործերը՝ ուշադրություն չդարձնելով, թե ինչ է կատարվում ընդամենը մի քանի քայլ այն կողմ: 

Ղուկասի 2-րդ գլխում մենք ծանոթանում ենք մի իջևանատիրոջ հետ, որը ժամանակ չուներ Սուրբ Ծննդյան համար: Այս ծանոթ պատմության մեջ Մարիամն ու Հովսեփը եկան մի իջևանատիրոջ մոտ սենյակ վարձելու, բայց քանի որ իջևանատունը լիքն էր, նա մերժեց նրանց:

Միակ տեղը, որ նա ուներ այս երիտասարդ հղի կնոջ և նրա ամուսնու համար, ախոռն էր՝ ցուրտ, մութ և խոնավ ախոռը, որը հավանաբար քարանձավ էր: Նա չափազանց զբաղված էր այլ բաներով, որպեսզի ժամանակ տրամադրեր Սուրբ Ծննդին:

Այսօր աշխարհում նման մարդիկ շատ կան: Նրանք անպայմանորեն չեն հակառակվում կամ ատում Աստծուն: Նրանք ուղղակի զբաղված են։ Աստված և հոգևոր բաները նրանց չեն հետաքրքրում: Նրանք առավել կետրոնացած են իրենց ֆիզիկական կարիքների վրա: Իջևանատերը չափազանց զբաղված էր և ժամանակ չուներ սենյակ պատրաստելու շուտով եկող Մեսիայի համար:

Թույլ տվեք հարցնել Ձեզ. այս Սուրբ Ծնունդին տեղ ունե՞ք Հիսուսի համար: Եթե ոչ, ապա դեռ ժամանակ կա, տեղ պատրաստեք Քրիստոսի համար:

ՆՎԵՐ, ՈՐԻՆ ՄԵՆՔ ԱՐԺԱՆԻ ՉԷԻՆՔ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

ՕՐ 13

Ո՞ւմ համար եք նախատեսել նվերներ գնել Սուրբ Ծննդյան այս տոնին: Սովորաբար մենք նվերներ ենք տալիս ընտանիքի անդամներին ու ընկերներին՝ այն մարդկանց, ում սիրում ենք: Մենք հակված ենք նվեր տալ նրանց, ովքեր մեզ լավ են վերաբերվում, ովքեր բարի և ուշադիր են մեր հանդեպ: Երբեմն էլ նվեր ենք տալիս՝ ի պատասխան ստացած նվերի: 

Սովորաբար մենք նվեր չենք գնում մեր թշնամիների համար, այնպես չէ՞:  Նրանց համար, ովքեր զրպարտել են մեզ, չարախոսել կամ նույնիսկ ինչ-որ բան են գողացել:

Բայց մի պահ մտածեք. երբ ԱՍՏՎԱԾ ուղարկեց ՀԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻՆ՝ Իր Որդուն, և մեզ տվեց այս կատարյալ նվերը, դա այն ժամանակ էր, երբ մենք դեռ ՆՐԱ թշնամիներն էինք: Աստվածաշունչն ասում է. «Բայց ԱՍՏՎԱԾ մեր հանդեպ ունեցած իր սերը ապացուցեց  այն իրողությամբ, որ երբ տակավին մեղավոր էինք, ՔՐԻՍՏՈՍԸ մեռավ մեզ համար» (Հռոմ. 5:8): Մենք ոչինչ չարեցինք արժանանալու այդ նվերին: Իրականում մենք արժանի ենք դատաստանի, որովհետև մենք մեղք ենք գործել ԱՍՏԾՈ առջև: Մենք բոլորս անցել ենք այդ սահմանը:

Սուրբ Ծննդյան զարմանահրաշ ճշմարտությունն այն է, որ չնայած մեր մեղքերին, ԱՍՏՎԱԾ ուղարկեց Իր Որդուն՝ մեզ փրկելու: Բեթլեհեմյան այդ աննշան մսուրում ՆԱ տվեց մեզ մի նվեր, որին մենք արժանի չէինք:  

ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԲՈՒՆ ՊԱՏԳԱՄԸ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

ՕՐ 12

Տարվա այս եղանակին մենք ասում ենք՝ «Շնորհավոր Սուրբ Ծնունդ»: Ցավոք ոչ բոլորի համար է այս տոնը ուրախ: Եթե մեկը կորցրել է իր աշխատանքը, հաստատ նրա համար սա այնքան էլ ուրախ ժամանակ չէ: Հատկապես այն պատճառով, որ տոնը շատ նյութականացված է: 

Կան նաև մարդիկ, ովքեր կորցրել են հարազատների։ Ես այդ մարդկանցից եմ, և այն բաները, որոնք ժամանակին ինձ ուրախացնում էին տարվա այս եղանակին, հիմա ինձ տխրեցնում են: Այն բաները, որոնք ժամանակին երջանկություն էին բերում, այժմ տխրություն են բերում, քանի որ դրանք արթնացնում են հիշողություններ: Ուստի Սուրբ Ծնունդը ոմանց համար դժվար ժամանակաշրջան է:

Շատերը տարվա այս եղանակին քաջալերման կարիք ունեն։ Նրանք Սուրբ Ծննդյան նվերի կարիք չունեն: Նրանք Հիսուսի ներկայության կարիքն ունեն: 

Նրանց պետք է հիշեցնել, թե որն է այս տոնի բուն իմաստը, որը բոլորովին նյութականի ու նվերների հետ չի առնչվում:

Սուրբ Ծննդյան բուն պատգամը հետևյալն է. Էմմանուել՝ Աստված մեզ հետ է: Տառապանքի, վշտի և միայնության մեջ գտնվողներին պետք է նվիրել քաջալերանքի ընծան: Նրանք պետք է իմանան, որ Աստված իրենց հետ կլինի, Աստված իրենց կօգնի և կզօրանցնի:

Այսպիսով, այս օրերին փնտրեք Աստծո սերը բաժնեկցելու առիթներ: Այս տոնը հիանալի հնարավորություն է դժվարության մեջ եղողներին քաջալերելու: Մի պահ մտածեք, թե այսօր ո՞վ ունի Ձեր քաջալերանքի կարիքը:

ԻՆՉՈ՞Ւ ԵԿԱՎ ՀԻՍՈՒՍԸ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

ՕՐ 11

Բոլորի համար տարվա մեջ սա ամենզբաղված ժամանակն է: Քրիստոնյաներիս համար սա Հիսուսի ծննդյան ուրախ տոնակատարություն է: Մեզ հիացնում է այն փաստը, որ Աստված խոնարհեցրեց ինքն իրեն և ծնվեց քարայրի (ախոռի) մեջ: Սակայն ինչո՞ւ Նա եկավ:

Նախ՝ Հիսուս Քրիստոսը եկավ՝ բարի լուրը հռչակելու:

Նա եկավ բուժելու կոտրված սրտով մարդկանց: Բժշկությունը գտել է միջոցներ նվազեցնելու և նույնիսկ վերացնելու ցավը: Բայց կոտրված սրտի համար բուժում չկա:

Հիսուսը եկավ ազատելու մարդկանց, ովքեր կապված են մեղքով: Հիսուսը եկավ բացելու մեր հոգևոր աչքերը, որպեսզի տեսնենք մեր հոգևոր կարիքները:

Նա եկավ ոտքի կանգնեցնելու նրանց, ում ծնկի է բերել կյանքը: Նա եկավ տալու մեզ առատ կյանք: 

Հիսուսը եկավ մեզ բարձրացնելու զգայական ու  ֆիզիկական ոլորտից դեպի հոգևոր ոլորտ՝ ցույց տալու, որ կյանքն ավելին է:

Նա եկավ Իր կյանքը մեզ համար տալու: Հիսուսն ասաց. «Քանի որ մարդու Որդին եկավ ո՛չ թե սպասարկություն ընդունելու, այլ սպասարկելու և իր անձը շատերի համար որպես փրկագին տալու» (Մարկոս 10:45): Նա եկավ մեռնելու։ Հիսուս Քրիստոսը եկավ այս երկիր՝ փնտրելու և փրկելու նրանց, ովքեր կորած են, ճիշտ ինչպես հովիվն է փնտրում կորած ոչխարին:

Այսպիսով, այս ողջ եռուզեռի մեջ՝ առևտուր, վառ գույներ, գունավոր լույսեր, եկեք անդրադառնանք բուն իմաստին: Սուրբ Ծնունդն այն մասին է, որ Աստված  ուղարկեց Իր Որդուն մեռնելու խաչի վրա: Նա ծնվեց մեռնելու, մեզ առատ կյանք տալու, մեզ տալու մի կյանք, որն արժե ապրել:

ԲԱՐԵՊԱՇՏ ԿՅԱՆՔ ԱՄԲԱՐԻՇՏ ԱՇԽԱՐՀՈՒՄ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

 Օր 10

Եթե Հիսուսը աշխարհ գար այսօր, ձեր կարծիքով ո՞ր քաղաքում կծնվեր: Երուսաղե՞մ, Հռո՞մ, Լոնդո՞ն, Փարի՞զ կամ Նյու Յո՞րքը: Մի՞գուցե Լաս Վեգաս: Վերջինը բացասական ասոցիացիա ունի, այնպես չէ՞:

Հիսուսի օրերում մարդիկ ճանաչում էին Նրան որպես Հիսուս Նազովրեցի: Նազարեթի հետ կապված նույնպես բացասական ասոցիաիա կար: Այնուամենայնիվ այդ անսուրբ վայրում ապրում էր մի կին Մարիամ անունով, ով ապացուցեց, որ կարելի է անսուրբ վայրում սուրբ կյանքով ապրել:

Իր երկրորդ նամակում Պետրոսը նկարագրում է աշխարհի ազդեցությունը երկու հավատացյալների վրա: Երկուսն էլ ապրում էին չար մշակույթի մեջ: 

Առաջինը Նոյն էր: Նրա օրոք ամեն ինչ այնքան ապականված էր, որ Աստված զղջաց, որ ստեղծել է մարդուն և պատրաստ էր դատել երկիրը: Այնուամենայնիվ, այս խավար ժամանակներում Նոյը «շնորհ գտավ Տիրոջ առջև» (Ծննդոց 6:8), քանի որ նա քայլեց Աստծո հետ: Նա բարեպաշտ մարդ էր, որ ապրում էր պիղծ վայրում, սակայն երբեք զիջումների չէր գնում:

Երկրորդը Ղովտն էր, որ  ապրում էր Սոդոմում և Գոմորում։ Նա հավանություն չէր տալիս շրջապատի մարդկանց արարքներին, բայց ոչինչ չէր անում դա փոխելու: Սուրբ Գիրքն ասում է, որ նա ապրում էր այդ մարդկանց մեջ՝ ամեն օր տանջելով իր արդար հոգին իր տեսածով ու լսածով, նրանց անօրինական ու չար գործերով։ Նրա կյանքը լի էր փոխզիջումներով: Եվ երբ Տիրոջ հրեշտակը եկավ նրան ազատելու Սոդոմից, նա դժկամությամբ հեռացավ:

Այս երկու մարկանցից որի՞ն եք Ձեզ ավելի նմանեցնում: Նոյի՞ն թե՞ Ղովտին: Կամ այլ կերպ ասած՝ Դո՞ւք եք մշակույթը փոխում, թե՞ մշակույթը փոխում է Ձեզ։

Հարց. Արդյո՞ք կարողանում ես բարեպաշտ կյանքով ապրել այս ամբարիշտ աշխարհում:

ԳԻՇԵՐԸ, ՈՐՆ ՀԱՎԻՏԵՆԱՊԵՍ ԲԱԺԱՆԵՑ ԺԱՄԱՆԱԿԸ - ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

Օր 9

Սուրբ Ծնունդը իմաստափոխվել է: Խոսքս միայն այն մասին չէ, որ մեծ հաջողությամբ դուրս են մղում «Ուրախ Սուրբ Ծնունդ» շնորհավորական ողջույնը և փոխարինում այն ավելի չեզոք արտահայտություններով: Այնպիսի տպավորություն է, կարծես մեր մշակույթը վերցրել է «Սուրբ Ծնունդ» բառը, զրկել այն իմաստից, աղավաղել և վերադարձրել՝ առանց զորության:

Խնդիրը միայն Սուրբ Ծննդի աշխարհիկացման մեջ չէ: Նույնիսկ քրիստոնյաները այնքան են այն սենտիմենտալ դարձրել, որ անտեսվում է իրական պատմությունը։

Երբ մտածում ենք Սուրբ Ծնունդի մասին, մեր մտքում հայտնվում է մսուրի տեսարանի սենտիմենտալ պատկեր: Ահա մանուկ Հիսուսը: Ահա Հովսեփը: Ահա նաև Մարիամը: Նրանք բոլորն ունեն լուսապսակներ: Իհարկե այնտեղ են նաև հովիվներն ու իմաստունները՝ սովորաբար որոշակի գույնի հանդերձանքով:

Իսկ իրականում ոչ ոք լուսապսակ չուներ: Իմաստունները չեն այցելել Հիսուսին, երբ Նա պառկած էր մսուրում: Մատթեոսի Ավետարանում ասվում է, որ նրանք ժամանել են միայն որոշ ժամանակ անց (մոտ երկու տարի անց): Եվ Աստծո Խոսքում չի ասվում, թե կային երեք իմաստուններ, այլ ասվում է, որ նրանք բերեցին երեք նվեր: 

Սուրբ Ծնունդը առավել ռոմանտիկ ենք դարձրել ձնառատ գյուղերի պատկերներով, ձիերով ու սահնակներով, սառած պատուհաններով և կարմիր մոմերով: Ու այս ամենի մեջ կորում է օրվա իրական պատգամն ու իրական գեղեցկությունը:

Եկեք մի կողմ դնենք ավանդույթը: Եկեք մեզնից վանենք այն ամենը, որ չի թողնում մեզ տեսնել Հիսուսի ծնունդն այնպես, ինչպես այն իրականում եղել է: Ի վերջո, սա այն գիշերն էր, որը հավերժ բաժանեց ժամանակը. այն գիշերը, երբ Աստված Ինքը եկավ այս երկիր՝ դուրս եկավ դրախտից և մտավ պատմության մեջ:

Հարց յուրաքանչյուիդ. ունե՞ք մի այնպիսի  ավանդույթ, որը պետք է անտեսել՝ տեսնելու Սուրբ Ծննդյան իրական իմաստը:

ԴԱՆԴԱՂԵՑՐԵՔ ՁԵՐ ԸՆԹԱՑՔԸ, ԳԻՏԱԿՑԵՔ, ՀԱՆԴԱՐՏ ՄՆԱՑԵՔ... ՍՈՒՐԲ ԾՆՆԴՅԱՆ ԱՌԻԹՈՎ Գ. ԼՈՐԻԻ ՔԱՋԱԼԵՐԱԿԱՆ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ

 Օր 8

Սուրբ Ծնունդը կարող է շատ դժվար ժամանակաշրջան լինել ոմանց համար: Տարվա այս եղանակին շատ մարդիկ դիմում են ալկոհոլի և թմրանյութերի, իսկ ինքնասպանության փորձերն ավելանում են : 

Տոնը կարող է առանձնահատուկ տխուր լինել ընտանեկան խնդիրների պատճառով: Հնարավոր է՝ ծնողներդ բաժանվել են։ Գուցե Ձեր կինը կամ ամուսինը լքել է Ձեզ: Անցյալ տարի դու նրանց հետ էիր, իսկ այս տարի՝ մենակ։ Կամ գուցե Դուք կորցրել եք Ձեր սիրելիին: Նրանք անցյալ տարի Ձեզ հետ էին, իսկ այս տարի չկան: Խորը ցավ կա:

Մինչ ոմանք զվարճանում են Սուրբ Ծննդին, մյուսները խոր վշտի մեջ են: Նրանք պետք է իմանան, որ տոնակատարության իրական պատգամն այս է՝ Աստված եկավ այս երկիր և ծնվեց ախոռում, այնուհետև Նա խաչ բարձրացավ և մահացավ աշխարհի (մեր) մեղքերի համար: Նա ծնվեց՝ մահանալու, որպեսզի մենք ապրենք: Նա խաչ բարձրացավ, մեռավ, հարություն առավ և այժմ կանգնած է մեր կյանքի դռան առջև ու թակում է:

Եկեք այս տարի Հիսուսի ծնունդը տոնելիս առաջինը Նրան հրավիրենք իր իսկ տոնախմբությանը: Եկեք մեր բազմազբաղության մեջ չկորցնենք էականը: Եկեք բացենք մեր կյանքի դուռը և ներս հրավիրենք Նրան:

Երբեմն ուզում եք իմանալ, թե որտեղ է Աստված ձեր կյանքում: Մտածում եք՝ արդյո՞ք Նա լքել է ձեզ: Ոչ, Նա չի լքել ձեզ: Նա այստեղ է։ Նա Էմմանուելն է՝ Աստված մեզ հետ: Տոնական եռուզեռի մեջ եկեք դանդաղեցնենք մեր ընթացքը, գիտակցենք իրական պատգամը, հանդարտ մնանք և իմանանք, որ Նրա Աստված է: